آیه مُحادّه: تفاوت بین نسخه‌ها
جز |
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن) |
||
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| − | + | ==منابع== | |
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 400 | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 400 | ||
| + | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
نسخهٔ ۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۶:۴۶
آیه مُحادّه
آیه 22 سوره مجادله/ 58 را «آیه محاده» نامیده‌اند.[۱] در این آیه تأكید شده كه ایمان به خدا و آخرت با محبت و دوستى دشمنان خدا و پیامبر جمع نمى‌شود؛ هر چند آن دشمنان؛ پدران، پسران، برادران یا عشیره آنان باشند:
«لاَتَجِدُ قَومًا یُؤمِنونَ بِاللّهِ والیَومِ الأَخِر یُوادّونَ مَن حادَّ اللّهَ و رَسولَهُ ولَو كانُوا ءَابَاءَهُم أَو أَبناءَهُم أَو إِخونَهُم أَو عَشیرَتَهُم».
گفته‌اند: این آیه، در شأن حاطب بن ابى بلتعه نازل شده است؛ زیرا هنگامى كه پیامبر صلى الله علیه و آله تصمیم گرفت مكه را فتح كند، در نامه‌اى به اهل مكه آنان را از تصمیم پیامبر آگاه كرد. وقتى به دلیل این خیانت عتاب شد، پاسخ داد: خانواده من در مكه بودند و مى‌خواستم آن‌ها را براى حق و منتى كه بر اهل مكه دارم، در امنیت و صیانت قرار داده باشم.[۲]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 400
