سوره روم: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
| − | |||
تمام اين سوره به گفتار حسن در [[مكه]] نازل شده بجز يك آيه و آن «فَسُبْحانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ...» مي باشد. | تمام اين سوره به گفتار حسن در [[مكه]] نازل شده بجز يك آيه و آن «فَسُبْحانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ...» مي باشد. | ||
| سطر ۱۱: | سطر ۹: | ||
ابى بن كعب از [[پیامبر]] صلی الله علیه وآله روايت كرده كه فرمود: هر كه اين سوره را قرائت كند ده برابر اجر ملائكه‌اى كه بين آسمان و زمين مشغول تسبيح پروردگار بوده به او اجر داده شده و آنچه را كه در آن روز و شب از او ثواب فوت شده باشد به او داده خواهد شد. | ابى بن كعب از [[پیامبر]] صلی الله علیه وآله روايت كرده كه فرمود: هر كه اين سوره را قرائت كند ده برابر اجر ملائكه‌اى كه بين آسمان و زمين مشغول تسبيح پروردگار بوده به او اجر داده شده و آنچه را كه در آن روز و شب از او ثواب فوت شده باشد به او داده خواهد شد. | ||
| + | == هدف سوره == | ||
| + | غرض سوره وعده دادن قطعى خدا به يارى دين است، و اگر قبل از بيان اين غرض، مساله وعده غلبه روم را در چند سال بعد ذكر كرد، براى اين است كه مؤمنين وقتى ديدند كه وعده غلبه روم عملى شد، يقين كنند كه وعده ديگر خدا نيز عملى خواهد شد، و نيز يقين كنند كه وعده آمدن قيامت هم، مانند ساير وعده‌هايش عملى میشود، آرى عقل هر عاقلى حكم می‌كند كه وقتى خداى تعالى دو تا از وعده‌هايش را عملى كرد ساير وعده‌هايش نيز عملى میشود، و بايد از خطرهايى كه وعده آن را می‌دهد بر حذر بود. <ref> ترجمه الميزان، ج16، ص: 23 </ref> | ||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references/> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج19، ص93. | + | *فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج19، ص93. |
| − | + | *محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج16، ص: 23 ، قم 1374 | |
==پیوست== | ==پیوست== | ||
[[سوره روم/متن و ترجمه سوره|متن و ترجمه سوره]] | [[سوره روم/متن و ترجمه سوره|متن و ترجمه سوره]] | ||
[[رده:سوره های قرآن]] | [[رده:سوره های قرآن]] | ||
نسخهٔ ۲۴ نوامبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۷:۴۹
تمام اين سوره به گفتار حسن در مكه نازل شده بجز يك آيه و آن «فَسُبْحانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ...» مي باشد.
عدد آيات
تعداد آیات اين سوره از نظر اهل مكه و پيشينيان اهل مدينه 59 آيه و از نظر ديگران 60 آيه است. قراء كوفه «الم» را يك آيه و غيركوفيان و پسينيان اهل مدينه «غُلِبَتِ الرُّومُ» را يك آيه و نيز غيركوفيان و پيشينيان مدينه «فِي بِضْعِ سِنِينَ» را آيه‌اى و «يُقْسِمُ الْمُجْرِمُونَ» را نيز پيشينيان اهل مدينه آيه‌اى مي دانند.
فضيلت اين سوره
ابى بن كعب از پیامبر صلی الله علیه وآله روايت كرده كه فرمود: هر كه اين سوره را قرائت كند ده برابر اجر ملائكه‌اى كه بين آسمان و زمين مشغول تسبيح پروردگار بوده به او اجر داده شده و آنچه را كه در آن روز و شب از او ثواب فوت شده باشد به او داده خواهد شد.
هدف سوره
غرض سوره وعده دادن قطعى خدا به يارى دين است، و اگر قبل از بيان اين غرض، مساله وعده غلبه روم را در چند سال بعد ذكر كرد، براى اين است كه مؤمنين وقتى ديدند كه وعده غلبه روم عملى شد، يقين كنند كه وعده ديگر خدا نيز عملى خواهد شد، و نيز يقين كنند كه وعده آمدن قيامت هم، مانند ساير وعده‌هايش عملى میشود، آرى عقل هر عاقلى حكم می‌كند كه وقتى خداى تعالى دو تا از وعده‌هايش را عملى كرد ساير وعده‌هايش نيز عملى میشود، و بايد از خطرهايى كه وعده آن را می‌دهد بر حذر بود. [۱]
پانویس
- ↑ ترجمه الميزان، ج16، ص: 23
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج19، ص93.
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج16، ص: 23 ، قم 1374
پیوست
