بشربن عمرو

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

بشر بن عمرو حضرمی

او همان «بشیر بن عمرو» و یا «بشر بن عمرو» می باشد. بشر بن عمرو بن الاحدوث الحضرمی، یمنی الاصل بوده و حضرمی قبیله ای از قحطانیه «حضرموت» یمن است و بعضی ها او را از قبیله کنده می دانند. بشر از تابعین محسوب شده و پسرانی داشته که به جنگاوری معروف بوده اند.

نامش در زیارت ناحیه آمده است. او یکی از دو مردی بود که پیش از شهادت جوانان بنی هاشم، از یاران امام حسین علیه السلام باقی مانده بودند. انسانی پایدار، بصیر و باوفا بود. در کربلا خود را به کاروان حسین علیه السلام ملحق ساخت. در همان دوران، فرزندش در شهر ری اسیر بود. با آن که امام، بیعت خود را از او برداشت، ولی حاضر نشد از یاری امام علیه السلام دست بردارد.

وقتی که امام حسین علیه السلام به بشر به خاطر اسارت پسرش اجازه ترک کربلا را دادند، ایشان عرض کرد: «اکلتنی السباع حیا ان فارقتک و اسأل عنک الرکبان و اخذلک مع قلة الاعوان لایکون هذا ابدا؛ درندگان مرا زنده زنده بخورند، اگر تو را رها سازم! و بروم و از تو (برای رفتن) مرکبی بخواهم، با کمی یاران تنهایت گذاشته و خود آسوده خاطر بازگردم! هرگز چنین نخواهد شد».

«بشر بن عمرو» و «سوید بن عمرو» آخرین شهدای غیربنی هاشم هستند. بلاذری این رجز را به بشر بن عمرو نسبت داده است:

الیوم یا نفس الاقی الرحمان × والیوم تجزین بکل احسان

لاتجزعی فکل شی قد فان × والصبر احظی لک عند الدیان.

«ای نفس امروز خدای رحمان را ملاقات می کنی و به پاداش‌های زیادی جزا داده می شوی. ای نفس بی تابی نکن هر چیزی فانی هست و صبرکردن نزد خدای تعالی بهتر و ثواب زیادی دارد».

بشر بعد از جهاد سختی در روز عاشورا به شهادت رسید. قبر او در بقعه ی دسته جمعی شهدای کربلا، در پایین پای سیدالشهدا قرار دارد. نام او در زیارت رجبیه بدین گونه آمده است: «السلام علی بشر بن عمرو الحضرمی».

منبع

جواد محدثی, فرهنگ عاشورا، جلد 1، صفحه 154