بنی نضیر: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} {{الگو:نیازمند ویرایش فنی}} "بنی‌نضیر" ...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | {{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | ||
| − | + | ||
"بنی‌نضیر" از دو کلمه تشکیل شده است: | "بنی‌نضیر" از دو کلمه تشکیل شده است: | ||
| − | |||
| − | |||
| − | "بنی‌نضیر" طایفه‌ای از یهودیان ساکن در مدینه بودند که در روند حوادث صدر اسلام نقش داشتند، روابط | + | # بنی (بنین): جمع "اِبن" که در لغت به معنی "پسر" است.<ref>قرشی، علی‌اکبر؛ قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1375، هفتم، ج 1، ص233.</ref> و از ریشه بُنی به معنی ساختن عمارت و بناست، نامیدن فرزند به "ابن" از این جهت است که پدرش او را ساخته است.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ترجمه غلامرضا حسینی، تهران، مرتضوی، 1375، دوم، ج1، ص315–314.</ref> |
| − | + | # نضیر: مشتق از النضر والنضارة به معنی طراوات و زیبایی.<ref>قاموس قرآن، همان، 1371، ششم، ج7، ص77.</ref> یا طلا<ref>المفردات فی غریب القرآن دمشق، بیروت، دارالعلم، الدارالشامیه، 1412، اول، ص 811.</ref> می‌باشد. | |
| − | نَسَب بنی‌نضیر | + | |
| − | در نسب یهودیان بنی‌نضیر میان مفسران اختلاف است | + | "بنی‌نضیر" طایفه‌ای از یهودیان ساکن در [[مدینه]] بودند که در روند حوادث صدر اسلام نقش داشتند، روابط قبیلگی توان بالای نظامی و اقتصادی و دامنه نفوذ فرهنگی آنان، باعث چنین جایگاهی شده بود.<ref>مرکز فرهنگ و معارف قرآن، اعلام قرآن، قم، بوستان، کتاب، 1386، ج3، ص455.</ref> |
| − | بنی‌نضیر در محله‌ای که دارای دیوار و نخلستان بود، سکونت | + | |
| − | + | ==نَسَب بنی‌نضیر== | |
| − | + | ||
| − | در قرآن به نام یهود بنی‌نضیر تصریح نشده است، اما آیاتی از قرآن در مورد ایشان، مخصوصاً به پیمان‌شکنی آنان پرداخته است. | + | در نسب یهودیان بنی‌نضیر میان مفسران اختلاف است. برخی آنان را طایفه‌ای از قبیله جذام بن عدی می‌دانند که یهودی شدند و در کوه نضیر اقامت یافتند و از آن پس به نام این کوه خوانده شدند.<ref>حداد عادل، غلامعلی، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دایره المعارف اسلامی، 1377، اول، ج4، ص486.</ref> یا این که نضیر نام جد این قبیله است.<ref>اعلام قرآن، پیشین، ص 459.</ref> برخی دیگر آنان را اصالتاً از اهل حجاز نمی‌دانند و چون در کتب مذهبی خود، خوانده بودند که پیامبری از سرزمین مدینه ظهور خواهد کرد به آنجا کوچ کردند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، قصه‌هاای قرآن بر اساس تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1385، پنجم، ص 603.</ref> و در این نظر نسب بنی‌نضیر را از نسل هارون بن عمران و از بنی‌اسرائیل می‌دانند که بعد از جنگ رومیان به یثرب گریختند.<ref>اعلام قرآن، پیشین، ص 457–455.</ref> |
| − | بخش عمده‌ای از سوره شریفه "حشر" درباره این قوم می‌باشد به طوری که نام دیگر این سوره را بنی‌نضیر گفته‌اند؛ در پی حادثه‌ای در بئر معونه، چند تن از صحابه توسط عامر بن طفیل و گروهی دیگر به قتل رسیدند، یکی از ایشان که جان سالم به در برده بود در راه مدینه دو تن از بنی عامر را که در صلح با پیامبر | + | |
| − | عبدالله بن ابی رئیس منافقان، بنی‌نضیر را از اطاعت پیامبر | + | بنی‌نضیر در محله‌ای که دارای دیوار و نخلستان بود، سکونت داشتند به دین خود سخت پایبند بودند و با طایفه بزرگ خزرج همپیمان شدند، با پیامبر صلی الله علیه و آله نیز پیمان بسته بودند که با مسلمانان جنگ نکنند.<ref>خرمشاهی، بهاءالدین؛ دانشنامه قرآن و قران پژوهی، تهران، دوستان و ناهید 1377، اول، ج1، ص393.</ref> و در صورت حمله دشمنان [[مدینه]] در کنار مسلمانان به دفاع بپردازند و از برقراری روابط اقتصادی با قریش خودداری کنند.<ref>دانشنامه قرآن، جهان اسلام، پیشین، ص 486.</ref> |
| − | + | ||
| − | + | ==یادکرد قرآن از یهود بنی‌نضیر== | |
| − | + | ||
| − | در ادامه | + | در [[قرآن]] به نام یهود بنی‌نضیر تصریح نشده است، اما آیاتی از قرآن در مورد ایشان، مخصوصاً به پیمان‌شکنی آنان پرداخته است. |
| − | به هر حال | + | بخش عمده‌ای از سوره شریفه "حشر" درباره این قوم می‌باشد به طوری که نام دیگر این سوره را بنی‌نضیر گفته‌اند؛ در پی حادثه‌ای در بئر معونه، چند تن از صحابه توسط عامر بن طفیل و گروهی دیگر به قتل رسیدند، یکی از ایشان که جان سالم به در برده بود. در راه مدینه دو تن از بنی عامر را که در صلح با پیامبر صلی الله علیه و آله بودند، کشت. بنی‌عامر خواستار خونبها شدند، پیامبر صلی الله علیه و آله برای پرداخت خونبها از بنی‌نضیر که همپیمان بنی‌عامر بودند یاری طلبید. یهودیان پذیرفتند و در حالی که در صلح با پیامبر صلی الله علیه و آله بودند اما پنهانی تصمیم گرفتند پیامبر را به قتل برسانند، پیامبر صلی الله علیه و آله توسط [[وحی]] از این توطئه آگاه شد و به [[مدینه]] برگشت.<ref>دانشنامه قرآن، پیشین، ص 394–393.</ref> و همراه سپاهی به سوی بنی‌نضیر لشکرکشی کرد و این طایفه پیمان شکن را به مدت 6 تا 20 شب محاصره کردند.<ref>اعلام قرآن، پیشین، ص 479.</ref> |
| − | برخی به اذرعات شام و تعداد کمی به خیبر و گروهی به حیره تبعید شدند.<ref> | + | |
| − | «... مَا ظَنَنتُمْ أَن | + | عبدالله بن ابی رئیس منافقان، بنی‌نضیر را از اطاعت پیامبر صلی الله علیه و آله بازداشت و به ایشان وعده همراهی و دفاع داد.<ref>دانشنامه جهان اسلام، پیشین، ص 486. [[سوره حشر]]/11 (ترجمه آیات از آیت الله مکارم شیرازی می‌باشد).</ref> اما این وعده هرگز تحقق نیافت.<ref>دانشنامه جهان اسلام، ص 486.</ref> |
| − | + | ||
| − | + | {{متن قرآن|«لَئِنْ أُخْرِجُوا لَا يَخْرُجُونَ مَعَهُمْ وَلَئِن قُوتِلُوا لَا يَنصُرُونَهُمْ وَلَئِن نَّصَرُوهُمْ لَيُوَلُّنَّ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنصَرُونَ»}}<ref>. [[سوره حشر]]/12.</ref>؛ اگر آنها را بیرون کنند با آنان بیرون نمی‌روند و اگر با آنها پیکار شود یاریشان نخواهند کرد و اگر یاریشان کنند پشت به میدان کرده فرار می‌کنند سپس کسی آنان را یاری نمی‌کند. | |
| − | غنائم بنی‌نضیر: | + | |
| − | چون جنگی در بین آنها صورت نگرفت، تصرف اموال باقی مانده بر عهده پیامبر بود، حضرت با توافق انصار، اموال را در اختیار مهاجرین قرار داد<ref> | + | در ادامه محاصره پیامبر صلی الله علیه و آله دستور می‌دهد، درختان نخل ایشان بریده شود به دلیل این که یهودیان به اموال خود علاقه شدیدی داشتند و این کار باعث تحریک ایشان می‌شد دلیل دیگری که ذکر شده، این که آن نخل‌ها مانع مانور سریع مسلمین بود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1376، چهاردهم، چ23، ص486.</ref> و در اعتراض یهودیان به این امر آیه‌ای نازل شد که این کار به اذن خدا بوده است.<ref>[[سوره حشر]]/5.</ref> |
| + | |||
| + | به هر حال بنی نضیر سرانجام تسلیم شدند و به غیر از دو تن از ایشان که مسلمان شدند، بقیه مال و سلاحشان را رها کردند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، پیشین، ص 394.</ref> | ||
| + | |||
| + | برخی به اذرعات شام و تعداد کمی به خیبر و گروهی به حیره تبعید شدند.<ref>تفسیر نمونه، پیشین، ص 486.</ref> | ||
| + | |||
| + | قرآن داستان تخریب قلعه بنی‌نضیر و فرار آنها را چنین بیان می‌کند: {{متن قرآن|«...مَا ظَنَنتُمْ أَن يَخْرُجُوا وَظَنُّوا أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمْ حُصُونُهُم مِّنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُم بِأَيْدِيهِمْ وَأَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ»}}؛<ref>[[سوره حشر]]/2.</ref> ...گمان نمی‌کردید آنان خارج شوند و خودشان نیز گمان می‌کردند که درهای محکمشان آنها را از عذاب الهی مانع می‌شود. اما خداوند از آنجا که گمان نمی‌کردند به سراغشان آمد و در دلهایشان ترس و وحشت افکند به گونه‌ای که خانه‌های خود را با دست خویش و با دست مؤمنان ویران می‌کردند... | ||
| + | |||
| + | غنائم بنی‌نضیر: چون جنگی در بین آنها صورت نگرفت، تصرف اموال باقی مانده بر عهده پیامبر بود، حضرت با توافق انصار، اموال را در اختیار مهاجرین قرار داد.<ref>[[سوره حشر]]/ 8-6.</ref> و عمده زمین‌ها نیز در اختیار خود پیامبر صلی الله علیه و آله قرار داشت و ایشان خود در آن کشاورزی می‌کردند.<ref>اعلام قرآن، پیشین، ص 485.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| − | == منابع == | + | ==منابع== |
| − | + | * [http://www.pajoohe.com/FA/index.php?Page=definition&UID=31725 بنی نضیر، علی محمودی، سایت پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام (بخش فرهنگ علوم انسانی و اسلامی)]، تاریخ بازیابی: 11 اردیبهشت 1392. | |
| − | [http://www.pajoohe.com/FA/index.php?Page=definition&UID=31725 بنی نضیر، علی محمودی، سایت پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام (بخش فرهنگ علوم انسانی و اسلامی)] | ||
| − | تاریخ بازیابی: 11 اردیبهشت 1392. | ||
[[رده:قبایل]] | [[رده:قبایل]] | ||
نسخهٔ ۸ مهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۵:۳۰
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
"بنی‌نضیر" از دو کلمه تشکیل شده است:
- بنی (بنین): جمع "اِبن" که در لغت به معنی "پسر" است.[۱] و از ریشه بُنی به معنی ساختن عمارت و بناست، نامیدن فرزند به "ابن" از این جهت است که پدرش او را ساخته است.[۲]
- نضیر: مشتق از النضر والنضارة به معنی طراوات و زیبایی.[۳] یا طلا[۴] می‌باشد.
"بنی‌نضیر" طایفه‌ای از یهودیان ساکن در مدینه بودند که در روند حوادث صدر اسلام نقش داشتند، روابط قبیلگی توان بالای نظامی و اقتصادی و دامنه نفوذ فرهنگی آنان، باعث چنین جایگاهی شده بود.[۵]
نَسَب بنی‌نضیر
در نسب یهودیان بنی‌نضیر میان مفسران اختلاف است. برخی آنان را طایفه‌ای از قبیله جذام بن عدی می‌دانند که یهودی شدند و در کوه نضیر اقامت یافتند و از آن پس به نام این کوه خوانده شدند.[۶] یا این که نضیر نام جد این قبیله است.[۷] برخی دیگر آنان را اصالتاً از اهل حجاز نمی‌دانند و چون در کتب مذهبی خود، خوانده بودند که پیامبری از سرزمین مدینه ظهور خواهد کرد به آنجا کوچ کردند.[۸] و در این نظر نسب بنی‌نضیر را از نسل هارون بن عمران و از بنی‌اسرائیل می‌دانند که بعد از جنگ رومیان به یثرب گریختند.[۹]
بنی‌نضیر در محله‌ای که دارای دیوار و نخلستان بود، سکونت داشتند به دین خود سخت پایبند بودند و با طایفه بزرگ خزرج همپیمان شدند، با پیامبر صلی الله علیه و آله نیز پیمان بسته بودند که با مسلمانان جنگ نکنند.[۱۰] و در صورت حمله دشمنان مدینه در کنار مسلمانان به دفاع بپردازند و از برقراری روابط اقتصادی با قریش خودداری کنند.[۱۱]
یادکرد قرآن از یهود بنی‌نضیر
در قرآن به نام یهود بنی‌نضیر تصریح نشده است، اما آیاتی از قرآن در مورد ایشان، مخصوصاً به پیمان‌شکنی آنان پرداخته است. بخش عمده‌ای از سوره شریفه "حشر" درباره این قوم می‌باشد به طوری که نام دیگر این سوره را بنی‌نضیر گفته‌اند؛ در پی حادثه‌ای در بئر معونه، چند تن از صحابه توسط عامر بن طفیل و گروهی دیگر به قتل رسیدند، یکی از ایشان که جان سالم به در برده بود. در راه مدینه دو تن از بنی عامر را که در صلح با پیامبر صلی الله علیه و آله بودند، کشت. بنی‌عامر خواستار خونبها شدند، پیامبر صلی الله علیه و آله برای پرداخت خونبها از بنی‌نضیر که همپیمان بنی‌عامر بودند یاری طلبید. یهودیان پذیرفتند و در حالی که در صلح با پیامبر صلی الله علیه و آله بودند اما پنهانی تصمیم گرفتند پیامبر را به قتل برسانند، پیامبر صلی الله علیه و آله توسط وحی از این توطئه آگاه شد و به مدینه برگشت.[۱۲] و همراه سپاهی به سوی بنی‌نضیر لشکرکشی کرد و این طایفه پیمان شکن را به مدت 6 تا 20 شب محاصره کردند.[۱۳]
عبدالله بن ابی رئیس منافقان، بنی‌نضیر را از اطاعت پیامبر صلی الله علیه و آله بازداشت و به ایشان وعده همراهی و دفاع داد.[۱۴] اما این وعده هرگز تحقق نیافت.[۱۵]
«لَئِنْ أُخْرِجُوا لَا يَخْرُجُونَ مَعَهُمْ وَلَئِن قُوتِلُوا لَا يَنصُرُونَهُمْ وَلَئِن نَّصَرُوهُمْ لَيُوَلُّنَّ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنصَرُونَ»[۱۶]؛ اگر آنها را بیرون کنند با آنان بیرون نمی‌روند و اگر با آنها پیکار شود یاریشان نخواهند کرد و اگر یاریشان کنند پشت به میدان کرده فرار می‌کنند سپس کسی آنان را یاری نمی‌کند.
در ادامه محاصره پیامبر صلی الله علیه و آله دستور می‌دهد، درختان نخل ایشان بریده شود به دلیل این که یهودیان به اموال خود علاقه شدیدی داشتند و این کار باعث تحریک ایشان می‌شد دلیل دیگری که ذکر شده، این که آن نخل‌ها مانع مانور سریع مسلمین بود.[۱۷] و در اعتراض یهودیان به این امر آیه‌ای نازل شد که این کار به اذن خدا بوده است.[۱۸]
به هر حال بنی نضیر سرانجام تسلیم شدند و به غیر از دو تن از ایشان که مسلمان شدند، بقیه مال و سلاحشان را رها کردند.[۱۹]
برخی به اذرعات شام و تعداد کمی به خیبر و گروهی به حیره تبعید شدند.[۲۰]
قرآن داستان تخریب قلعه بنی‌نضیر و فرار آنها را چنین بیان می‌کند: «...مَا ظَنَنتُمْ أَن يَخْرُجُوا وَظَنُّوا أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمْ حُصُونُهُم مِّنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُم بِأَيْدِيهِمْ وَأَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ»؛[۲۱] ...گمان نمی‌کردید آنان خارج شوند و خودشان نیز گمان می‌کردند که درهای محکمشان آنها را از عذاب الهی مانع می‌شود. اما خداوند از آنجا که گمان نمی‌کردند به سراغشان آمد و در دلهایشان ترس و وحشت افکند به گونه‌ای که خانه‌های خود را با دست خویش و با دست مؤمنان ویران می‌کردند...
غنائم بنی‌نضیر: چون جنگی در بین آنها صورت نگرفت، تصرف اموال باقی مانده بر عهده پیامبر بود، حضرت با توافق انصار، اموال را در اختیار مهاجرین قرار داد.[۲۲] و عمده زمین‌ها نیز در اختیار خود پیامبر صلی الله علیه و آله قرار داشت و ایشان خود در آن کشاورزی می‌کردند.[۲۳]
پانویس
- ↑ قرشی، علی‌اکبر؛ قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1375، هفتم، ج 1، ص233.
- ↑ راغب اصفهانی، مفردات، ترجمه غلامرضا حسینی، تهران، مرتضوی، 1375، دوم، ج1، ص315–314.
- ↑ قاموس قرآن، همان، 1371، ششم، ج7، ص77.
- ↑ المفردات فی غریب القرآن دمشق، بیروت، دارالعلم، الدارالشامیه، 1412، اول، ص 811.
- ↑ مرکز فرهنگ و معارف قرآن، اعلام قرآن، قم، بوستان، کتاب، 1386، ج3، ص455.
- ↑ حداد عادل، غلامعلی، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دایره المعارف اسلامی، 1377، اول، ج4، ص486.
- ↑ اعلام قرآن، پیشین، ص 459.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، قصه‌هاای قرآن بر اساس تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1385، پنجم، ص 603.
- ↑ اعلام قرآن، پیشین، ص 457–455.
- ↑ خرمشاهی، بهاءالدین؛ دانشنامه قرآن و قران پژوهی، تهران، دوستان و ناهید 1377، اول، ج1، ص393.
- ↑ دانشنامه قرآن، جهان اسلام، پیشین، ص 486.
- ↑ دانشنامه قرآن، پیشین، ص 394–393.
- ↑ اعلام قرآن، پیشین، ص 479.
- ↑ دانشنامه جهان اسلام، پیشین، ص 486. سوره حشر/11 (ترجمه آیات از آیت الله مکارم شیرازی می‌باشد).
- ↑ دانشنامه جهان اسلام، ص 486.
- ↑ . سوره حشر/12.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1376، چهاردهم، چ23، ص486.
- ↑ سوره حشر/5.
- ↑ دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، پیشین، ص 394.
- ↑ تفسیر نمونه، پیشین، ص 486.
- ↑ سوره حشر/2.
- ↑ سوره حشر/ 8-6.
- ↑ اعلام قرآن، پیشین، ص 485.
منابع
- بنی نضیر، علی محمودی، سایت پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام (بخش فرهنگ علوم انسانی و اسلامی)، تاریخ بازیابی: 11 اردیبهشت 1392.
