آیه مشیت: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 23 و 24 سوره كهف/ 18 را كه بر گفتن انشاءاللّه تأكيد كرده است، «آيه مشيت»<ref>...' ایجاد کرد) |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ===آیه مشیت=== | |
| − | + | آیه 23 و 24 [[سوره كهف]]/ 18 را كه بر گفتن انشاءاللّه تأكید كرده است، «آیه مشیت»<ref> الاتقان، ج 1، ص 329.</ref> یا «آیه استثنا»<ref> الروض الانف، ج 3، ص 171.</ref> گفته‌اند: | |
| − | '''''«و‌لاَ‌تَقولَنّ لِشاىء إِنِّى فاعِلٌ ذلِكَ غَدًا × إِلاّ أَن | + | '''''«و‌لاَ‌تَقولَنّ لِشاىء إِنِّى فاعِلٌ ذلِكَ غَدًا × إِلاّ أَن یَشاءَ اللّهُ واذكُر رَبَّكَ إِذا نَسیتَ و قُل عَسى أَن یَهدیَنِ رَبِّى لاَِقربَ مِن هذَا رَشَدًا».''''' |
| − | بنا به نقلى در شأن نزول | + | بنا به نقلى در شأن نزول این آیه، هنگامى كه قریش نزد [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله آمدند و از داستان [[اصحاب كهف]] و [[ذوالقرنین]] جویا شدند، پیامبر بدون گفتن انشاءالله فرمود: فردا بیایید تا پاسخ شما را بگویم و فرداى آن روز تا مدتى جبرئیل نیامد و پس از گذشت مدتى، آیه 23 و 24 [[سوره كهف]]/ 18 نازل شد.<ref> نورالثقلین، ج 3، ص 254؛ الدرّالمنثور، ج 5، ص 376 و 377.</ref> |
| − | [[ | + | [[شیخ طوسى]] پس از نقل این شأن نزول، آن را نادرست مى‌داند.<ref> التبیان، ج 7، ص 30.</ref> |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
| − | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن | + | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 401 |
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۶
آیه مشیت
آیه 23 و 24 سوره كهف/ 18 را كه بر گفتن انشاءاللّه تأكید كرده است، «آیه مشیت»[۱] یا «آیه استثنا»[۲] گفته‌اند:
«و‌لاَ‌تَقولَنّ لِشاىء إِنِّى فاعِلٌ ذلِكَ غَدًا × إِلاّ أَن یَشاءَ اللّهُ واذكُر رَبَّكَ إِذا نَسیتَ و قُل عَسى أَن یَهدیَنِ رَبِّى لاَِقربَ مِن هذَا رَشَدًا».
بنا به نقلى در شأن نزول این آیه، هنگامى كه قریش نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله آمدند و از داستان اصحاب كهف و ذوالقرنین جویا شدند، پیامبر بدون گفتن انشاءالله فرمود: فردا بیایید تا پاسخ شما را بگویم و فرداى آن روز تا مدتى جبرئیل نیامد و پس از گذشت مدتى، آیه 23 و 24 سوره كهف/ 18 نازل شد.[۳]
شیخ طوسى پس از نقل این شأن نزول، آن را نادرست مى‌داند.[۴]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 401
