نشاط اصفهانی: تفاوت بین نسخهها
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (ایجاد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}} | {{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}} | ||
| − | عبدالوهاب نشاط اصفهانی(وفات: 1244 ق)، خطاط و شاعر، متخلص به نشاط. ملقب به معتمدالدوله. | + | عبدالوهاب نشاط اصفهانی (وفات: 1244 ق)، خطاط و شاعر، متخلص به نشاط. ملقب به معتمدالدوله. |
| − | از سادات موسوى بود و در اصفهان به دنیا آمد. وى در زادگاه خود با شعر و ادب فارسى و عربى و دانشهاى مختلف از جمله ریاضى و حكمت الهى و منطق آشنا شد و در هنر خوشنویسى نیز مهارت یافت. او خطوط نستعلیق، شكسته تعلیق و به ویژه شكسته نستعلیق را خوش مىنوشت و روش درویش عبدالمجید را استادانه تقلید مىكرد | + | از سادات موسوى بود و در اصفهان به دنیا آمد. وى در زادگاه خود با شعر و ادب فارسى و عربى و دانشهاى مختلف از جمله ریاضى و [[حكمت]] الهى و منطق آشنا شد و در هنر خوشنویسى نیز مهارت یافت. او خطوط نستعلیق، شكسته تعلیق و به ویژه شكسته نستعلیق را خوش مىنوشت و روش درویش عبدالمجید را استادانه تقلید مىكرد. |
| − | == | + | نشاط یكى از دوستداران سبك بازگشت ادبى بود و در آن زمان كه شهر اصفهان مركز این جنبش و رستاخیز شعر و ادب بود، محفلش مجمع شعرا و ظرفا بود. او در 1218 ق به تهران آمد و به دربار فتحعلى شاه قاجار راه یافت و سمت دبیرى و منشىگرى و لقب معتمدالدوله گرفت و پس از چندى به سرپرستى دیوان رسائل گمارده شد. |
| − | اثرآفرینان، زير نظر: دكتر سيد كمال حاج سيد جوادي و دكتر عبدالحسين | + | |
| + | بیشتر [[احكام]] سلطنتى و فرامین رسمى و نامههاى خصوصى شاه و عقدنامهها و وصیتنامههاى افراد خاندان سلطنت با خط و انشاى او تحریر مىشد و تا پایان عمر عهدهدار این سمت بود. وى یك باراز طرف شاه به پاریس رفت و به حضور ناپلئون اول رسید. نشاط به بیمارى سل در تهران درگذشت. نشاط در سرودن غزل، قصیده، تركیب بند، مثنوى، قطعه، رباعى و ترانه توانا بود. | ||
| + | |||
| + | مجموعه غزلها، قصیدهها، مثنوىها، رباعىها، قطعهها و تك بیتهاى او به چاپ رسیده است. او همچنین در سرودن شعرهاى عربى و تركى نیز دست داشت و قصیدهها و غزلهایى به این دو زبان سرود. معروفترین اثر وى «گنجینه» است كه به نام «گنجینهى نشاط» یا «گنجینهى معتمد» نیز شهرت دارد. این كتاب حاوى پنج درج مىباشد. منشأت و مكاتیب خصوصى، رسمى و حكومتى و فرامینى كه براى فتحعلى شاه انشاء شده است بخش مهمى از این اثر را تشكیل مىدهد. از آنجایى كه «گنجینه» پس از مرگ وى جمعآورى و تنظیم شده و در هر چاپ این مجموعه تغییراتى نموده است، یك «گنجینه» مدون و یك شكل وجود ندارد. در «الذریعه» در كنار «گنجینه»، «دیوان» شعر و «ساقىنامه» نیز به وى نسبت داده شده است. | ||
| + | |||
| + | ==منابع== | ||
| + | اثرآفرینان، زير نظر: دكتر سيد كمال حاج سيد جوادي و دكتر عبدالحسين نوايي، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، 1377، ج2، نشاط اصفهانی، عبدالوهاب. | ||
[[رده:شعرا]] | [[رده:شعرا]] | ||
نسخهٔ ۲۲ مهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۱۱:۴۴
عبدالوهاب نشاط اصفهانی (وفات: 1244 ق)، خطاط و شاعر، متخلص به نشاط. ملقب به معتمدالدوله.
از سادات موسوى بود و در اصفهان به دنیا آمد. وى در زادگاه خود با شعر و ادب فارسى و عربى و دانشهاى مختلف از جمله ریاضى و حكمت الهى و منطق آشنا شد و در هنر خوشنویسى نیز مهارت یافت. او خطوط نستعلیق، شكسته تعلیق و به ویژه شكسته نستعلیق را خوش مىنوشت و روش درویش عبدالمجید را استادانه تقلید مىكرد.
نشاط یكى از دوستداران سبك بازگشت ادبى بود و در آن زمان كه شهر اصفهان مركز این جنبش و رستاخیز شعر و ادب بود، محفلش مجمع شعرا و ظرفا بود. او در 1218 ق به تهران آمد و به دربار فتحعلى شاه قاجار راه یافت و سمت دبیرى و منشىگرى و لقب معتمدالدوله گرفت و پس از چندى به سرپرستى دیوان رسائل گمارده شد.
بیشتر احكام سلطنتى و فرامین رسمى و نامههاى خصوصى شاه و عقدنامهها و وصیتنامههاى افراد خاندان سلطنت با خط و انشاى او تحریر مىشد و تا پایان عمر عهدهدار این سمت بود. وى یك باراز طرف شاه به پاریس رفت و به حضور ناپلئون اول رسید. نشاط به بیمارى سل در تهران درگذشت. نشاط در سرودن غزل، قصیده، تركیب بند، مثنوى، قطعه، رباعى و ترانه توانا بود.
مجموعه غزلها، قصیدهها، مثنوىها، رباعىها، قطعهها و تك بیتهاى او به چاپ رسیده است. او همچنین در سرودن شعرهاى عربى و تركى نیز دست داشت و قصیدهها و غزلهایى به این دو زبان سرود. معروفترین اثر وى «گنجینه» است كه به نام «گنجینهى نشاط» یا «گنجینهى معتمد» نیز شهرت دارد. این كتاب حاوى پنج درج مىباشد. منشأت و مكاتیب خصوصى، رسمى و حكومتى و فرامینى كه براى فتحعلى شاه انشاء شده است بخش مهمى از این اثر را تشكیل مىدهد. از آنجایى كه «گنجینه» پس از مرگ وى جمعآورى و تنظیم شده و در هر چاپ این مجموعه تغییراتى نموده است، یك «گنجینه» مدون و یك شكل وجود ندارد. در «الذریعه» در كنار «گنجینه»، «دیوان» شعر و «ساقىنامه» نیز به وى نسبت داده شده است.
منابع
اثرآفرینان، زير نظر: دكتر سيد كمال حاج سيد جوادي و دكتر عبدالحسين نوايي، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، 1377، ج2، نشاط اصفهانی، عبدالوهاب.
