نماز امام حسن عسکری علیه السلام

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

چهار ركعت است در دو ركعت اول بعد از سوره حمد پانزده مرتبه سوره اِذا زُلْزِلَتْ و در دو ركعت دوم بعد از حمد پانزده مرتبه سوره اخلاص، دعا آن حضرت:

---

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاَنَّ لَكَ الْحَمْدَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْبَدىءُ

خدايا از تو مى خواهم براى آن كه ستايش مخصوص تو است و معبودى جز تو نيست كه

قَبْلَ كُلِّ شَىءٍ وَ اَنْتَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ وَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الَّذى لايُذِلُّكَ

پيش از هر چيزى بوده اى و تويى زنده و پاينده و معبودى جز تو نيست كه چيزى خوارت

شَىءٌ وَ اَنْتَ كُلَّ يَوْمٍ فى شَاْنٍ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ خالِقُ ما يُرى وَ ما

نتواند كرد و تو هر روز در كارى هستى معبودى جز تو نيست (تويى) آفريننده آن چه ديده شود و آن چه

لايُرى الْعالِمُ بِكُلِّ شَىءٍ بِغَيْرِ تَعْليمٍ اَسْئَلُكَ بِآلاَّئِكَ وَ نَعْم اَّئِكَ بِاَنَّكَ

ديده نشود داناى به هر چيزى بى آن كه كسى يادت دهد از تو مى خواهم به حق نعمت هاى ظاهر و باطنت زيرا تويى

اللّهُ الرَّبُّ الْواحِدُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ وَ اَسْئَلُكَ بِاَنَّكَ اَنْتَ

خداى پرورنده يگانه، نيست معبود به حقى جز تو كه بخشاينده و مهربانى و از تو مى خواهم زيرا تويى

اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْوِتْرُ الْفَرْدُ الاَحَدُ الصَّمَدُ الَّذى لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ

خدايى كه معبود به حقى جز تو نيست و يگانه فرد يكتا و بى نيازى كه نزايد و نه زائيده شده

وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً اَحَدٌ وَ اَسْئَلُكَ بِاَنَّكَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اللَّطيفُ

و نيست برايش همتايى هيچ كس و از تو مى خواهم كه تويى خدايى كه معبود به حقى جز تو نيست و لطيف و

الْخَبيرُ الْقاَّئِمُ عَلى كُلِّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ الرَّقيبُ الْحَفيظُ وَ اَسْئَلُكَ

آگاه و نگهبان بر هر شخصى بدان چه مى كند و مراقب و نگهدارى و از تو مى خواهم

بِاَنَّكَ اللّهُ الاَوَّلُ قَبْلَ كُلِّ شَىءٍ وَالاخِرُ بَعْدَ كُلِّ شَىءٍ وَالْباطِنُ دُونَ

به خاطر آن كه خداى نخست پيش از هر چيز و پايان پس از هر چيزى و پنهان در نزد

كُلِّ شَىءٍ الضّاَّرُّ النّافِعُ الْحَكيمُ الْعَليمُ وَ اَسْئَلُكَ بِاَنَّكَ اَنْتَ اللّهُ لا اِلهَ

هر چيزى و زيان ده و سود بخش و با حكمت دانا و از تو مى خواهم چون تويى كه معبود به حقى

اِلاّ اَنْتَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ الْباعِثُ الْوارِثُ الْحَنّانُ الْمَنّانُ بَديعُ

جز تو نيست زنده و پاينده و برانگيزنده و وارث خلق و دارنده رحمت و منت بخش پديدآرنده

السَّمواتِ والاَرْضِ ذُوالْجَلالِ وَالاِكْرامِ وَ ذُوالطَّولِ وَ ذُوالْعِزَّةِ وَ

آسمان ها و زمين داراى جلال و كرامت و صاحب فضل و عزت و

ذُو السُّلْطانِ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اَحَطْتَ بِكُلِّ شَىءٍ عِلْماً وَ اَحْصَيْتَ كُلَّ

داراى سلطنت و قدرت معبودى جز تو نيست كه علمت به هر چيزى احاطه دارد و عدد هر

شَىءٍ عَدَداً صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

چيز را شماره كرده اى درود فرست بر محمد و آلش

منابع

شيخ عباس قمي، مفاتيح الجنان، مهر ثامن الائمه، چاپ سوم، اصفهان 82، ص 97.