خراسان: تفاوت بین نسخهها
(صفحهای جدید حاوی ''''خُراسان''' بخشی از ایران بزرگ، و از دوران ساسانیان نامی سنتی و کلی برای اشاره ب...' ایجاد کرد) |
|||
سطر ۱۰: | سطر ۱۰: | ||
# [[ربع هرات]] (دربرگیرندهٔ [[بادغیس]] و [[غور]])، [[بلخ]] (بشمول [[شبرغان]]، [[جوزجان]] و [[اندخوی]] و [[فاریاب]] و و [[بامیان]]). مرکز فرماندهی نواحی متذکره [[نیشابور]] و زمانی هم [[بلخ]] بود. | # [[ربع هرات]] (دربرگیرندهٔ [[بادغیس]] و [[غور]])، [[بلخ]] (بشمول [[شبرغان]]، [[جوزجان]] و [[اندخوی]] و [[فاریاب]] و و [[بامیان]]). مرکز فرماندهی نواحی متذکره [[نیشابور]] و زمانی هم [[بلخ]] بود. | ||
# [[ربع بلخ]] که شامل [[کهندژ]] ([[قندوز]])، [[سمنگان]]، [[بغلان]] ([[بغولانگو]])، [[تخارستان]] و [[بدخشان]] میشدهاست. | # [[ربع بلخ]] که شامل [[کهندژ]] ([[قندوز]])، [[سمنگان]]، [[بغلان]] ([[بغولانگو]])، [[تخارستان]] و [[بدخشان]] میشدهاست. | ||
+ | |||
+ | ==پانویس== | ||
+ | {{پانویس}} | ||
{{رده بندی نشده}} | {{رده بندی نشده}} |
نسخهٔ ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۱۸:۱۷
خُراسان بخشی از ایران بزرگ، و از دوران ساسانیان نامی سنتی و کلی برای اشاره به نواحی شرقی ایران است و نام آن از دوران ساسانیان در ایران مرسوم شد. پیش از این، در زمان هخامنشیان و اشکانیان، این ایالت، پارساوا (پارتاوا، پهلَو،Parthava ،یا پرثو) نام داشت. ساسانیان قلمرو خود را به چهار بخش تقسیم کرده بودند که یکی از آن بخشها خراسان به معنای «سرزمین خورشید» بود.[۱][۲] قلمرو تاریخی خراسان شامل استان خراسان در ایران کنونی و بخشهای عمدهای از افغانستان و ترکمنستان امروزی بودهاست. در مفهوم گستردهتر ازبکستان و تاجیکستان و بخشهایی از قرقیزستان و قزاقستان را هم میتوان در قلمرو خراسان بزرگ تاریخی به حساب آورد. برخی نویسندگان همچون علی شریعتی خراسان بزرگ را مهد سیاسی ایران[۳] و برخی دیگر آن را حتی سرزمین مادری زبان و فرهنگ پارسی دانستهاند.[۴]
خراسان سرزمینی است که از غرب از دامغان و سبزوار آغاز میشود، و در شرق تا بلخ و رود جیحون کشیده شدهاست. از جنوب، تا شمال سیستان و غزنی و از شمال، به بخارا میرسد.
خراسان بزرگ شامل چهار بخش بودهاست[۵] و هر بخش به نام فرمانروای آنجا مشهور بودهاست. هر کدام از این چهار بخش را یک رب یا ربع مینامیدهاند و دربردارنده ربهای زیر بودهاست:
- ربع ابرشهر با مرکزیت شهر نیشاپور
- ربع مرو
- ربع هرات (دربرگیرندهٔ بادغیس و غور)، بلخ (بشمول شبرغان، جوزجان و اندخوی و فاریاب و و بامیان). مرکز فرماندهی نواحی متذکره نیشابور و زمانی هم بلخ بود.
- ربع بلخ که شامل کهندژ (قندوز)، سمنگان، بغلان (بغولانگو)، تخارستان و بدخشان میشدهاست.
پانویس
- ↑ الگو:Cite web
- ↑ الگو:Cite book
- ↑ An Islamic utopian: a political biography of Ali Shari'ati. Ali Rahnema. I.B.Tauris, 2000. ISBN 1-86064-552-6 pp.139
- ↑ The new Central Asia: the creation of nations Volume 15 of Library of international relations. Olivier Roy. I.B.Tauris, 2000. ISBN 1-86064-278-0 pp.3
- ↑ Farid ad-Din ʻAttār's Memorial of God's friends: lives and sayings of Sufis Classics of Western spirituality. Paul Losensky. Paulist Press, 2009. ISBN 0-8091-4573-1 pp.13