آیه حیض: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(تعیین رده) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
| − | |||
آیه 222 [[سوره بقره]]/2 چگونگى معاشرت با زنان حایض را بیان كرده كه بعضى به آن، «آیه حیض»<ref> السرائر، ج 1، ص 75؛ مستدرك الوسائل، ج 2، ص 39.</ref> یا محیض<ref> المیزان، ج 2، ص 213.</ref> گفته‌اند. در شأن نزول آیه آمده است: یهود، معاشرت با این گونه زنان را به طور مطلق حرام و نصارا مطلقاً جایز مى‌دانستند؛ حتى نزدیكى در آن وضعیت را نیز جایز مى‌شمردند. | آیه 222 [[سوره بقره]]/2 چگونگى معاشرت با زنان حایض را بیان كرده كه بعضى به آن، «آیه حیض»<ref> السرائر، ج 1، ص 75؛ مستدرك الوسائل، ج 2، ص 39.</ref> یا محیض<ref> المیزان، ج 2، ص 213.</ref> گفته‌اند. در شأن نزول آیه آمده است: یهود، معاشرت با این گونه زنان را به طور مطلق حرام و نصارا مطلقاً جایز مى‌دانستند؛ حتى نزدیكى در آن وضعیت را نیز جایز مى‌شمردند. | ||
مشركان عرب به ویژه آنان كه در [[مدینه]] زندگى مى‌كردند، تحت تأثیر یهود از زنان حایض جدا مى‌شدند. هنگامى كه درباره زنان حایض از پیامبر صلى الله علیه و آله پرسیدند، این آیه نازل شد و از مسلمانان خواست هنگام حیض، فقط از آمیزش با آن‌ها كناره گیرند:<ref> مجمع البیان، ج 2، ص 562؛ روض الجنان، ج 3، ص 230؛ نمونه، ج 2، ص 136.</ref> | مشركان عرب به ویژه آنان كه در [[مدینه]] زندگى مى‌كردند، تحت تأثیر یهود از زنان حایض جدا مى‌شدند. هنگامى كه درباره زنان حایض از پیامبر صلى الله علیه و آله پرسیدند، این آیه نازل شد و از مسلمانان خواست هنگام حیض، فقط از آمیزش با آن‌ها كناره گیرند:<ref> مجمع البیان، ج 2، ص 562؛ روض الجنان، ج 3، ص 230؛ نمونه، ج 2، ص 136.</ref> | ||
| − | + | «{{متن قرآن| و‌يسلونَكَ عَنِ‌المَحيضِ قُل هُوَ أَذىً فَاعتَزِلُوا النِّساءَ فِى‌المَحِيض و‌لاَ‌تَقرَبُوهُنَّ حتّى يطهُرن...}}». | |
| − | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۰: | ||
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 381 | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 381 | ||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره بقره]] | ||
نسخهٔ ۲ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۱۸
آیه 222 سوره بقره/2 چگونگى معاشرت با زنان حایض را بیان كرده كه بعضى به آن، «آیه حیض»[۱] یا محیض[۲] گفته‌اند. در شأن نزول آیه آمده است: یهود، معاشرت با این گونه زنان را به طور مطلق حرام و نصارا مطلقاً جایز مى‌دانستند؛ حتى نزدیكى در آن وضعیت را نیز جایز مى‌شمردند.
مشركان عرب به ویژه آنان كه در مدینه زندگى مى‌كردند، تحت تأثیر یهود از زنان حایض جدا مى‌شدند. هنگامى كه درباره زنان حایض از پیامبر صلى الله علیه و آله پرسیدند، این آیه نازل شد و از مسلمانان خواست هنگام حیض، فقط از آمیزش با آن‌ها كناره گیرند:[۳]
« و‌يسلونَكَ عَنِ‌المَحيضِ قُل هُوَ أَذىً فَاعتَزِلُوا النِّساءَ فِى‌المَحِيض و‌لاَ‌تَقرَبُوهُنَّ حتّى يطهُرن...».
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 381
