مرثیه خوانی

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

جملاتى كه هنگام مرثيه خوانى، از زبان امام حسين‌ علیه السلام و شهداى كربلا يا بازماندگانشان گفته مى‌شود، بى آن كه در يك متن تاريخى يا روايى آمده باشد، در مقابل ‌«زبان قال‌».

اين جملات، صرفا نوعى بيان عاطفى است كه از حال و وضع كسى آنگونه ‌برداشت مى‌شود زيرا گاهى حالت ها گوياتر از الفاظ است. البته گاهى به بهانه ‌«زبان حال‌»، حرف هاى نامناسب و سبك به اولياء خدا و امام حسين علیه السلام نسبت مى‌دهند كه وهن مقام امام ‌و نشان دهنده ذلت و خوارى و زبونى است.

مثل اين كه از قول امام حسين‌ علیه السلام مى‌گويند: «شدم راضى كه زينب خوار گردد...» يا اين كه امام، التماس كند جرعه‌اى آب به او بدهند.

اين نحوه زبان حالها اغلب در اشعار مرثيه و نوحه ديده مى‌شود كه بايد توجه نمود مطالب ‌انحرافى و دروغ به آن پيشوايان حق و صدق، نسبت داده نشود.

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.