شفاعت امام حسین علیه السلام: تفاوت بین نسخه‌ها
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) جز (شفاعت را به شفاعت امام حسین علیه السلام منتقل کرد) |
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (تعیین رده) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{مدخل | + | {{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} |
واسطه شدن در آمرزش گناهان نزد خداوند. مقام برجسته‌اى كه خداوند به پيامبر و ائمه و علما و شهدا داده است. مفسران تعبير «مقام محمود» را در [[قرآن]]، به شفاعت تفسير كرده‌اند. | واسطه شدن در آمرزش گناهان نزد خداوند. مقام برجسته‌اى كه خداوند به پيامبر و ائمه و علما و شهدا داده است. مفسران تعبير «مقام محمود» را در [[قرآن]]، به شفاعت تفسير كرده‌اند. | ||
| سطر ۲۲: | سطر ۲۲: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف. | جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف. | ||
| + | |||
| + | [[رده:امام حسین علیه السلام]] | ||
نسخهٔ ۲۰ نوامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۱۷
واسطه شدن در آمرزش گناهان نزد خداوند. مقام برجسته‌اى كه خداوند به پيامبر و ائمه و علما و شهدا داده است. مفسران تعبير «مقام محمود» را در قرآن، به شفاعت تفسير كرده‌اند.
يكى از شفيعان هم حسين بن على علیه السلام است. شفاعت حسين علیه السلام هم در آخرت سبب نجات گنهكاران از عذاب دوزخ است، هم در دنيا سبب فلاح و رستگارى علاقه‌مندان به آن حضرت و سوگواران در عزاى اوست. به فرموده پيامبر، همه ديده‌ها در قيامت گريانند مگر چشمى كه در عزاى حسينى گريسته باشد كه خندان و مژده يافته به بهشت است «كل عين باكية يوم القيامة الا عين بكت على مصاب الحسين فانها ضاحكة مستبشرة بنعيم الجنة».[۱]
طبق احاديثى، رسول خدا پاداش شهادت حسين علیه السلام را به صورت حق شفاعت براى گنهكاران امت از خدا دريافت كرده است.
حسين بن على علیه السلام شفيع شيعيان است. در زيارتنامه او هم آمده است: «و ان شفعت شفعت».[۲] «فكن لى شفيعا الى الله»[۳] و «اللهم ارزقنى شفاعة الحسين يوم الورود»[۴] در حديث است: «ثلاثة يشفعون الى الله عز و جل فيشفعون: الانبياء ثم العلماء ثم الشهداء».[۵]
نه تنها امام حسين علیه السلام بلكه هر شهيدى حق شفاعت دارد و اين مقام را در سايه شهادت يافته است. محبان امام حسين علیه السلام به شفاعت او معتقدند و باور دارند كه بخاطر گريه و عزادارى و محبت نسبت به ابا عبدالله علیه السلام، خداوند آنان را عذاب نخواهد كرد.
ناگفته نماند كه حسين بن على علیه السلام گرچه شفيع محشر است و گريه بر او گرچه بيمه كننده از عذاب دوزخ است، ليكن لياقت شفاعت يافتن براى ما، در سايه صلاح و پاكى است.
عقيده به شفاعت حسين علیه السلام نبايد دوستداران را به گناه و معصيت، گستاخ و جرى سازد. اين كه بگوييم: «تمام غرق گناهيم و يك حسين داريم»، مجوزى براى ارتكاب گناه نيست. همان گونه كه مسيحيان معتقدند مسيح به دار آويخته شد تا موجب آمرزش مسيحيان شود، عده‌اى نيز از شيعيان فكر مى‌كنند فلسفه شهادت سیدالشهدا آمرزش گناهان امت مصطفى صلی الله علیه و آله است و اين خطاست و چنين تفكرى زمينه‌ساز جرات بر معصيت است.
شفاعت ابا عبدالله علیه السلام درست است ولى ارتكاب گناه و بى مبالاتى در امر دين، به اميد شفاعت آن حضرت، انحراف است. شفاعت آن حضرت شامل كسانى مى‌شود كه نماز و واجبات دينى را سبك نشمارند و حق مردم را تضييع نكنند و لايق شفاعت او باشند.
پانویس
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
