آیه مُلک: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن)
سطر ۱: سطر ۱:
===آیه مُلك===
+
آیه 26 [[سوره آل عمران]]/3 را «آیه ‌مُلك» (فرمان‌روایى) مى‌گویند.<ref> [[بحارالانوار]]، ج‌ 83‌، ص‌ 45.</ref> در این آیه آمده است كه فرمان فرمایى واقعى از آنِ خداوند است. به هر كه بخواهد، فرمان‌روایى مى‌دهد و از هر كه بخواهد، مى‌ستاند:
  
آیه 26 [[سوره آل ‌عمران]]/3 را «آیه ‌مُلك» (فرمان‌روایى) مى‌گویند.<ref> [[بحارالانوار]]، ج‌ 83‌، ص‌ 45.</ref> در این آیه آمده است كه فرمان فرمایى واقعى از آنِ خداوند است. به هر كه بخواهد، فرمان‌روایى مى‌دهد و از هر كه بخواهد، مى‌ستاند:
+
{{قرآن در قاب|  قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ َ |سوره=3|آیه=26}}
 
 
'''''«قُلِ اللَّهمَّ ملِكَ المُلكِ تُؤتِى المُلكَ مَن تَشاءُ و تَنزِعُ المُلكَ مِمّن تَشاءُ و تُعِزُّ مَن تَشاءُ و تُذِلُّ مَن تَشاءُ بِیدِكَ الخَیرُ إِنّكَ عَلى كُلِّ شَىء قَدِیر».'''''
 
  
 
در شأن نزول این آیه گفته‌اند: چون [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله [[مكه]] را فتح كرد به مسلمانان، فتح ملك روم و فارس را وعده داد. منافقان و یهودیان (به استهزا)گفتند: محمد صلى الله علیه و آله را [[مكه]] و [[مدینه]] بس نیست و تمناى ملك فارس و روم مى‌كند و خداوند این ‌آیه را نازل كرد.<ref> روض الجنان، ج 4، ص‌ 247 و 248؛ مجمع‌البیان، ج‌ 2، ص 726.</ref>
 
در شأن نزول این آیه گفته‌اند: چون [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله [[مكه]] را فتح كرد به مسلمانان، فتح ملك روم و فارس را وعده داد. منافقان و یهودیان (به استهزا)گفتند: محمد صلى الله علیه و آله را [[مكه]] و [[مدینه]] بس نیست و تمناى ملك فارس و روم مى‌كند و خداوند این ‌آیه را نازل كرد.<ref> روض الجنان، ج 4، ص‌ 247 و 248؛ مجمع‌البیان، ج‌ 2، ص 726.</ref>
سطر ۱۷: سطر ۱۵:
 
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 402
 
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 402
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آيات سوره آل عمران]]

نسخهٔ ‏۴ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۱۶

آیه 26 سوره آل عمران/3 را «آیه ‌مُلك» (فرمان‌روایى) مى‌گویند.[۱] در این آیه آمده است كه فرمان فرمایى واقعى از آنِ خداوند است. به هر كه بخواهد، فرمان‌روایى مى‌دهد و از هر كه بخواهد، مى‌ستاند:

مشاهده آیه در سوره

قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ َ

مشاهده آیه در سوره


در شأن نزول این آیه گفته‌اند: چون رسول خدا صلى الله علیه و آله مكه را فتح كرد به مسلمانان، فتح ملك روم و فارس را وعده داد. منافقان و یهودیان (به استهزا)گفتند: محمد صلى الله علیه و آله را مكه و مدینه بس نیست و تمناى ملك فارس و روم مى‌كند و خداوند این ‌آیه را نازل كرد.[۲]

بنا به نقلى، این وعده هنگام حفر خندق اتفاق افتاد. منافقان گفتند: كار شما عجیب نیست كه از ترس، خندق مى‌كنید و از شهر نمى‌توانید بیرون بروید و این چنین تمناهاى باطل مى‌كنید و این آیه در پاسخ آن‌ها نازل ‌شد.[۳]

ابوهریره از رسول خدا صلى الله علیه و آله روایت مى‌كند كه چون خداى تعالى خواست فاتحة الكتاب، آیة‌الكرسى و شهداللّه و قل اللهم مالك الملك را كه از عرش آویخته شده بودند به زمین بفرستد گفتند: خدایا! ما را به زمینى كه سراى لغزش و گناهان است، مى‌فرستى؟ خداى تعالى گفت: بنده‌اى كه شما را پس از هر نماز فریضه بخواند، در بهشت جاى خواهم داد و به چشم رحمت به او خواهم نگریست. هر روز هفتاد حاجتش روا مى‌كنم كه كمترین آن‌ها آمرزش او باشد و او را از هر دشمنى در پناه مى‌گیرم و بر آن دشمن یارى مى‌دهم. و مانع از داخل شدن او در بهشت، حیات اوست.[۴]

پانویس

  1. بحارالانوار، ج‌ 83‌، ص‌ 45.
  2. روض الجنان، ج 4، ص‌ 247 و 248؛ مجمع‌البیان، ج‌ 2، ص 726.
  3. مجمع‌البیان، ج‌ 2، ص‌ 726؛ روض الجنان، ج‌ 4، ص‌ 251.
  4. روض الجنان، ج‌ 4، ص‌ 246 و 247؛ مجمع البیان، ج‌ 2، ص‌ 724.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 402