محمد بن علی غضائری: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | محمد بن على غضائرى رازى مكنى به ابوزيد يا ابويزيد از شاعران بزرگ [[عراق]] (عجم) و از مداحان امراى آخر ديلمى در رى و سلطان يمين الدولة محمود غزنوى است. | + | محمد بن على غضائرى رازى مكنى به ابوزيد يا ابويزيد از شاعران بزرگ [[عراق]] (عجم) و از مداحان امراى آخر [[دیلمیان|ديلمى]] در [[رى]] و سلطان يمين الدولة [[محمود غزنوى]] است. |
| − | تذكره نويسان متأخر در شرح احوال وى نوشته اند كه او از ولايت رى به عزم خدمت سلطان محمود به غزنين رفت و در خدمت او تقرب بسيار يافت و محسود شاعران دربار شد، چنان كه عنصرى بر او رشك برد و ديوان او را در حضورش به آب شست. | + | تذكره نويسان متأخر در شرح احوال وى نوشته اند كه او از ولايت رى به عزم خدمت سلطان محمود به غزنين رفت و در خدمت او تقرب بسيار يافت و محسود شاعران دربار شد، چنان كه [[عنصرى]] بر او رشك برد و ديوان او را در حضورش به آب شست. |
گويند: وى شيعى مذهب بوده و از جمله ادله اى كه بر تشيع وى گرفته اند. اين دو بيت است: | گويند: وى شيعى مذهب بوده و از جمله ادله اى كه بر تشيع وى گرفته اند. اين دو بيت است: | ||
{{بیت|مرا شفاعت اين پنج تن بسنده بود|كه روز حشر بدين پنج تن رسانم تن}} | {{بیت|مرا شفاعت اين پنج تن بسنده بود|كه روز حشر بدين پنج تن رسانم تن}} | ||
{{بیت|بهين خلق و برادرش و دختر و دو پسر|محمد و على و فاطمه حسين و حسن}} | {{بیت|بهين خلق و برادرش و دختر و دو پسر|محمد و على و فاطمه حسين و حسن}} | ||
| + | |||
وفات وى را به سال 426 ثبت كرده اند. | وفات وى را به سال 426 ثبت كرده اند. | ||
نسخهٔ ۱۹ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۵:۰۸
محمد بن على غضائرى رازى مكنى به ابوزيد يا ابويزيد از شاعران بزرگ عراق (عجم) و از مداحان امراى آخر ديلمى در رى و سلطان يمين الدولة محمود غزنوى است.
تذكره نويسان متأخر در شرح احوال وى نوشته اند كه او از ولايت رى به عزم خدمت سلطان محمود به غزنين رفت و در خدمت او تقرب بسيار يافت و محسود شاعران دربار شد، چنان كه عنصرى بر او رشك برد و ديوان او را در حضورش به آب شست.
گويند: وى شيعى مذهب بوده و از جمله ادله اى كه بر تشيع وى گرفته اند. اين دو بيت است:
مرا شفاعت اين پنج تن بسنده بود كه روز حشر بدين پنج تن رسانم تن
بهين خلق و برادرش و دختر و دو پسر محمد و على و فاطمه حسين و حسن
وفات وى را به سال 426 ثبت كرده اند.
منابع
سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.
