اصول دین‌‌‌: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '-------- '''اصول دين‌''' عنوان اصول دين - در مقابل فروع دين - اصطلاحى كلامى است و به ار...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
--------
+
'''اصول دین‌'''
  
'''اصول دين‌'''
+
عنوان اصول دین - در مقابل فروع دین - اصطلاحى كلامى است و به اركان اعتقادى - كه اساس دین را تشكیل مى‌دهند و مسلمانى بدون اقرار به آن‌ها تحقق نمى‌یابد و انكار هر یك از آن‌ها موجب كفر مى‌شود - اطلاق مى‌گردد.
  
عنوان اصول دين - در مقابل فروع دين - اصطلاحى كلامى است و به اركان اعتقادى - كه اساس دين را تشكيل مى‌دهند و مسلمانى بدون اقرار به آن‌ها تحقق نمى‌يابد و انكار هر يك از آن‌ها موجب كفر مى‌شود - اطلاق مى‌گردد.
+
متكلمان امامیه مطابق با قول مشهور، اصول دین را شامل سه اصل مى‌دانند: توحید (اقرار به یگانگى خداوند متعال و نفى هر گونه شرك)، نبوت (اقرار به پیامبرى [[حضرت محمد]] صلى الله علیه و آله و آنچه از سوى خدا آورده است) و [[معاد]] (اعتقاد به زندگى جاودانه سراى دیگر).
  
متكلمان اماميه مطابق با قول مشهور، اصول دین را شامل سه اصل مى‌دانند: توحيد (اقرار به يگانگى خداوند متعال و نفى هر گونه شرك)، نبوت (اقرار به پيامبرى [[حضرت محمد]] صلى الله عليه و آله و آنچه از سوى خدا آورده است) و [[معاد]] (اعتقاد به زندگى جاودانه سراى ديگر).
+
اما عدل (اعتقاد به [[عدالت]] خداوند و نفى هر گونه ظلم از او) و امامت (اقرار به امامت و ولایت دوازده پیشواى معصوم علیهم‌السلام) جزء اصول مذهب شیعه امامى است. در اصول دین تقلید جایز نیست و تحصیل علم و یقین به آن بر هر مكلفى واجب است.
  
اما عدل (اعتقاد به [[عدالت]] خداوند و نفى هر گونه ظلم از او) و امامت (اقرار به امامت و ولايت دوازده پيشواى معصوم عليهم‌السلام) جزء اصول مذهب شيعه امامى است. در اصول دين تقليد جايز نيست و تحصيل علم و يقين به آن بر هر مكلفى واجب است.
+
حصول یقین از غیر راه استدلال و برهان عقلى نیز كفایت مى‌كند، هر چند قول به وجوب تحصیل علم و یقین استدلالى به برخى نسبت داده شده است.<ref> مستمسك العروة، 1/103-104 و التنقیح (الاجتهاد والتقلید)/411.</ref>
  
حصول يقين از غير راه استدلال و برهان عقلى نيز كفايت مى‌كند، هر چند قول به وجوب تحصيل علم و يقين استدلالى به برخى نسبت داده شده است.<ref> مستمسك العروة، 1/103-104 و التنقيح (الاجتهاد والتقليد)/411.</ref>
+
انكار هر یك از اصول دین موجب كفر مى‌گردد؛ خواه از روى عناد و لجاجت باشد یا به جهت شبهه‌اى كه برایش پدید آمده است.<ref> كتاب الطهارة (شیخ انصارى)(ق)، 2/355.</ref> [[تقیه]] در اصول دین براى حفظ جان، مشروع است.<ref> حاشیة مجمع الفائدة/730.</ref>
 
 
انكار هر يك از اصول دين موجب كفر مى‌گردد؛ خواه از روى عناد و لجاجت باشد يا به جهت شبهه‌اى كه برايش پديد آمده است.<ref> كتاب الطهارة (شيخ انصارى)(ق)، 2/355.</ref> [[تقيه]] در اصول دين براى حفظ جان، مشروع است.<ref> حاشية مجمع الفائدة/730.</ref>
 
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۱۷: سطر ۱۵:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
جمعى از پژوهشگران زير نظر سيد محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم‌السلام، جلد ‌1، ص 536
+
جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌1، ص 536

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۴۱

اصول دین‌

عنوان اصول دین - در مقابل فروع دین - اصطلاحى كلامى است و به اركان اعتقادى - كه اساس دین را تشكیل مى‌دهند و مسلمانى بدون اقرار به آن‌ها تحقق نمى‌یابد و انكار هر یك از آن‌ها موجب كفر مى‌شود - اطلاق مى‌گردد.

متكلمان امامیه مطابق با قول مشهور، اصول دین را شامل سه اصل مى‌دانند: توحید (اقرار به یگانگى خداوند متعال و نفى هر گونه شرك)، نبوت (اقرار به پیامبرى حضرت محمد صلى الله علیه و آله و آنچه از سوى خدا آورده است) و معاد (اعتقاد به زندگى جاودانه سراى دیگر).

اما عدل (اعتقاد به عدالت خداوند و نفى هر گونه ظلم از او) و امامت (اقرار به امامت و ولایت دوازده پیشواى معصوم علیهم‌السلام) جزء اصول مذهب شیعه امامى است. در اصول دین تقلید جایز نیست و تحصیل علم و یقین به آن بر هر مكلفى واجب است.

حصول یقین از غیر راه استدلال و برهان عقلى نیز كفایت مى‌كند، هر چند قول به وجوب تحصیل علم و یقین استدلالى به برخى نسبت داده شده است.[۱]

انكار هر یك از اصول دین موجب كفر مى‌گردد؛ خواه از روى عناد و لجاجت باشد یا به جهت شبهه‌اى كه برایش پدید آمده است.[۲] تقیه در اصول دین براى حفظ جان، مشروع است.[۳]

پانویس

  1. مستمسك العروة، 1/103-104 و التنقیح (الاجتهاد والتقلید)/411.
  2. كتاب الطهارة (شیخ انصارى)(ق)، 2/355.
  3. حاشیة مجمع الفائدة/730.

منابع

جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌1، ص 536