فساد: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی ' {{نیازمند ویرایش فنی}} تباهى و تباه شدن و ضد صلاح است. <ref> راغب آن را خروج از اعتدا...' ایجاد کرد) |
Heidariyan47 (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | تباهى و تباه شدن و ضد صلاح است. <ref> صاحب بن عباد، كافى الكفاة، اسماعيل بن عباد، المحيط في اللغة، 10 جلد،ج8، ص288 عالم الكتاب، بيروت - لبنان، اول، 1414 ه ق </ref> | |
| − | تباهى و تباه شدن و ضد صلاح است. <ref> | ||
== واژه فساد در قرآن == | == واژه فساد در قرآن == | ||
نسخهٔ ۶ ژوئن ۲۰۱۵، ساعت ۱۱:۰۴
تباهى و تباه شدن و ضد صلاح است. [۱]
واژه فساد در قرآن
خداوند در صفات بندگان پسنديده اش مى فرمايد: (لا يريدون عُلُوّا فى الارض ولا فسادا) برترى (گردنكشى) وتباهى در زمين را دنبال نمى كنند [۲]. (لو كان فيهما آلهة الاّ الله لفسدتا) اگر در آسمان و زمين خدايانى جز خدا مى بود آنها از اعتدال خارج شده تباه مى گشتند. [۳]
واژه فساد در روایات
اميرالمؤمنين (ع) در نكوهش مردم زمان خود مى فرمايد: «...والناس على اربعة اصناف: منهم من لا يمنعه الفساد فى الارض الامهانة نفسه وكلالة حده و نضيض وفره...» مردمان (در اين عصر) به چهار گروه تقسيم مى شوند: يك گروه كسانيند كه تنها مانع آنها از تبهكارى در روى زمين بى عرضگى و كندى سلاح وتهيدستى آنها است... [۴]
از سخنان آن حضرت است: فساد اخلاق در معاشرت وهمزيستى با بيخردان، وشايستگى اخلاق در معاشرت با خردمندان است. [۵]
پانویس
منبع
- سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.
