اقامه: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱۹: | سطر ۱۹: | ||
به قول مشهور، اگر نمازگزار اذان و اقامه را فراموش كند و پيش از ركوع يادش بيايد، مى‌تواند براى تدارك آن دو نماز را قطع كند.<ref>جواهرالكلام، ج9، ص64.</ref> در جواز قطع نماز براى تدارك اقامه تنها اختلاف است.<ref>همان، ص70.</ref> | به قول مشهور، اگر نمازگزار اذان و اقامه را فراموش كند و پيش از ركوع يادش بيايد، مى‌تواند براى تدارك آن دو نماز را قطع كند.<ref>جواهرالكلام، ج9، ص64.</ref> در جواز قطع نماز براى تدارك اقامه تنها اختلاف است.<ref>همان، ص70.</ref> | ||
| − | رو به قبله ايستادن به قول مشهور، استقرار و طمأنينه داشتن در حال اقامه، جزم دادن به آخر هر جمله و سريع خواندن اقامه نسبت به اذان، مستحب است.<ref>92ـ97؛ مستمسك العروة 5/ 594ـ599.</ref> در استحباب حكايت اقامه (تكرار اقامه ديگرى) اختلاف است. قول به عدم استحباب، به مشهور نسبت داده شده است.<ref>مستمسك العروة 5/ 576ـ577.</ref> سخن گفتن به قول مشهور<ref>جواهرالكلام، 9/97.</ref> و التفات به سمت چپ و راست در حال اقامه، مكروه است.<ref>129ـ130.</ref> گفتن اقامه در گوش چپ و اذان در گوش راست نوزاد، مستحب است.<ref> 148./ref> | + | رو به قبله ايستادن به قول مشهور، استقرار و طمأنينه داشتن در حال اقامه، جزم دادن به آخر هر جمله و سريع خواندن اقامه نسبت به اذان، مستحب است.<ref>92ـ97؛ مستمسك العروة 5/ 594ـ599.</ref> در استحباب حكايت اقامه (تكرار اقامه ديگرى) اختلاف است. قول به عدم استحباب، به مشهور نسبت داده شده است.<ref>مستمسك العروة 5/ 576ـ577.</ref> سخن گفتن به قول مشهور<ref>جواهرالكلام، 9/97.</ref> و التفات به سمت چپ و راست در حال اقامه، مكروه است.<ref>129ـ130.</ref> گفتن اقامه در گوش چپ و اذان در گوش راست نوزاد، مستحب است.<ref>148.</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۲ آوریل ۲۰۱۴، ساعت ۰۴:۲۸
اِقامه: كلماتى ويژه.
كيفيّت
به قول مشهور، اقامه هفده جمله است: «اللّهُ أَكْبَر»،«أَشْهَدُ أَنْ لا اِلهَ اِلا اللّه»، «أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدَاً رَسُولُ اللّه»،«حَىَّ عَلَى الصَّلاةِ»، «حَىَّ عَلَى الفَلاحِ»،«حَىَّ عَلَى خَيْرِ العَمَل»،«قَدْ قامَتِ الصَّلاةُ»،«اللّهُ أَكْبَر»هر كدام دو مرتبه و«لا اِلـهَ اِلاّ«اللّه»يك مرتبه.[۱]
به قول مشهور، شهادت به ولايت حضرت اميرالمؤمنين و ديگر امامان عليهم السلام جزء اقامه نيست، ليكن مستحب است.[۲] زن مى‌تواند به تكبير و شهادتين بسنده كند. مسافر نيز مى‌تواند جمله‌هاى اقامه را يك بار بگويد.[۳]
شرايط: عقل، ايمان (اعتقاد به امامت امامان معصوم عليهم السلام)، قصد قربت، ترتيب، موالات، درست ادا كردن و خواندن آن پس از داخل شدن وقت نماز، شرايط صحت اقامه‌اند.[۴] در شرط بودن طهارت (وضو، غسل يا تيمّم) در صحّت اقامه، اختلاف است. شرط نبودن آن به مشهور نسبت داده شده است.[۵]
احكام
به قول مشهور متأخّران، اقامه در نمازهاى يوميّه همانند اذان، براى مرد و زن، در نماز فرادا و جماعت، ادا و قضا، مستحب است. گروهى از قُدما به شرطيّت اذان و اقامه در صحت نماز جماعت و برخى فقها به وجوب اقامه براى نمازگزار مرد قائل‌اند. برخى احتمال داده‌اند كه مراد قدما از شرطيّت، شرطيّت اذان و اقامه نسبت به حصول فضيلت نماز جماعت باشد، نه صحّت آن.[۶]
در مواردى اقامه همراه با اذان ساقط مى‌شود.[۷]
به قول مشهور، اگر نمازگزار اذان و اقامه را فراموش كند و پيش از ركوع يادش بيايد، مى‌تواند براى تدارك آن دو نماز را قطع كند.[۸] در جواز قطع نماز براى تدارك اقامه تنها اختلاف است.[۹]
رو به قبله ايستادن به قول مشهور، استقرار و طمأنينه داشتن در حال اقامه، جزم دادن به آخر هر جمله و سريع خواندن اقامه نسبت به اذان، مستحب است.[۱۰] در استحباب حكايت اقامه (تكرار اقامه ديگرى) اختلاف است. قول به عدم استحباب، به مشهور نسبت داده شده است.[۱۱] سخن گفتن به قول مشهور[۱۲] و التفات به سمت چپ و راست در حال اقامه، مكروه است.[۱۳] گفتن اقامه در گوش چپ و اذان در گوش راست نوزاد، مستحب است.[۱۴]
پانویس
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج1، ص633-.631.
