آیه 120 بقره: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ==متن و ترجمه آیه== | |
| − | |||
| − | ''' | + | '''«وَلَن تَرْضَى عَنكَ الْيَهُودُ وَلاَ النَّصَارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللّهِ هُوَ الْهُدَى وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءهُم بَعْدَ الَّذِي جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ مَالَكَ مِنَ اللّهِ مِن وَلِيٍّ وَ لاَنَصِيرٍ».'''{{محل آیه|محل=2:120}} |
| − | + | و هرگز يهوديان و ترسايان از تو راضى نمى‌‌شوند مگر آن كه از كيش آنان پيروى كنى. بگو: در حقيقت تنها هدايت خداست كه هدايت واقعى است و چنانچه پس از آن علمى كه تو را حاصل شد باز از هوس‌هاى آنان پيروى كنى در برابر خدا سرور و ياورى نخواهى داشت. | |
| − | '''< | + | ==نزول== |
| + | |||
| + | '''محل نزول:''' | ||
| + | |||
| + | این آیه در [[مدینه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 1، ص 111.</ref> | ||
| + | |||
| + | '''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 35.</ref> | ||
از ابن عباس روايت كنند: كه يهوديان [[مدينه]] و مسيحيان نجران اميدوارى داشتند كه [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله به طرف [[قبله]] آن‌ها [[نماز]] بگذارد وقتى كه قبله از بيت‌المقدس به طرف خانه كعبه برگردانيده شد بر آن‌ها گران آمده و مأيوس گرديدند و ابراز مودتى كه مي‌نمودند، قطع كردند. سپس اين آيه نازل گرديد.<ref> تفسير روض الجنان از خاصه و تفسير ثعلبى از عامه.</ref> | از ابن عباس روايت كنند: كه يهوديان [[مدينه]] و مسيحيان نجران اميدوارى داشتند كه [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله به طرف [[قبله]] آن‌ها [[نماز]] بگذارد وقتى كه قبله از بيت‌المقدس به طرف خانه كعبه برگردانيده شد بر آن‌ها گران آمده و مأيوس گرديدند و ابراز مودتى كه مي‌نمودند، قطع كردند. سپس اين آيه نازل گرديد.<ref> تفسير روض الجنان از خاصه و تفسير ثعلبى از عامه.</ref> | ||
| سطر ۱۲: | سطر ۱۷: | ||
بعضى از مفسرين چنين گويند: كه يهوديان به رسول خدا صلى الله عليه و آله گفتند: اگر با ما صلح نمائى سرانجام به تو ايمان خواهيم آورد از آنجائى كه پيامبر علاقه شديدى به ايمان آوردن آن‌ها داشت با آنان مدارا و مواسات مي‌فرمود تا اين كه خداوند اين آيه را نازل نمود و به رسول خدا فرمود اگر هر چند با آن‌ها مساعدت كنى و مدارا نمائى از تو راضى نشوند تا اين كه از آئين آن‌ها پيروى نمائى.<ref> تفسير روض الجنان.</ref> | بعضى از مفسرين چنين گويند: كه يهوديان به رسول خدا صلى الله عليه و آله گفتند: اگر با ما صلح نمائى سرانجام به تو ايمان خواهيم آورد از آنجائى كه پيامبر علاقه شديدى به ايمان آوردن آن‌ها داشت با آنان مدارا و مواسات مي‌فرمود تا اين كه خداوند اين آيه را نازل نمود و به رسول خدا فرمود اگر هر چند با آن‌ها مساعدت كنى و مدارا نمائى از تو راضى نشوند تا اين كه از آئين آن‌ها پيروى نمائى.<ref> تفسير روض الجنان.</ref> | ||
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
| − | <references /> | + | |
| + | <references/> | ||
| + | |||
| + | ==منابع== | ||
| + | |||
| + | * قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند. | ||
| + | * محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش. | ||
| + | * فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش. | ||
| + | |||
| + | ==پیوندها== | ||
| + | |||
| + | * [[سوره بقره]] | ||
| + | * [[سوره بقره/متن و ترجمه سوره]] | ||
| + | |||
| + | [[رده:آیات سوره بقره]] | ||
| + | [[رده:آیات دارای شان نزول]] | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۰۶:۲۳
محتویات
متن و ترجمه آیه
«وَلَن تَرْضَى عَنكَ الْيَهُودُ وَلاَ النَّصَارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللّهِ هُوَ الْهُدَى وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءهُم بَعْدَ الَّذِي جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ مَالَكَ مِنَ اللّهِ مِن وَلِيٍّ وَ لاَنَصِيرٍ».(مشاهده آیه در مصحف)
و هرگز يهوديان و ترسايان از تو راضى نمى‌‌شوند مگر آن كه از كيش آنان پيروى كنى. بگو: در حقيقت تنها هدايت خداست كه هدايت واقعى است و چنانچه پس از آن علمى كه تو را حاصل شد باز از هوس‌هاى آنان پيروى كنى در برابر خدا سرور و ياورى نخواهى داشت.
نزول
محل نزول:
این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]
شأن نزول:[۲]
از ابن عباس روايت كنند: كه يهوديان مدينه و مسيحيان نجران اميدوارى داشتند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله به طرف قبله آن‌ها نماز بگذارد وقتى كه قبله از بيت‌المقدس به طرف خانه كعبه برگردانيده شد بر آن‌ها گران آمده و مأيوس گرديدند و ابراز مودتى كه مي‌نمودند، قطع كردند. سپس اين آيه نازل گرديد.[۳]
بعضى از مفسرين چنين گويند: كه يهوديان به رسول خدا صلى الله عليه و آله گفتند: اگر با ما صلح نمائى سرانجام به تو ايمان خواهيم آورد از آنجائى كه پيامبر علاقه شديدى به ايمان آوردن آن‌ها داشت با آنان مدارا و مواسات مي‌فرمود تا اين كه خداوند اين آيه را نازل نمود و به رسول خدا فرمود اگر هر چند با آن‌ها مساعدت كنى و مدارا نمائى از تو راضى نشوند تا اين كه از آئين آن‌ها پيروى نمائى.[۴]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
- محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
- فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
پیوندها
