|
|
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آیه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 33 سوره انفال]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«وَمَا كَانَ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فِيهِمْ وَمَا كَانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ».|سوره=8|آیه=33}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه==
| |
| − | | |
| − | تا آنگاه که تو در میانشان هستی خدا عذابشان نکند و تا آنگاه که از خدا آمرزش می طلبند، نیز خدا عذابشان نخواهد کرد.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | (در دنباله شأن و نزول آیه 32 منقول از احمد بن عبدالرحمن النارودى) بعد از گفتار نضر بن الحرث و روى برگردانیدن او از [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله این آیه هم نازل گردید. پیامبر بعد از نزول این آیه دنبال نضر بن الحرث روانه کرد و این آیات را براى او تلاوت فرمود. نضر گفت: یا رسول اللّه آنچه که براى خود و دیگران از اهل بیت خود گفتى، متوجه شدم و به شرافت و فضلى که براى آن‌ها در دنیا و [[آخرت]] قائل گشتى، آگاه گشتم ولى من با توجه به این مراتب می‌خواهم با اجازه شما از [[مدینه]] کوچ نمایم زیرا طاقت شنیدن این گونه گفتار را ندارم.
| |
| − | | |
| − | پیامبر وى را نصیحت کرد و پند و اندرز داد و فرمود: تو نیز اگر [[ایمان]] بیاورى و صابر در گناهان باشى بعید نیست که یک چنین مواهبى از طرف پروردگار نصیب تو بشود بنابراین اسلام اختیار کن و خود را به اطاعت خداوند راضى و خشنود بساز زیرا خداوند گاهى بندگان خود را به انواع و اقسام بدى ها و مکاره در معرض آزمایش و امتحان درآورد و در عین حال مواهب و عطایاى خداوند بزرگ و احسان او زیاد است.
| |
| − | | |
| − | ابن حرث باز امتناع ورزید و اجازه خواست که از [[مدینه]] بیرون برود. پیامبر نیز به او اجازه داد لذا به خانه خویش رفت و وسائل سفر خود را آماده نمود و مدام این کلمات را تکرار می‌کرد و مى گفت: بار خدایا اگر این مراتب را که محمد مى گوید، راست باشد از آسمان بر سر ما سنگ بباران و یا ما را به عذاب دردناک مبتلا ساز.
| |
| − | | |
| − | گویند: وقتى که از مدینه بیرون رفت، گرفتار هجوم حیوانى گردید و از میان رفت سپس آیات اول و دوم [[سوره معارج]] نازل شد که در جاى خود ذکر گردیده است،<ref> کتاب کشکول از [[علامه حلی]].</ref> انس گوید: که طالب و خواستار متن آیه 32 ابوجهل بن هشام بوده و این آیه پس از گفتار او نازل شده است.<ref> صحیح بخارى.</ref>
| |
| − | | |
| − | ابن عباس گوید: مشرکین دور خانه کعبه [[طواف]] می‌کردند و مى گفتند: غفرانک غفرانک یعنى آمرزش و بخشش تو را اى خداوند می‌خواهیم، سپس این آیه نازل گردید.<ref> تفسیر ابن ابى‌حاتم.</ref>
| |
| − | | |
| − | محمد بن قیس و یزید بن رومان گویند: قریش به یکدیگر مى گفتند: خداوند محمد را از میان ما به احترام نام مى برد و او را گرامى می‌دارد سپس خواستار متن آیه 32 گردیدند و هنگامى که شب فرارسید از گفتار خویش پشیمان شدند و از خداوند طلب آمرزش نمودند و این قسمت از آیه «وَ ما کانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یسْتَغْفِرُونَ» نازل گردید.
| |
| − | | |
| − | و همچنین ابن ابزى گوید: موقعى که [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله در [[مکه]] بود خداوند این قسمت از آیه را نازل نمود «وَ ما کانَ اللَّهُ لِیعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِیهِمْ» و وقتى که به [[مدینه]] هجرت فرمود. این قسمت از آیه «وَ ما کانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یسْتَغْفِرُونَ» نازل شد زیرا آنان از بقایاى مسلمینى بودند که در آنجا باقى مانده و استغفار و طلب آمرزش می‌نمودند و وقتى که همه مسلمین از مکه بیرون آمدند آیه 34 «وَ ما لَهُمْ أَلَّا یعَذِّبَهُمُ اللَّهُ وَ هُمْ یصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِالْحَرامِ» نازل گردید.
| |
| − | | |
| − | آن هم درباره کفار اهل [[مکه]]<ref> تفسیر جامع البیان.</ref> و نیز درباره نزول این آیه گویند: وقتى که کفار متن آیه 32 را خواستار شده بودند، خداوند به پیامبر خویش خبر داد و گفت: اگر چه کفار عذاب می‌خواهند ولى مادامى که تو در میان آن‌ها باشى عذاب به آن‌ها نخواهم داد زیرا تو مبعوث شده اى که از براى جهانیان رحمت باشى.<ref> تفسیر کشف الاسرار.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | | |
| − | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 382.
| |
| − | | |
| − | ==پیوندها==
| |
| − | * [[سوره انفال]]
| |
| − | * [[سوره انفال/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | {{قرآن}}
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات سوره انفال]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
