مهیمن (اسامی و اوصاف قرآن): تفاوت بین نسخه‌ها
(←منابع) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | {{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | ||
| − | «مهیمن» به معنای حافظ، شاهد، مراقب، امین، نگهبان و ایمنی بخش و یکی از اسامی و صفات قرآن است: | + | «مهیمن» به معنای حافظ، شاهد، مراقب، امین، نگهبان و ایمنی بخش و یکی از اسامی و صفات [[قرآن]] است: |
| − | {{متن قرآن|«وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ»}}؛ و این کتاب | + | {{متن قرآن|«وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ»}}؛ و این کتاب قرآن را به حق بر تو نازل کردیم؛ در حالی که کتب پیشین را تصدیق می‌کند و حاکم بر آن‌ها است. ([[سوره مائده]]/48) |
| − | [[قرآن]]، حافظ کتاب‌های گذشته است و اصل وجود آن‌ها را تثبیت و تصدیق می‌کند و مراقب است و بر آن‌ها اشراف دارد و در نتیجه می‌تواند بعضی از [[احکام]] آن‌ها را نسخ و بعضی دیگر را امضا و تثبیت کند و هر غلط و تحریف راه یافته در آن‌ها را بیان می‌کند. | + | [[قرآن]]، حافظ کتاب‌های گذشته است و اصل وجود آن‌ها را تثبیت و تصدیق می‌کند و مراقب است و بر آن‌ها اشراف دارد و در نتیجه می‌تواند بعضی از [[احکام]] آن‌ها را [[نسخ]] و بعضی دیگر را امضا و تثبیت کند و هر غلط و تحریف راه یافته در آن‌ها را بیان می‌کند. |
| − | واژه «مهیمن» دو بار در [[قرآن]] بکار رفته است؛ یکی آیه فوق که به عنوان وصف قرآن است و دیگری در آیه 23 [[سوره حشر]] که وصف خداوند متعالی قرار گرفته است. | + | واژه «مهیمن» دو بار در [[قرآن]] بکار رفته است؛ یکی آیه فوق که به عنوان وصف قرآن است و دیگری در آیه 23 [[سوره حشر]] که وصف [[خداوند|خداوند متعالی]] قرار گرفته است. |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | |||
| − | + | *فرهنگ نامه علوم قرآن، نویسنده: دفتر تبلیغات اسلامی، جلد: 1 ص: 4643 به نقل از [http://lib.eshia.ir/26683/1/4643 کتابخانه مدرسه فقاهت]. | |
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
[[رده:اسامی و اوصاف قرآن]] | [[رده:اسامی و اوصاف قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۳۲
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
«مهیمن» به معنای حافظ، شاهد، مراقب، امین، نگهبان و ایمنی بخش و یکی از اسامی و صفات قرآن است:
«وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ»؛ و این کتاب قرآن را به حق بر تو نازل کردیم؛ در حالی که کتب پیشین را تصدیق می‌کند و حاکم بر آن‌ها است. (سوره مائده/48)
قرآن، حافظ کتاب‌های گذشته است و اصل وجود آن‌ها را تثبیت و تصدیق می‌کند و مراقب است و بر آن‌ها اشراف دارد و در نتیجه می‌تواند بعضی از احکام آن‌ها را نسخ و بعضی دیگر را امضا و تثبیت کند و هر غلط و تحریف راه یافته در آن‌ها را بیان می‌کند.
واژه «مهیمن» دو بار در قرآن بکار رفته است؛ یکی آیه فوق که به عنوان وصف قرآن است و دیگری در آیه 23 سوره حشر که وصف خداوند متعالی قرار گرفته است.
منابع
- فرهنگ نامه علوم قرآن، نویسنده: دفتر تبلیغات اسلامی، جلد: 1 ص: 4643 به نقل از کتابخانه مدرسه فقاهت.
