آیه 196 بقره: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
{{بخشی از یک کتاب}}
+
==متن و ترجمه آیه==
'''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 64
 
  
'''نویسنده:''' محمدباقر محقق
+
'''«وَأَتِمُّواْ الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَلاَ تَحْلِقُواْ رُؤُوسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضاً أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِّن صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ذَلِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ».'''{{محل آیه|محل=2:196}}
  
==شأن نزول آيه 196 سوره بقره==
+
و براى خدا [[حج]] و [[عمره]] را به پايان رسانيد و اگر به علت موانعى بازداشته شديد آنچه از قربانى ميسر است قربانى كنيد و تا قربانى به قربانگاه نرسيده سر خود را متراشيد و هر كس از شما بيمار باشد يا در سر ناراحتيى داشته باشد و ناچار شود در احرام سر بتراشد به [[كفاره]] آن بايد روزه ‌اى بدارد يا [[صدقه]] ‌اى دهد يا قربانيى بكند و چون ايمنى يافتيد پس هر كس از اعمال عمره به حج پرداخت بايد آنچه از قربانى ميسر است قربانى كند و آن كس كه قربانى نيافت بايد در هنگام حج ‌سه روز روزه بدارد و چون برگشتيد هفت روز ديگر روزه بداريد. اين ده روز تمام است اين حج تمتع براى كسى است كه اهل مسجدالحرام (=مكه) نباشد و از خدا بترسيد و بدانيد كه خدا سخت ‌كيفر است.
  
'''<I>«وَأَتِمُّواالْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ».</I>'''<ref> بقيه آيه، «فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَااسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَلاتَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً أَوْ بِهِ أَذىً مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذا أَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كامِلَةٌ ذلِكَ لِمَنْ لَمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حاضِرِي الْمَسْجِدِالْحَرامِ وَاتَّقُوااللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ؛ [[حج]] و [[عمره]] را براى (رضاى خدا) به پايان رسانيد و اگر باز داشته شديد به آن اندازه كه دسترسى داريد، قربانى كنيد و سر خود را بتراشيد تا اين كه قربانى به جايگاه (سر بريدن گوسفند) خود برسد و اگر كسى از ميان شما بيمار شود يا به آزارى در سرش (و يا به درد سر) دچار گردد به [[روزه]] داشتن يا بخشيدن دارائى يا به كشتن گوسفند، خويشتن را باز خرد و چون در آرامش ما نديد. هر كس كه از عمره تمتع به حج بازآيد به اندازه توانائى خود قربانى كند و اگر نتوانست سه روز در حج روزه بدارد و هفت روز (هم) هنگامى كه بازگشتيد روزه بداريد تا درست ده روز بشود اين دستور براى كسانى است كه از اهل مكه نباشد و از خداوند بترسيد و بدانيد كه خداوند سخت شكنجه است».</ref>
+
==نزول==
  
«[[شیخ طوسی]]» اصحاب ما گويند: كه اين قسمت از آيه «فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً» درباره مردى به نام كعب بن عجرة نازل گرديد. هنگامى كه در [[مناسك حج]] در سرش شپش پيدا شده بود و او را آزار مي‌داد.<ref> ميبدى صاحب كشف الاسرار و بخارى از عامه و صاحب روض الجنان از خاصه گويند: كعب بن عجرة الانصارى مشغول پختن طعام بود و موى زيادى در سر داشت كه به خاطر تميز نبودن شپش افتاده بود [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله به وى گفت: مثل اين كه از اين وضع در رنج و زحمت مى باشى. گفت: بلى يا رسول الله سپس اين آيه نازل شد و به او فرمود: سر خود را بتراش و در ازاء آن سه روز، روزه بدار يا اطعام مسكين بنما و يا گوسفندى ذبح كن و نيز صاحب تفسير برهان از خاصه بعد از دو واسطه از [[امام صادق]] عليه‌السلام آن را روايت كرده است.</ref><ref> درباره اين قسمت از آيه «وَأَتِمُّواالْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ» ابن ابى‌حاتم در تفسير خود از صفوان بن اميه چنين نقل نمايد: كه مردى با جبه مخصوص خود نزد پيامبر آمد و از وى سؤال نمود كه چگونه عمرة را بجاى آورد اين آيه در جواب او نازل گرديد و رسول خدا فرمود: جبه خود را بيرون بياور و غسل بكن و استنشاق بنما تا آن اندازه كه بتوانى سپس آنچه كه در حج انجام دادى در عمرة نيز بجاى بياور.</ref>
+
'''محل نزول:'''
  
==پانویس ==
+
این آیه در [[مدینه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.</ref>
<references />
+
 
 +
'''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق،‌ [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 64.</ref>
 +
 
 +
«[[شیخ طوسی]]» گوید: اصحاب ما گويند: كه اين قسمت از آيه «فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً» درباره مردى به نام كعب بن عجرة نازل گرديد. هنگامى كه در [[مناسك حج]] در سرش شپش پيدا شده بود و او را آزار مي‌داد.<ref> ميبدى صاحب كشف الاسرار و بخارى از عامه و صاحب روض الجنان از خاصه گويند: كعب بن عجرة الانصارى مشغول پختن طعام بود و موى زيادى در سر داشت كه به خاطر تميز نبودن شپش افتاده بود [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله به وى گفت: مثل اين كه از اين وضع در رنج و زحمت مى باشى. گفت: بلى يا رسول الله سپس اين آيه نازل شد و به او فرمود: سر خود را بتراش و در ازاء آن سه روز، روزه بدار يا اطعام مسكين بنما و يا گوسفندى ذبح كن و نيز صاحب تفسير برهان از خاصه بعد از دو واسطه از [[امام صادق]] عليه‌السلام آن را روايت كرده است.</ref><ref> درباره اين قسمت از آيه «وَأَتِمُّواالْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ» ابن ابى‌حاتم در تفسير خود از صفوان بن اميه چنين نقل نمايد: كه مردى با جبه مخصوص خود نزد پيامبر آمد و از وى سؤال نمود كه چگونه عمرة را بجاى آورد اين آيه در جواب او نازل گرديد و رسول خدا فرمود: جبه خود را بيرون بياور و غسل بكن و استنشاق بنما تا آن اندازه كه بتوانى سپس آنچه كه در حج انجام دادى در عمرة نيز بجاى بياور.</ref>
 +
 
 +
==پانویس==
 +
 
 +
<references/>
 +
 
 +
==منابع==
 +
 
 +
* قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
 +
* محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
 +
* فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
 +
 
 +
==پیوندها==
 +
 
 +
* [[سوره بقره]]
 +
* [[سوره بقره/متن و ترجمه سوره]]
 +
 
 +
[[رده:آیات سوره بقره]]
 +
[[رده:آیات دارای شان نزول]]

نسخهٔ ‏۲۷ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۴۲

متن و ترجمه آیه

«وَأَتِمُّواْ الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَلاَ تَحْلِقُواْ رُؤُوسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضاً أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِّن صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ذَلِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ».(مشاهده آیه در مصحف)

و براى خدا حج و عمره را به پايان رسانيد و اگر به علت موانعى بازداشته شديد آنچه از قربانى ميسر است قربانى كنيد و تا قربانى به قربانگاه نرسيده سر خود را متراشيد و هر كس از شما بيمار باشد يا در سر ناراحتيى داشته باشد و ناچار شود در احرام سر بتراشد به كفاره آن بايد روزه ‌اى بدارد يا صدقه ‌اى دهد يا قربانيى بكند و چون ايمنى يافتيد پس هر كس از اعمال عمره به حج پرداخت بايد آنچه از قربانى ميسر است قربانى كند و آن كس كه قربانى نيافت بايد در هنگام حج ‌سه روز روزه بدارد و چون برگشتيد هفت روز ديگر روزه بداريد. اين ده روز تمام است اين حج تمتع براى كسى است كه اهل مسجدالحرام (=مكه) نباشد و از خدا بترسيد و بدانيد كه خدا سخت ‌كيفر است.

نزول

محل نزول:

این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]

شأن نزول:[۲]

«شیخ طوسی» گوید: اصحاب ما گويند: كه اين قسمت از آيه «فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً» درباره مردى به نام كعب بن عجرة نازل گرديد. هنگامى كه در مناسك حج در سرش شپش پيدا شده بود و او را آزار مي‌داد.[۳][۴]

پانویس

  1. طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.
  2. محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 64.
  3. ميبدى صاحب كشف الاسرار و بخارى از عامه و صاحب روض الجنان از خاصه گويند: كعب بن عجرة الانصارى مشغول پختن طعام بود و موى زيادى در سر داشت كه به خاطر تميز نبودن شپش افتاده بود رسول خدا صلى الله عليه و آله به وى گفت: مثل اين كه از اين وضع در رنج و زحمت مى باشى. گفت: بلى يا رسول الله سپس اين آيه نازل شد و به او فرمود: سر خود را بتراش و در ازاء آن سه روز، روزه بدار يا اطعام مسكين بنما و يا گوسفندى ذبح كن و نيز صاحب تفسير برهان از خاصه بعد از دو واسطه از امام صادق عليه‌السلام آن را روايت كرده است.
  4. درباره اين قسمت از آيه «وَأَتِمُّواالْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ» ابن ابى‌حاتم در تفسير خود از صفوان بن اميه چنين نقل نمايد: كه مردى با جبه مخصوص خود نزد پيامبر آمد و از وى سؤال نمود كه چگونه عمرة را بجاى آورد اين آيه در جواب او نازل گرديد و رسول خدا فرمود: جبه خود را بيرون بياور و غسل بكن و استنشاق بنما تا آن اندازه كه بتوانى سپس آنچه كه در حج انجام دادى در عمرة نيز بجاى بياور.

منابع

  • قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
  • محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
  • فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.

پیوندها

مسابقه از خطبه ۱۱۱ نهج البلاغه