محمد بن علی غضائری: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ذکر منبع یادم رفته بود)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
محمد بن على غضائرى رازى مكنى به ابوزيد يا ابويزيد از شاعران بزرگ [[عراق]] (عجم) و از مداحان امراى آخر ديلمى در رى و سلطان يمين الدولة محمود غزنوى است.
محمد بن على غضائرى رازى مكنى به ابوزيد يا ابويزيد ، از شاعران بزرگ عراق (عجم) و از مداحان امراى آخر ديلمى در رى و سلطان يمين الدولة محمود غزنوى است .
 
  
تذكره نويسان متأخر در شرح احوال وى نوشته اند كه او از ولايت رى به عزم خدمت سلطان محمود به غزنين رفت و در خدمت او تقرب بسيار يافت ، و محسود شاعران دربار شد ، چنان كه عنصرى بر او رشك برد و ديوان او را در حضورش به آب شست .
+
تذكره نويسان متأخر در شرح احوال وى نوشته اند كه او از ولايت رى به عزم خدمت سلطان محمود به غزنين رفت و در خدمت او تقرب بسيار يافت و محسود شاعران دربار شد، چنان كه عنصرى بر او رشك برد و ديوان او را در حضورش به آب شست.
  
گويند : وى شيعى مذهب بوده ، و از جمله ادله اى كه بر تشيع وى گرفته اند اين دو بيت است :
+
گويند: وى شيعى مذهب بوده و از جمله ادله اى كه بر تشيع وى گرفته اند. اين دو بيت است:
 +
{{بیت|مرا شفاعت اين پنج تن بسنده بود|كه روز حشر بدين پنج تن رسانم تن}}
 +
{{بیت|بهين خلق و برادرش و دختر و دو پسر|محمد و على و فاطمه حسين و حسن}}
  
مرا شفاعت اين پنج تن بسنده بودكه روز حشر بدين پنج تن رسانم تن
+
وفات وى را به سال 426 ثبت كرده اند.
  
بهين خلق و برادرش و دختر و دو پسرمحمد و على و فاطمه حسين و حسن
+
==منابع==
 
+
سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.
وفات وى را به سال 426 ثبت كرده اند .
 
 
 
 
 
== منبع ==
 
 
 
سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف
 
  
 
[[رده:شعرا]]
 
[[رده:شعرا]]

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۳۹

محمد بن على غضائرى رازى مكنى به ابوزيد يا ابويزيد از شاعران بزرگ عراق (عجم) و از مداحان امراى آخر ديلمى در رى و سلطان يمين الدولة محمود غزنوى است.

تذكره نويسان متأخر در شرح احوال وى نوشته اند كه او از ولايت رى به عزم خدمت سلطان محمود به غزنين رفت و در خدمت او تقرب بسيار يافت و محسود شاعران دربار شد، چنان كه عنصرى بر او رشك برد و ديوان او را در حضورش به آب شست.

گويند: وى شيعى مذهب بوده و از جمله ادله اى كه بر تشيع وى گرفته اند. اين دو بيت است:

مرا شفاعت اين پنج تن بسنده بود كه روز حشر بدين پنج تن رسانم تن

بهين خلق و برادرش و دختر و دو پسر محمد و على و فاطمه حسين و حسن

وفات وى را به سال 426 ثبت كرده اند.

منابع

سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.