آیه سیف: تفاوت بین نسخهها
جز (صفحهای جدید حاوی '- آيه 5 سوره توبه/9 را «آيهسيف»<ref> الاتقان، ج 2، ص 45 و 47.</ref> يا قتال گويند.<ref...' ایجاد کرد) |
جز |
||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | ===آیه سیف=== | |
− | + | آیه 5 [[سوره توبه]]/9 را «آیهسیف»<ref> الاتقان، ج 2، ص 45 و 47.</ref> یا قتال گویند.<ref> [[بحارالانوار]]، ج 19، ص 114؛ التمهید، ج 2، ص 351.</ref> این نامگذارى از آن رو است كه [[قرآن]] پس از انقضاى چهارماه، جنگ با مشركان را با شدت دستور داده، مگر این كه به دامن اسلام وارد شوند: | |
− | '''''«فَإِذا انسَلَخ الأَشهُر الحُرُمُ فَاقتُلوا | + | '''''«فَإِذا انسَلَخ الأَشهُر الحُرُمُ فَاقتُلوا المُشرِكینَ حَیثُ وَجدتُموهُم و خُذوهُم و احصُروهُم واقعُدوا لَهُم كُلَّ مَرصَد فَإِن تَابوا و أَقامُوا الصَّلوةَ و ءَاتَوُا الزَّكوةَ فَخلّوا سَبیلَهُم إِنّ اللّهَ غَفورٌ رَحِیمٌ».''''' |
− | برخى | + | برخى این آیه را در رأس آیات ناسخ دانستهاند؛ یعنى برآنند كه 124 آیه را نسخ مىكند.<ref> الاتقان، ج 2، ص 51.</ref> برخى گفتهاند: ناسخ هر آیهاى است كه عفو و فدیه در آن ذكر شده؛ البته بعضى گفتهاند: به آیه «فَإِمّا مَنًّا بَعدُ و إِمّا فِداءً» منسوخ است كه بر آزادى یا فدیه گرفتن دلالت دارد. ([[سوره محمد]]/ 47،4)<ref> روض الجنان، ج 9، ص 176.</ref> ولى گویا هیچ كدام ناسخ یكدیگر نیست؛ زیرا پیامبر صلى الله علیه و آله از آغاز تا انجام، هم كُشت هم عفو كرد و هم فدیه ستاند.<ref> روض الجنان، ج 9، ص 175.</ref> |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
سطر ۱۱: | سطر ۱۱: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
− | علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن | + | علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 388 |
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۴
آیه سیف
آیه 5 سوره توبه/9 را «آیهسیف»[۱] یا قتال گویند.[۲] این نامگذارى از آن رو است كه قرآن پس از انقضاى چهارماه، جنگ با مشركان را با شدت دستور داده، مگر این كه به دامن اسلام وارد شوند:
«فَإِذا انسَلَخ الأَشهُر الحُرُمُ فَاقتُلوا المُشرِكینَ حَیثُ وَجدتُموهُم و خُذوهُم و احصُروهُم واقعُدوا لَهُم كُلَّ مَرصَد فَإِن تَابوا و أَقامُوا الصَّلوةَ و ءَاتَوُا الزَّكوةَ فَخلّوا سَبیلَهُم إِنّ اللّهَ غَفورٌ رَحِیمٌ».
برخى این آیه را در رأس آیات ناسخ دانستهاند؛ یعنى برآنند كه 124 آیه را نسخ مىكند.[۳] برخى گفتهاند: ناسخ هر آیهاى است كه عفو و فدیه در آن ذكر شده؛ البته بعضى گفتهاند: به آیه «فَإِمّا مَنًّا بَعدُ و إِمّا فِداءً» منسوخ است كه بر آزادى یا فدیه گرفتن دلالت دارد. (سوره محمد/ 47،4)[۴] ولى گویا هیچ كدام ناسخ یكدیگر نیست؛ زیرا پیامبر صلى الله علیه و آله از آغاز تا انجام، هم كُشت هم عفو كرد و هم فدیه ستاند.[۵]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 388