آیه 114 بقره: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
{{بخشی از یک کتاب}}
+
==متن و ترجمه آیه==
'''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 29
 
  
'''نویسنده:''' محمدباقر محقق
+
'''«وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَاجِدَ اللّهِ أَن يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَ سَعَى فِي خَرَابِهَا أُوْلَئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَن يَدْخُلُوهَا إِلاَّ خَآئِفِينَ لهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَ لَهُمْ فِي الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ».'''{{محل آیه|محل=2:114}}
  
==شأن نزول آيه 114 سوره بقره==
+
و كيست بيدادگرتر از آن كس كه نگذارد در مساجد خدا نام وى برده شود و در ويرانى آن‌ها بكوشد آنان حق ندارند جز ترسان ‌لرزان در آن [[مسجد]]ها درآيند در اين دنيا ايشان را خوارى و در [[آخرت]] عذابى بزرگ است.
  
'''<I>«وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَساجِدَاللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ».</I>'''<ref> بقيه آية، «وَ سَعى  فِي خَرابِها أُولئِكَ ما كانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوها إِلَّا خائِفِينَ لَهُمْ  فِي الدُّنْيا خِزْيٌ وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظِيمٌ؛ كيست ستمكارتر از آن‌هائي كه مردم را بازدارند از يادآورى نام خدا در خانه هاى او و كوشش نمايند در ويرانى آن، اينان را نشايد كه در آن خانه ها راه يابند مگر اين كه ترسان باشند و از براى آن‌ها در اين جهان، خوارى و در سراى ديگر (آخرت) شكنجه بزرگى است».</ref>
+
==نزول==
  
«[[شیخ طوسی]]» درباره كسانى كه مشمول معنى اين آيه قرار مي‌گيرند اختلاف است:
+
'''محل نزول:'''
  
* 1. عده اى گويند: آنان، مشركين بودند كه مسلمين را از وارد شدن در مساجد جلوگيرى مي‌كردند.<ref> طبرى از ابن زيد روايت كند كه درباره مشركين نازل شده كه در روز حديبيه [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله را در مكه مانع شده بودند.</ref>
+
این آیه در [[مدینه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.</ref>
  
* 2. ابن عباس و مجاهد گويند: روميان بودند كه با جنگ و ستيز بيت‌المقدس را گرفته و در خرابى آن كوشش نموده بودند تا اين كه در زمان عمر بن الخطاب مسلمين بر آنان پيروز شدند و از آن پس با حالت ترس در آن وارد مي‌شدند.
+
'''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق،‌ [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 29.</ref>
  
* 3. حسن بصرى و قتاده گويند: كه بخت نصر بود هنگامى كه بيت‌المقدس را خراب كرده بود و مسيحيان نيز به كمك او برخاسته بودند.<ref> صاحبان تفسير كشف الاسرار و تفسير روض الجنان گويند: درباره مردى رومى بنام ططوس بن اسيسيانوس بوده كه به جنگ با بنى‌اسرائيل آمد و بيت‌المقدس را خراب كرد و آن را محل كثافات و مزبله قرار داد و بزرگان آن‌ها را كشت و ديگران را اسير نمود و به همان كيفيت بود تا اين كه مسلمين بدآنجا دست يافتند و آن را آباد ساختند.</ref><ref> صاحب تفسير مجمع البيان از [[امام صادق]] عليه‌السلام نقل نمايد كه فرمودند: مراد آيه قريش هستند وقتى كه پيامبر را از وارد شدن مكه و [[مسجدالحرام]] منع كرده بودند چنان كه بلخى و رمانى و جبائى نيز به همين موضوع معتقدند.</ref>
+
«[[شیخ طوسی]]» گوید: درباره كسانى كه مشمول معنى اين آيه قرار مي‌گيرند اختلاف است:
  
==پانویس ==
+
# عده‌اى گويند: آنان، مشركين بودند كه مسلمين را از وارد شدن در مساجد جلوگيرى مي‌كردند.<ref> طبرى از ابن زيد روايت كند كه درباره مشركين نازل شده كه در روز حديبيه [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله را در مكه مانع شده بودند.</ref>
<references />
+
# ابن عباس و مجاهد گويند: روميان بودند كه با جنگ و ستيز بيت‌المقدس را گرفته و در خرابى آن كوشش نموده بودند تا اين كه در زمان عمر بن الخطاب مسلمين بر آنان پيروز شدند و از آن پس با حالت ترس در آن وارد مي‌شدند.
 +
# حسن بصرى و قتاده گويند: كه بخت نصر بود هنگامى كه بيت‌المقدس را خراب كرده بود و مسيحيان نيز به كمك او برخاسته بودند.<ref> صاحبان تفسير كشف الاسرار و تفسير روض الجنان گويند: درباره مردى رومى بنام ططوس بن اسيسيانوس بوده كه به جنگ با بنى‌اسرائيل آمد و بيت‌المقدس را خراب كرد و آن را محل كثافات و مزبله قرار داد و بزرگان آن‌ها را كشت و ديگران را اسير نمود و به همان كيفيت بود تا اين كه مسلمين بدآنجا دست يافتند و آن را آباد ساختند.</ref><ref> صاحب تفسير مجمع البيان از [[امام صادق]] عليه‌السلام نقل نمايد كه فرمودند: مراد آيه قريش هستند وقتى كه پيامبر را از وارد شدن مكه و [[مسجدالحرام]] منع كرده بودند چنان كه بلخى و رمانى و جبائى نيز به همين موضوع معتقدند.</ref>
 +
 
 +
==پانویس==
 +
<references/>
 +
 
 +
==منابع==
 +
 
 +
* محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
 +
* فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
 +
* قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
 +
 
 +
==پیوندها==
 +
 
 +
* [[سوره بقره]]
 +
* [[سوره بقره/متن و ترجمه سوره]]
 +
 
 +
[[رده:آیات سوره بقره]]
 +
[[رده:آیات دارای شان نزول]]

نسخهٔ ‏۲۳ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۲۷

متن و ترجمه آیه

«وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَاجِدَ اللّهِ أَن يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَ سَعَى فِي خَرَابِهَا أُوْلَئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَن يَدْخُلُوهَا إِلاَّ خَآئِفِينَ لهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَ لَهُمْ فِي الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ».(مشاهده آیه در مصحف)

و كيست بيدادگرتر از آن كس كه نگذارد در مساجد خدا نام وى برده شود و در ويرانى آن‌ها بكوشد آنان حق ندارند جز ترسان ‌لرزان در آن مسجدها درآيند در اين دنيا ايشان را خوارى و در آخرت عذابى بزرگ است.

نزول

محل نزول:

این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]

شأن نزول:[۲]

«شیخ طوسی» گوید: درباره كسانى كه مشمول معنى اين آيه قرار مي‌گيرند اختلاف است:

  1. عده‌اى گويند: آنان، مشركين بودند كه مسلمين را از وارد شدن در مساجد جلوگيرى مي‌كردند.[۳]
  2. ابن عباس و مجاهد گويند: روميان بودند كه با جنگ و ستيز بيت‌المقدس را گرفته و در خرابى آن كوشش نموده بودند تا اين كه در زمان عمر بن الخطاب مسلمين بر آنان پيروز شدند و از آن پس با حالت ترس در آن وارد مي‌شدند.
  3. حسن بصرى و قتاده گويند: كه بخت نصر بود هنگامى كه بيت‌المقدس را خراب كرده بود و مسيحيان نيز به كمك او برخاسته بودند.[۴][۵]

پانویس

  1. طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.
  2. محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 29.
  3. طبرى از ابن زيد روايت كند كه درباره مشركين نازل شده كه در روز حديبيه رسول خدا صلى الله عليه و آله را در مكه مانع شده بودند.
  4. صاحبان تفسير كشف الاسرار و تفسير روض الجنان گويند: درباره مردى رومى بنام ططوس بن اسيسيانوس بوده كه به جنگ با بنى‌اسرائيل آمد و بيت‌المقدس را خراب كرد و آن را محل كثافات و مزبله قرار داد و بزرگان آن‌ها را كشت و ديگران را اسير نمود و به همان كيفيت بود تا اين كه مسلمين بدآنجا دست يافتند و آن را آباد ساختند.
  5. صاحب تفسير مجمع البيان از امام صادق عليه‌السلام نقل نمايد كه فرمودند: مراد آيه قريش هستند وقتى كه پيامبر را از وارد شدن مكه و مسجدالحرام منع كرده بودند چنان كه بلخى و رمانى و جبائى نيز به همين موضوع معتقدند.

منابع

  • محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
  • فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
  • قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.

پیوندها