سوره قارعه: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (سوره قارعة را به سوره قارعه منتقل کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{بخشی از یک کتاب}} | {{بخشی از یک کتاب}} | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
سوره قارعه [[مکی]] است. | سوره قارعه [[مکی]] است. | ||
| − | == عدد آیات == | + | ==عدد آیات== |
| − | این سوره شامل يازده آيه كوفى و | + | این سوره شامل يازده آيه كوفى و حجازى و هشت آيه بصرى و شامى است. اختلاف آيات آن در سه آيه است: «الْقارِعَةُ» اوّل كوفي است، «ثَقُلَتْ مَوازِينُهُ» و «خَفَّتْ مَوازِينُهُ» هر دوى آنها حجازى و كوفى است. |
| − | == فضيلت سوره == | + | ==فضيلت سوره== |
در حديث ابى بن كعب است كه هر كس آن را قرائت كند خداوند پرونده او را در روز قيامت به سبب آن سنگين نمايد. | در حديث ابى بن كعب است كه هر كس آن را قرائت كند خداوند پرونده او را در روز قيامت به سبب آن سنگين نمايد. | ||
عمرو بن ثابت از [[امام باقر]] عليه السلام روايت نموده كه فرمودند: هر كس سوره «القارعه» را تلاوت كند خداوند او را از فتنه دجال كه به او ايمان آورد، و از چرك دوزخ در روز قيامت در امان قرار دهد. | عمرو بن ثابت از [[امام باقر]] عليه السلام روايت نموده كه فرمودند: هر كس سوره «القارعه» را تلاوت كند خداوند او را از فتنه دجال كه به او ايمان آورد، و از چرك دوزخ در روز قيامت در امان قرار دهد. | ||
| + | |||
| + | ==منابع== | ||
| + | فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج27، ص242. | ||
==پیوست== | ==پیوست== | ||
نسخهٔ ۹ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۱۰
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
سوره قارعه مکی است.
محتویات
عدد آیات
این سوره شامل يازده آيه كوفى و حجازى و هشت آيه بصرى و شامى است. اختلاف آيات آن در سه آيه است: «الْقارِعَةُ» اوّل كوفي است، «ثَقُلَتْ مَوازِينُهُ» و «خَفَّتْ مَوازِينُهُ» هر دوى آنها حجازى و كوفى است.
فضيلت سوره
در حديث ابى بن كعب است كه هر كس آن را قرائت كند خداوند پرونده او را در روز قيامت به سبب آن سنگين نمايد.
عمرو بن ثابت از امام باقر عليه السلام روايت نموده كه فرمودند: هر كس سوره «القارعه» را تلاوت كند خداوند او را از فتنه دجال كه به او ايمان آورد، و از چرك دوزخ در روز قيامت در امان قرار دهد.
منابع
فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج27، ص242.
پیوست
