اصرار بر گناه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{الگو:منبع الکترونیکی پایگاه معتبر|ماخذ=پایگاه}} {{نیازمند ویرایش فنی}} <keywords conten...' ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{الگو:منبع الکترونیکی پایگاه معتبر|ماخذ=پایگاه}}
 
{{الگو:منبع الکترونیکی پایگاه معتبر|ماخذ=پایگاه}}
−
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
 
 +
 
  
  
  
 
__toc__
 
__toc__
−
گناهان کبیره، گناهانی هستند که در قرآن و روایات به کبیره بودن یا عذاب آنها تصریح شود که در صورت استغفار و تصمیم بر عدم برگشتن بسوی آنها دیگر گناهان ـ گناهان صغیره ـ نیز به لطف و عنایت الهی بخشوده می­شود. از جمله گناهانی که در قرآن و سنت به کبیره بودن آنها تصریح شده است اصرار بر گناهان حتی صغیره است که گناه صغیره را تبدیل به کبیره می­کند.<ref> شیخ حر عاملی،محمدبن الحسن؛وسایل الشیعه،مؤسسه آل البیت لإحیاء التراث،چاپ اول،1412ق،ج15،ص329،ح33</ref>
 
  
−
== تعریف اصرار بر گناه ==
+
گناهان کبیره، گناهانی هستند که در [[قرآن]] و روایات به کبیره بودن یا عذاب آنها تصریح شود که در صورت استغفار و تصمیم بر عدم برگشتن بسوی آنها دیگر گناهان ـ گناهان صغیره ـ نیز به لطف و عنایت الهی بخشوده می­شود. از جمله گناهانی که در [[قرآن]] و سنت به کبیره بودن آنها تصریح شده است اصرار بر گناهان حتی صغیره است که گناه صغیره را تبدیل به کبیره می­کند.<ref> شیخ حر عاملی، محمد بن الحسن؛ وسایل الشیعه، مؤسسه آل البیت لإحیاء التراث، چاپ اول، 1412 ق، ج 15، ص 329، ح 33.</ref>
  
−
«صُرّّ» بمعنی بستن و گره زدن است. کیسه را هم به آن جهت صُرّه می­گویند که پول در آن گره زده و بسته می­شود. اصرار هم معنای ثبات و دوام را می­رساند. اصرار به گناه را نیز بدان لحاظ اصرار گویند که گوئی گناه را به گناه یا گناه را به خود بسته است.<ref> قرشی،سید علی اکبر؛قاموس قرآن،دارالکتب الإسلامیه،چاپ نهم،1381ش،لغت«صرّ»؛طریحی،فخرالدین،مجمع البحرین،تحقیق سید احمد حسینی،المکتبه المرتضویه،لغت«صرّ»</ref>
+
==تعریف اصرار بر گناه==
−
در اصطلاح اندیشمندان علم اخلاق و فقه، اصرار آن است که گناه معینی را مکرر بجا آورد، بدون اینکه بعد از هر مرتبه پشیمان شده، توبه کند یا گناه از او به طور کلی زیاد سر زند و پیشه و عادت او گردیده باشد هرچند از انواع متعدد گناهان باشد.
 
−
بعضی از فقها نیز بر این باورند که بجا آوردن گناه صغیره یک مرتبه با قصد انجام دوبارۀ آن اصرار است؛ یعنی مجرد تصمیم به تکرار آن گناه، اصرار است و بعضی دیگر فرموده­اند که ترک توبه از گناهی که کرده اصرار است هر چند آن را تکرار نکند و تصمیم بر تکرارش نیز نداشته باشد.
 
−
ولی آنچه بنظر می رسد این است که صدق اصرار در این دو صورت اخیر چه از حیث لغت و چه از حیث عرف مشکل است .<ref> دستغیب،سید عبدالحسین؛گناهان کبیره،دفتر انتشارات اسلامی،چاپ 16،سال1382ش،ج2،ص266</ref>
 
−
 
−
== اصرار بر گناه از منظر قرآن و سنت ==
 
  
−
خدای تعالی در توصیف سالکان بسوی آخرت، یکی از اوصاف آنها را عدم اصرار بر گناه و عمل زشتی که قبلاً انجام داده­اند بر می­شمارد:
+
«صُرّّ» بمعنی بستن و گره زدن است. کیسه را هم به آن جهت صُرّه می­گویند که پول در آن گره زده و بسته می­شود. اصرار هم معنای ثبات و دوام را می­رساند. اصرار به گناه را نیز بدان لحاظ اصرار گویند که گوئی گناه را به گناه یا گناه را به خود بسته است.<ref> قرشی، سید علی اکبر؛ قاموس قرآن، دارالکتب الإسلامیه، چاپ نهم، 1381 ش، لغت «صرّ»؛ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، تحقیق سید احمد حسینی، المکتبه المرتضویه، لغت «صرّ».</ref>
−
«ولم یصرّوا علی ما فعلوا و هم یعلمون»<ref> سوره آل عمران،آیه 135 یعنی:«و بر گناه اصرار نمی ورزند، با اینکه می دانند»</ref> و استغفار و توبه را به اصرار نداشتن بر گناه مقید می­سازد.
 
−
ابو بصیر از حضرت صادق (ع) نقل نموده که آن حضرت فرموده است:
 
−
«به خدا قسم که خداوند چیزی را از عبادت و طاعت بنده نمی­پذیرد در حالی­که آن بنده بر چیزی از گناهان مصرّ باشد».<ref> کلینی،یعقوب؛اصول کافی،تصحیح و تعلیق علی اکبر غفاری،دارالکتب الإسلامیه،چاپ ششم،1375ش،ج2،ص288</ref>
 
−
 
−
دلالت این حدیث هم بر کبیره بودن اصرار پر واضح است. زیرا گناه صغیره­ای که به واسطه ترک کبائر و انجام واجبات، خود به خود برطرف و آمرزیده شده است چگونه مانع پذیرفته شدن طاعات و عبادات می­گردد؟! پس معلوم می­شود اصرار بر گناه، خود کبیره است که سبب پذیرفته نشدن سایر عبادات است.
 
−
در بعضی از روایات به صراحت، آن را از بزرگترین گناهان کبیره شمرده، دوری آن را از پیروان خویش خواسته­اند. از آن جمله امام علی(ع) می­فرماید:
 
−
«بترس و دوری کن از اصرار بر گناه، زیرا اصرار از بزرگترین گناهان کبیره و عظیم­ترین جرائم است».<ref> امام علی(ع):«ایاک و الاصرار فانه من اکبر الکبائر و اعظم الجرایم» عبد الواحد آمدي؛غررالحكم و دررالكلم،ترجمه محمد علي انصاري،تصحيح مهدي انصاري قمي،نشر مؤسسه انتشاراتي امام عصر(ع)،چاپ دوم،1384ش،ص192</ref>
 
−
 
−
== آثار اصرار بر گناه ==
 
  
−
1ـ بی فایده بودن یاد خدا
+
در اصطلاح اندیشمندان علم [[اخلاق]] و [[فقه]]، اصرار آن است که گناه معینی را مکرر بجا آورد، بدون این که بعد از هر مرتبه پشیمان شده، توبه کند یا گناه از او به طور کلی زیاد سر زند و پیشه و عادت او گردیده باشد هر چند از انواع متعدد گناهان باشد.
−
اصرار بر گناه و تکرار آن حالتی در روح انسان به وجود می­آورد که با آن وضعیت، دیگر یاد خدا هم فایده­ای نخواهد داشت و آن حالت عبارت است از سبک شمردن امر الهی و بی­پروا بودن در هتک حرمت او و خود را در پیشگاه مقدسش بزرگ شمردن و بدیهی است که با پدید آمدن چنین حالتی در انسان، دیگر روح بندگی در وجود او باقی نمانده، در نتیجه یاد خدا هم اثر و نتیجه­­ای نخواهد بخشید. البته باید دانست که این جریان در صورتی است که تکرار گناه و اصرار بر آن، از روی علم و عمد باشد و لذا فرمود: «و هم یعلمون»<ref> طباطبائی،سید محمد حسین؛المیزان فی تفسیر القرآن،دارالکتب الإسلامیه،چاپ سوم،1394ق،ج4،ص19</ref>.
 
−
2ـ عاقبت به شر شدن
 
−
از طرفی بر اثر اصرار برگناه و تكرار آن، محبت آن گناه در دل او ريشه دوانيده، ياد آن گناه بر قلب او غلبه می­کند. بنابراین چون هنگام مرگ رسد صورت آن گناه در نظرش مجسم می­شود و ميل به انجام آن در او پيدا می­گردد و در همان حال كه توّجه روحش به عالم طبيعت و روى دلش بسمت دنيا است جانش گرفته می­شود. چنين كسى كه سرش را بطرف دنيا برگردانيده و قبض روح شده است از لقاء پروردگار محجوب و در پرده خواهد بود و آنگاه كه انسان از خدايش محجوب گشت عذاب بر او نازل مى‌شود و آثار گناهانش ظاهر مي­گردد، چون انسان بر همان چيزى كه بر آن زندگى مي­کند مي­ميرد و بر آنچه كه بر آن مرده، زنده مى‌شود. همانطور که پیامبر اکرم(ص) فرموده است.<ref> ورام بن ابی فراس،ابی الحسن؛تنبیه الخواطر نزهه النواظر(مجموعه ورام)،دارالکتب الإسلامیه،ج2،ص133؛ ملکی تبریزی،میرزا جوادآقا،اسرارالصلاه،مترجم رضارجب زاده،انتشارات پیام آزادی،چاپ هشتم،1378ش،ص233</ref>
 
−
3ـ مانع فهم
 
−
از جمله موانع درک و فهم و کاهش معرفت اين است كه شخص بر انجام گناهى اصرار ورزد که اين‌ باعث زنگار و تيرگى قلب شده، صفا و نورانیت آن را که از ابزار مهم درک و فهم است می­زداید: درست مانند كثافات كه روى آينه باشد.<ref> جباران‌،محمدرضا؛ اخلاق (ترجمه‌ى اخلاق)، مؤسسه‌ى انتشارات هجرت‌، چاپ : چهارم‌،1378 ش ص :  101</ref>
 
−
4ـ استهزاء و مسخره کردن خود
 
−
امام باقر عليه السّلام می­فرماید:
 
−
«کسی­که از گناه توبه کرده، مانند كسى است كه گناه نكرده است اما كسى­كه بر گناه اصرار دارد و استغفار مى‌كند، مانند كسى است كه خود را استهزاء كرده است».<ref> همان، ص :  334</ref>
 
−
5ـ ظلمانی کردن قلب:
 
−
اصرار بر گناه را به آبى تشبيه كرده‌اند كه بطور مداوم قطره قطره بر سنگى بچكد. اين آب بالأخره در سنگ اثر مى‌كند در حالى­كه اگر همان مقدار آب يك دفعه بر آن سنگ ريخته شود در آن تأثيرى نخواهد داشت و به همين دليل پيامبر گرامى اسلام صلى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود:
 
−
«محبوب­ترین اعمال نزد خداوند با دوام‌ترين اعمال است اگر چه كم باشد». <ref> الخبر الذي رواه أبو هريرة عن النبي ص أنه قال« إن أحب الأعمال إلى الله تعالى أدومها و إن قل» علم الهدى، سيد مرتضى ؛تنزيه الأنبياء (ع)، انتشارات شريف رضى قم،1250ق،ص130</ref>
 
−
 
−
طبق قاعده ـ هر چيزى با ضدش شناخته مى‌شود<ref> «الأشياء تستبان باضدادها»</ref>ـ از اين حديث چنين استفاده مى‌شود که فقط عمل دائمى تأثیر گذار است اگر چه كم باشد. گناهان كوچك هم اگر دوام يابند در ظلمانى كردن قلب تأثير بسزایی خواهند داشت.<ref> جباران‌،محمدرضا؛ اخلاق (ترجمه‌ى اخلاق)، مؤسسه‌ى انتشارات هجرت‌، چاپ : چهارم‌،1378 ش، ص346</ref>
 
−
6ـ از کف دادن ملکۀ عدالت
 
−
عدالت، انجام واجبات و ترک محرمات وعدم اصرار بر گناهان است که با اصرار بر آنها و سقوط این ملکه، وی فاسق گشته، دیگر حتی شهادت او در محاکم قضایی  نیز از درجۀ اعتبار ساقط است.
 
−
7ـ از کف دادن قوۀ تشخیص
 
−
امام باقر عليه السّلام می­فرماید:
 
−
«چيزى براى قلب فساد آورتر از گناهش نيست، قلب مرتكب گناه مى‌شود و بر آن اصرار مى‌ورزد تا بالايش را پائين مى‌گرداند (وارونه مى‌شود و معكوس مى‌فهمد و حق و باطل را بجاى هم مى‌گيرد)».<ref> قال الباقر (ع):«ما من شي‌ء أفسد للقلب من خطيئته، إنّ القلب ليواقع الخطيئة، فما يزال به حتّى يغلب عليه، فيصيّر أعلاه أسفله» کلینی،یعقوب،اصول کافی،تصحیح و تعلیق علی اکبر غفاری،دارالکتب الإسلامیه،چاپ ششم،1375ش،ج2،ص268</ref>
 
−
 
−
== تعیین اصرار، عرفی است ==
 
  
−
مشخص است که تکرار و زیادی گناه به چند مرتبه حاصل می شود اما تعیین تعداد آن به نظر عرف است و میزان معینی برای آن نیست. زیرا به اختلاف گناهان صغیره و نزدیکی و دوری آنها از کبائر، مختلف می­شود. بعضی به سه بار کبیره است و بعضی به بیشتر و برخی به کمتر. به هر حال تعیین آن به نظر عرف است.<ref> دستغیب،سید عبدالحسین؛گناهان کبیره،دفتر انتشارات اسلامی،چاپ 16،سال1382ش،ج2،ص265</ref>
+
بعضی از فقها نیز بر این باورند که بجا آوردن گناه صغیره یک مرتبه با قصد انجام دوباره آن اصرار است؛ یعنی مجرد تصمیم به تکرار آن گناه، اصرار است و بعضی دیگر فرموده­اند که ترک توبه از گناهی که کرده اصرار است هر چند آن را تکرار نکند و تصمیم بر تکرارش نیز نداشته باشد.
−
 
−
== منشأ اصرار بر گناه ==
 
  
−
اصرار بر گناه يا ناشى از تباهى و خواری يكى از دو قوه (شهوت و غضب) و خروج يكى از اين دو از اطاعت قوه عاقله است يا از فساد هر دو قوه با هم پديد مى‌آيد و در اين صورت از رذائل هر دو قوه به شمار می آید و هر چه دلالت بر نکوهش مطلق گناه يا بر ذم هر يك از افراد معيّن آن داشته باشد بطريق أولى و با تأكيد بيشتر بر نکوهش اصرار بر گناه دلالت دارد.<ref> مجتبوى‌، سيد جلال الدين؛ علم اخلاق اسلامى،‌ انتشارات حكمت، چاپ : چهارم‌، 1377 ش،ج : 4  ص :  63</ref>
+
ولی آنچه به نظر می رسد این است که صدق اصرار در این دو صورت اخیر چه از حیث لغت و چه از حیث عرف مشکل است.<ref>دستغیب، سید عبدالحسین؛ گناهان کبیره، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ 16، سال 1382 ش، ج 2، ص 266.</ref>
−
 
−
== درمان اصرار بر گناه ==
 
  
−
اما علاج اصرار بر گناه و دواء براى دستيابى به توبه، نياز به تحصيل اسباب آن دارد و آن عبارت است از علم و تذكر و مجاهدت با عمل. اما علم به اين است كه بداند آنچه بهتر و پايدارتر است آن سراى آخرت است و گناهان موجب شقاوت و بدبختى بس بزرگ براى او در دنيا و آخرت خواهد بود و آنچه كه انسان را از اين شقاوت عظمى نجات مي بخشد و محبت حضرت حق تعالى را كسب مي كند و آدمى را بجوار حضرت ذو الجلال و لقاء او مي رساند توبه است.
+
==اصرار بر گناه از منظر قرآن و سنت==
−
از اينكه بگذريم بايد دانست كه علم با غفلت نفعى بحال آدمى ندارد مگر اينكه انسان متذكر شود و علامت فكر سودمند اين است كه آن فكر در تغيير و تحول احوال آدمى اثر بگذارد و در عواقب سوئى كه بخاطر زياده روى در منافع زودرس دنيائى در انتظارش هست او را به تفكر وا دارد و همیشه متذکر آن بوده در اطراف آن نهایت تفکر را بکند. آنگاه شروع به توبه کند که مراتب و مراحل آن در کتابهای اخلاقی بیان شده است.<ref> ملكى تبريزى‌، میرزا جواد آقا؛ أسرار الصلاة، رضا رجب زاده، انتشارات پيام آزادى‌، چاپ : هشتم،‌1378 ش ،78</ref>
 
−
نتیجه اینکه اصرار بر گناه ولو صغیره از گناهان کبیره بوده، سم مهلکی بر پیکره روح و روان انسان است که حالت بندگی را از او ربوده، نام و یاد خدای تعالی هم ثمره­ای نمی­بخشد.
 
−
== پانویس ==
 
  
 +
خدای تعالی در توصیف سالکان بسوی آخرت، یکی از اوصاف آنها را عدم اصرار بر گناه و عمل زشتی که قبلاً انجام داده­اند برمی­شمارد:
 +
«ولم یصرّوا علی ما فعلوا و هم یعلمون»<ref> [[سوره آل عمران]]، آیه 135 یعنی: «و بر گناه اصرار نمی ورزند با این که می دانند».</ref> و استغفار و توبه را به اصرار نداشتن بر گناه مقید می­سازد.
 +
 +
ابوبصیر از حضرت [[امام صادق]] علیه السلام نقل نموده که آن حضرت فرموده است: «به خدا قسم که خداوند چیزی را از عبادت و طاعت بنده نمی­پذیرد در حالی­ که آن بنده بر چیزی از گناهان مصرّ باشد».<ref> کلینی، یعقوب؛ اصول کافی، تصحیح و تعلیق علی اکبر غفاری، دارالکتب الإسلامیه، چاپ ششم، 1375 ش، ج 2، ص 288.</ref>
 +
 +
دلالت این [[حدیث]] هم بر کبیره بودن اصرار پرواضح است. زیرا گناه صغیره­ای که به واسطه ترک کبائر و انجام واجبات، خود به خود برطرف و آمرزیده شده است چگونه مانع پذیرفته شدن طاعات و عبادات می­گردد؟! پس معلوم می­شود اصرار بر گناه، خود کبیره است که سبب پذیرفته نشدن سایر عبادات است.
 +
 +
در بعضی از روایات به صراحت، آن را از بزرگترین گناهان کبیره شمرده، دوری آن را از پیروان خویش خواسته­اند. از آن جمله امام علی علیه السلام می­فرماید: «بترس و دوری کن از اصرار بر گناه، زیرا اصرار از بزرگترین گناهان کبیره و عظیم­ترین جرائم است».<ref> امام علی علیه السلام: «ایاک و الاصرار فانه من اکبر الکبائر و اعظم الجرایم» عبدالواحد آمدي؛ غررالحكم ودررالكلم، ترجمه محمدعلي انصاري، تصحيح مهدي انصاري قمي، نشر مؤسسه انتشاراتي امام عصر علیه السلام، چاپ دوم، 1384 ش، ص 192.</ref>
 +
 +
==آثار اصرار بر گناه==
 +
 +
'''بی فایده بودن یاد خدا:'''
 +
 +
اصرار بر گناه و تکرار آن حالتی در روح انسان به وجود می­آورد که با آن وضعیت، دیگر یاد خدا هم فایده­ای نخواهد داشت و آن حالت عبارت است از سبک شمردن امر الهی و بی­پروا بودن در هتک حرمت او و خود را در پیشگاه مقدسش بزرگ شمردن و بدیهی است که با پدید آمدن چنین حالتی در انسان، دیگر روح بندگی در وجود او باقی نمانده، در نتیجه یاد خدا هم اثر و نتیجه­­ای نخواهد بخشید. البته باید دانست که این جریان در صورتی است که تکرار گناه و اصرار بر آن، از روی علم و عمد باشد ولذا فرمود: «و هم یعلمون»<ref> طباطبائی، سید محمدحسین؛ المیزان فی تفسیر القرآن، دارالکتب الإسلامیه، چاپ سوم، 1394ق، ج4، ص19.</ref>
 +
 +
'''عاقبت به شر شدن:'''
 +
 +
از طرفی بر اثر اصرار بر گناه و تكرار آن، محبت آن گناه در دل او ريشه دوانيده، ياد آن گناه بر قلب او غلبه می­کند. بنابراین چون هنگام [[مرگ]] رسد صورت آن گناه در نظرش مجسم می­شود و ميل به انجام آن در او پيدا می­گردد و در همان حال كه توجه روحش به عالم طبيعت و روى دلش به سمت دنيا است جانش گرفته می­شود. چنين كسى كه سرش را به طرف دنيا برگردانيده و قبض روح شده است از لقاء پروردگار محجوب و در پرده خواهد بود و آنگاه كه انسان از خدايش محجوب گشت عذاب بر او نازل مى‌شود و آثار گناهانش ظاهر مي­گردد، چون انسان بر همان چيزى كه بر آن زندگى مي­کند مي­ميرد و بر آنچه كه بر آن مرده، زنده مى‌شود. همانطور که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرموده است.<ref> ورام بن ابی فراس، ابی الحسن؛ تنبیه الخواطر نزهه النواظر (مجموعه ورام)، دارالکتب الإسلامیه، ج2، ص133؛ ملکی تبریزی، میرزا جوادآقا، اسرارالصلاه، مترجم رضارجب زاده، انتشارات پیام آزادی، چاپ هشتم، 1378 ش، ص233.</ref>
 +
 +
'''مانع فهم'''
 +
 +
از جمله موانع درک و فهم و کاهش معرفت اين است كه شخص بر انجام گناهى اصرار ورزد که اين‌ باعث زنگار و تيرگى قلب شده، صفا و نورانیت آن را که از ابزار مهم درک و فهم است می­زداید: درست مانند كثافات كه روى آينه باشد.<ref>جباران‌، محمدرضا؛ اخلاق (ترجمه‌ى اخلاق)، مؤسسه‌ى انتشارات هجرت‌، چاپ: چهارم‌، 1378 ش، ص 101.</ref>
 +
 +
'''استهزاء و مسخره کردن خود:'''
 +
 +
[[امام باقر]] عليه السلام می­فرماید: «کسی ­که از گناه توبه کرده، مانند كسى است كه گناه نكرده است اما كسى­ كه بر گناه اصرار دارد و استغفار مى‌كند، مانند كسى است كه خود را استهزاء كرده است».<ref> همان، ص 334.</ref>
 +
 +
'''ظلمانی کردن قلب:'''
 +
 +
اصرار بر گناه را به آبى تشبيه كرده‌اند كه به طور مداوم قطره قطره بر سنگى بچكد. اين آب بالأخره در سنگ اثر مى‌كند در حالى­كه اگر همان مقدار آب يك دفعه بر آن سنگ ريخته شود در آن تأثيرى نخواهد داشت و به همين دليل پيامبر گرامى اسلام صلى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: «محبوب­ترین اعمال نزد خداوند با دوام‌ترين اعمال است اگر چه كم باشد».<ref>الخبر الذي رواه أبوهريرة عن النبي صلی الله علیه و آله أنه قال «إن أحب الأعمال إلى الله تعالى أدومها و إن قل» علم الهدى، سيد مرتضى؛ تنزيه الأنبياء علیه السلام، انتشارات شريف رضى قم، 1250 ق، ص 130.</ref>
 +
 +
طبق قاعده ـ هر چيزى با ضدش شناخته مى‌شود<ref>«الأشياء تستبان باضدادها»</ref> ـ از اين حديث چنين استفاده مى‌شود که فقط عمل دائمى تأثیرگذار است اگر چه كم باشد. گناهان كوچك هم اگر دوام يابند در ظلمانى كردن قلب تأثير بسزایی خواهند داشت.<ref> جباران‌، محمدرضا؛ اخلاق (ترجمه‌ى اخلاق)، مؤسسه‌ى انتشارات هجرت‌، چاپ: چهارم‌، 1378 ش، ص 346.</ref>
 +
 +
'''از کف دادن ملکه عدالت:'''
 +
 +
عدالت، انجام واجبات و ترک محرمات و عدم اصرار بر گناهان است که با اصرار بر آنها و سقوط این ملکه، وی فاسق گشته دیگر حتی شهادت او در محاکم قضایی  نیز از درجه اعتبار ساقط است.
 +
 +
'''از کف دادن قوه تشخیص:'''
 +
 +
[[امام باقر]] عليه السّلام می­فرماید: «چيزى براى قلب فسادآورتر از گناهش نيست، قلب مرتكب گناه مى‌شود و بر آن اصرار مى‌ورزد تا بالايش را پائين مى‌گرداند (وارونه مى‌شود و معكوس مى‌فهمد و حق و باطل را بجاى هم مى‌گيرد)».<ref> قال الباقر علیه السلام: «ما من شي‌ء أفسد للقلب من خطيئته، إنّ القلب ليواقع الخطيئة، فما يزال به حتّى يغلب عليه، فيصيّر أعلاه أسفله» کلینی، یعقوب، اصول کافی، تصحیح و تعلیق علی اکبر غفاری، دارالکتب الإسلامیه، چاپ ششم، 1375 ش، ج 2، ص 268.</ref>
 +
 +
==تعیین اصرار، عرفی است==
 +
 +
مشخص است که تکرار و زیادی گناه به چند مرتبه حاصل می شود اما تعیین تعداد آن به نظر عرف است و میزان معینی برای آن نیست زیرا به اختلاف گناهان صغیره و نزدیکی و دوری آنها از کبائر، مختلف می­شود. بعضی به سه بار کبیره است و بعضی به بیشتر و برخی به کمتر به هر حال تعیین آن به نظر عرف است.<ref>دستغیب، سید عبدالحسین؛ گناهان کبیره، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ 16، سال 1382 ش، ج 2، ص 265.</ref>
 +
 +
==منشأ اصرار بر گناه==
 +
 +
اصرار بر گناه يا ناشى از تباهى و خواری يكى از دو قوه (شهوت و غضب) و خروج يكى از اين دو از اطاعت قوه عاقله است يا از فساد هر دو قوه با هم پديد مى‌آيد و در اين صورت از رذائل هر دو قوه به شمار می آید و هر چه دلالت بر نکوهش مطلق گناه يا بر ذم هر يك از افراد معيّن آن داشته باشد بطريق أولى و با تأكيد بيشتر بر نکوهش اصرار بر گناه دلالت دارد.<ref> مجتبوى‌، سيد جلال الدين؛ علم اخلاق اسلامى،‌ انتشارات حكمت، چاپ: چهارم‌، 1377 ش، ج 4، ص 63.</ref>
 +
 +
==درمان اصرار بر گناه==
 +
 +
اما علاج اصرار بر گناه و دواء براى دستيابى به توبه، نياز به تحصيل اسباب آن دارد و آن عبارت است از علم و تذكر و مجاهدت با عمل. اما علم به اين است كه بداند آنچه بهتر و پايدارتر است آن سراى آخرت است و گناهان موجب شقاوت و بدبختى بس بزرگ براى او در دنيا و آخرت خواهد بود و آنچه كه انسان را از اين شقاوت عظمى نجات مي بخشد و محبت حضرت حق تعالى را كسب مي كند و آدمى را بجوار حضرت ذوالجلال و لقاء او مي رساند توبه است.
 +
 +
از اين كه بگذريم بايد دانست كه علم با غفلت نفعى بحال آدمى ندارد مگر اين كه انسان متذكر شود و علامت فكر سودمند اين است كه آن فكر در تغيير و تحول احوال آدمى اثر بگذارد و در عواقب سوئى كه بخاطر زياده روى در منافع زودرس دنيائى در انتظارش هست او را به تفكر وادارد و همیشه متذکر آن بوده در اطراف آن نهایت تفکر را بکند. آنگاه شروع به توبه کند که مراتب و مراحل آن در کتابهای اخلاقی بیان شده است.<ref> ملكى تبريزى‌، میرزا جواد آقا؛ أسرار الصلاة، رضا رجب زاده، انتشارات پيام آزادى‌، چاپ: هشتم، ‌1378 ش،78.</ref>
 +
 +
نتیجه این که اصرار بر گناه ولو صغیره از گناهان کبیره بوده، سم مهلکی بر پیکره روح و روان انسان است که حالت بندگی را از او ربوده، نام و یاد خدای تعالی هم ثمره­ای نمی­بخشد.
 +
 +
==پانویس==
 
<references/>
 
<references/>
 +
 +
==منابع==
 +
[http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=34656 اصرار بر گناه، اصغر صفرزاده، سایت پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام (بخش فرهنگ علوم انسانی و اسلامی)]، تاریخ بازیابی: 9 اردیبهشت 1391.
 +
 
[[رده:اخلاق فردی]]
 
[[رده:اخلاق فردی]]
 
[[رده:صفات ناپسند]]
 
[[رده:صفات ناپسند]]
−
== منابع ==
 
−
 
−
[http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=34656 اصرار بر گناه، اصغر صفر زاده، سایت پژوهشکده باقر العلوم(ع) ( بخش فرهنگ علوم انسانی و اسلامی)] تاریخ بازیابی : 9 اردیبهشت 1391
 

نسخهٔ ‏۲۷ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۵۶

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon-computer.png
محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)




گناهان کبیره، گناهانی هستند که در قرآن و روایات به کبیره بودن یا عذاب آنها تصریح شود که در صورت استغفار و تصمیم بر عدم برگشتن بسوی آنها دیگر گناهان ـ گناهان صغیره ـ نیز به لطف و عنایت الهی بخشوده می­شود. از جمله گناهانی که در قرآن و سنت به کبیره بودن آنها تصریح شده است اصرار بر گناهان حتی صغیره است که گناه صغیره را تبدیل به کبیره می­کند.[۱]

تعریف اصرار بر گناه

«صُرّّ» بمعنی بستن و گره زدن است. کیسه را هم به آن جهت صُرّه می­گویند که پول در آن گره زده و بسته می­شود. اصرار هم معنای ثبات و دوام را می­رساند. اصرار به گناه را نیز بدان لحاظ اصرار گویند که گوئی گناه را به گناه یا گناه را به خود بسته است.[۲]

در اصطلاح اندیشمندان علم اخلاق و فقه، اصرار آن است که گناه معینی را مکرر بجا آورد، بدون این که بعد از هر مرتبه پشیمان شده، توبه کند یا گناه از او به طور کلی زیاد سر زند و پیشه و عادت او گردیده باشد هر چند از انواع متعدد گناهان باشد.

بعضی از فقها نیز بر این باورند که بجا آوردن گناه صغیره یک مرتبه با قصد انجام دوباره آن اصرار است؛ یعنی مجرد تصمیم به تکرار آن گناه، اصرار است و بعضی دیگر فرموده­اند که ترک توبه از گناهی که کرده اصرار است هر چند آن را تکرار نکند و تصمیم بر تکرارش نیز نداشته باشد.

ولی آنچه به نظر می رسد این است که صدق اصرار در این دو صورت اخیر چه از حیث لغت و چه از حیث عرف مشکل است.[۳]

اصرار بر گناه از منظر قرآن و سنت

خدای تعالی در توصیف سالکان بسوی آخرت، یکی از اوصاف آنها را عدم اصرار بر گناه و عمل زشتی که قبلاً انجام داده­اند برمی­شمارد: «ولم یصرّوا علی ما فعلوا و هم یعلمون»[۴] و استغفار و توبه را به اصرار نداشتن بر گناه مقید می­سازد.

ابوبصیر از حضرت امام صادق علیه السلام نقل نموده که آن حضرت فرموده است: «به خدا قسم که خداوند چیزی را از عبادت و طاعت بنده نمی­پذیرد در حالی­ که آن بنده بر چیزی از گناهان مصرّ باشد».[۵]

دلالت این حدیث هم بر کبیره بودن اصرار پرواضح است. زیرا گناه صغیره­ای که به واسطه ترک کبائر و انجام واجبات، خود به خود برطرف و آمرزیده شده است چگونه مانع پذیرفته شدن طاعات و عبادات می­گردد؟! پس معلوم می­شود اصرار بر گناه، خود کبیره است که سبب پذیرفته نشدن سایر عبادات است.

در بعضی از روایات به صراحت، آن را از بزرگترین گناهان کبیره شمرده، دوری آن را از پیروان خویش خواسته­اند. از آن جمله امام علی علیه السلام می­فرماید: «بترس و دوری کن از اصرار بر گناه، زیرا اصرار از بزرگترین گناهان کبیره و عظیم­ترین جرائم است».[۶]

آثار اصرار بر گناه

بی فایده بودن یاد خدا:

اصرار بر گناه و تکرار آن حالتی در روح انسان به وجود می­آورد که با آن وضعیت، دیگر یاد خدا هم فایده­ای نخواهد داشت و آن حالت عبارت است از سبک شمردن امر الهی و بی­پروا بودن در هتک حرمت او و خود را در پیشگاه مقدسش بزرگ شمردن و بدیهی است که با پدید آمدن چنین حالتی در انسان، دیگر روح بندگی در وجود او باقی نمانده، در نتیجه یاد خدا هم اثر و نتیجه­­ای نخواهد بخشید. البته باید دانست که این جریان در صورتی است که تکرار گناه و اصرار بر آن، از روی علم و عمد باشد ولذا فرمود: «و هم یعلمون»[۷]

عاقبت به شر شدن:

از طرفی بر اثر اصرار بر گناه و تكرار آن، محبت آن گناه در دل او ريشه دوانيده، ياد آن گناه بر قلب او غلبه می­کند. بنابراین چون هنگام مرگ رسد صورت آن گناه در نظرش مجسم می­شود و ميل به انجام آن در او پيدا می­گردد و در همان حال كه توجه روحش به عالم طبيعت و روى دلش به سمت دنيا است جانش گرفته می­شود. چنين كسى كه سرش را به طرف دنيا برگردانيده و قبض روح شده است از لقاء پروردگار محجوب و در پرده خواهد بود و آنگاه كه انسان از خدايش محجوب گشت عذاب بر او نازل مى‌شود و آثار گناهانش ظاهر مي­گردد، چون انسان بر همان چيزى كه بر آن زندگى مي­کند مي­ميرد و بر آنچه كه بر آن مرده، زنده مى‌شود. همانطور که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرموده است.[۸]

مانع فهم

از جمله موانع درک و فهم و کاهش معرفت اين است كه شخص بر انجام گناهى اصرار ورزد که اين‌ باعث زنگار و تيرگى قلب شده، صفا و نورانیت آن را که از ابزار مهم درک و فهم است می­زداید: درست مانند كثافات كه روى آينه باشد.[۹]

استهزاء و مسخره کردن خود:

امام باقر عليه السلام می­فرماید: «کسی ­که از گناه توبه کرده، مانند كسى است كه گناه نكرده است اما كسى­ كه بر گناه اصرار دارد و استغفار مى‌كند، مانند كسى است كه خود را استهزاء كرده است».[۱۰]

ظلمانی کردن قلب:

اصرار بر گناه را به آبى تشبيه كرده‌اند كه به طور مداوم قطره قطره بر سنگى بچكد. اين آب بالأخره در سنگ اثر مى‌كند در حالى­كه اگر همان مقدار آب يك دفعه بر آن سنگ ريخته شود در آن تأثيرى نخواهد داشت و به همين دليل پيامبر گرامى اسلام صلى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: «محبوب­ترین اعمال نزد خداوند با دوام‌ترين اعمال است اگر چه كم باشد».[۱۱]

طبق قاعده ـ هر چيزى با ضدش شناخته مى‌شود[۱۲] ـ از اين حديث چنين استفاده مى‌شود که فقط عمل دائمى تأثیرگذار است اگر چه كم باشد. گناهان كوچك هم اگر دوام يابند در ظلمانى كردن قلب تأثير بسزایی خواهند داشت.[۱۳]

از کف دادن ملکه عدالت:

عدالت، انجام واجبات و ترک محرمات و عدم اصرار بر گناهان است که با اصرار بر آنها و سقوط این ملکه، وی فاسق گشته دیگر حتی شهادت او در محاکم قضایی نیز از درجه اعتبار ساقط است.

از کف دادن قوه تشخیص:

امام باقر عليه السّلام می­فرماید: «چيزى براى قلب فسادآورتر از گناهش نيست، قلب مرتكب گناه مى‌شود و بر آن اصرار مى‌ورزد تا بالايش را پائين مى‌گرداند (وارونه مى‌شود و معكوس مى‌فهمد و حق و باطل را بجاى هم مى‌گيرد)».[۱۴]

تعیین اصرار، عرفی است

مشخص است که تکرار و زیادی گناه به چند مرتبه حاصل می شود اما تعیین تعداد آن به نظر عرف است و میزان معینی برای آن نیست زیرا به اختلاف گناهان صغیره و نزدیکی و دوری آنها از کبائر، مختلف می­شود. بعضی به سه بار کبیره است و بعضی به بیشتر و برخی به کمتر به هر حال تعیین آن به نظر عرف است.[۱۵]

منشأ اصرار بر گناه

اصرار بر گناه يا ناشى از تباهى و خواری يكى از دو قوه (شهوت و غضب) و خروج يكى از اين دو از اطاعت قوه عاقله است يا از فساد هر دو قوه با هم پديد مى‌آيد و در اين صورت از رذائل هر دو قوه به شمار می آید و هر چه دلالت بر نکوهش مطلق گناه يا بر ذم هر يك از افراد معيّن آن داشته باشد بطريق أولى و با تأكيد بيشتر بر نکوهش اصرار بر گناه دلالت دارد.[۱۶]

درمان اصرار بر گناه

اما علاج اصرار بر گناه و دواء براى دستيابى به توبه، نياز به تحصيل اسباب آن دارد و آن عبارت است از علم و تذكر و مجاهدت با عمل. اما علم به اين است كه بداند آنچه بهتر و پايدارتر است آن سراى آخرت است و گناهان موجب شقاوت و بدبختى بس بزرگ براى او در دنيا و آخرت خواهد بود و آنچه كه انسان را از اين شقاوت عظمى نجات مي بخشد و محبت حضرت حق تعالى را كسب مي كند و آدمى را بجوار حضرت ذوالجلال و لقاء او مي رساند توبه است.

از اين كه بگذريم بايد دانست كه علم با غفلت نفعى بحال آدمى ندارد مگر اين كه انسان متذكر شود و علامت فكر سودمند اين است كه آن فكر در تغيير و تحول احوال آدمى اثر بگذارد و در عواقب سوئى كه بخاطر زياده روى در منافع زودرس دنيائى در انتظارش هست او را به تفكر وادارد و همیشه متذکر آن بوده در اطراف آن نهایت تفکر را بکند. آنگاه شروع به توبه کند که مراتب و مراحل آن در کتابهای اخلاقی بیان شده است.[۱۷]

نتیجه این که اصرار بر گناه ولو صغیره از گناهان کبیره بوده، سم مهلکی بر پیکره روح و روان انسان است که حالت بندگی را از او ربوده، نام و یاد خدای تعالی هم ثمره­ای نمی­بخشد.

پانویس

  1. ↑ شیخ حر عاملی، محمد بن الحسن؛ وسایل الشیعه، مؤسسه آل البیت لإحیاء التراث، چاپ اول، 1412 ق، ج 15، ص 329، ح 33.
  2. ↑ قرشی، سید علی اکبر؛ قاموس قرآن، دارالکتب الإسلامیه، چاپ نهم، 1381 ش، لغت «صرّ»؛ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، تحقیق سید احمد حسینی، المکتبه المرتضویه، لغت «صرّ».
  3. ↑ دستغیب، سید عبدالحسین؛ گناهان کبیره، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ 16، سال 1382 ش، ج 2، ص 266.
  4. ↑ سوره آل عمران، آیه 135 یعنی: «و بر گناه اصرار نمی ورزند با این که می دانند».
  5. ↑ کلینی، یعقوب؛ اصول کافی، تصحیح و تعلیق علی اکبر غفاری، دارالکتب الإسلامیه، چاپ ششم، 1375 ش، ج 2، ص 288.
  6. ↑ امام علی علیه السلام: «ایاک و الاصرار فانه من اکبر الکبائر و اعظم الجرایم» عبدالواحد آمدي؛ غررالحكم ودررالكلم، ترجمه محمدعلي انصاري، تصحيح مهدي انصاري قمي، نشر مؤسسه انتشاراتي امام عصر علیه السلام، چاپ دوم، 1384 ش، ص 192.
  7. ↑ طباطبائی، سید محمدحسین؛ المیزان فی تفسیر القرآن، دارالکتب الإسلامیه، چاپ سوم، 1394ق، ج4، ص19.
  8. ↑ ورام بن ابی فراس، ابی الحسن؛ تنبیه الخواطر نزهه النواظر (مجموعه ورام)، دارالکتب الإسلامیه، ج2، ص133؛ ملکی تبریزی، میرزا جوادآقا، اسرارالصلاه، مترجم رضارجب زاده، انتشارات پیام آزادی، چاپ هشتم، 1378 ش، ص233.
  9. ↑ جباران‌، محمدرضا؛ اخلاق (ترجمه‌ى اخلاق)، مؤسسه‌ى انتشارات هجرت‌، چاپ: چهارم‌، 1378 ش، ص 101.
  10. ↑ همان، ص 334.
  11. ↑ الخبر الذي رواه أبوهريرة عن النبي صلی الله علیه و آله أنه قال «إن أحب الأعمال إلى الله تعالى أدومها و إن قل» علم الهدى، سيد مرتضى؛ تنزيه الأنبياء علیه السلام، انتشارات شريف رضى قم، 1250 ق، ص 130.
  12. ↑ «الأشياء تستبان باضدادها»
  13. ↑ جباران‌، محمدرضا؛ اخلاق (ترجمه‌ى اخلاق)، مؤسسه‌ى انتشارات هجرت‌، چاپ: چهارم‌، 1378 ش، ص 346.
  14. ↑ قال الباقر علیه السلام: «ما من شي‌ء أفسد للقلب من خطيئته، إنّ القلب ليواقع الخطيئة، فما يزال به حتّى يغلب عليه، فيصيّر أعلاه أسفله» کلینی، یعقوب، اصول کافی، تصحیح و تعلیق علی اکبر غفاری، دارالکتب الإسلامیه، چاپ ششم، 1375 ش، ج 2، ص 268.
  15. ↑ دستغیب، سید عبدالحسین؛ گناهان کبیره، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ 16، سال 1382 ش، ج 2، ص 265.
  16. ↑ مجتبوى‌، سيد جلال الدين؛ علم اخلاق اسلامى،‌ انتشارات حكمت، چاپ: چهارم‌، 1377 ش، ج 4، ص 63.
  17. ↑ ملكى تبريزى‌، میرزا جواد آقا؛ أسرار الصلاة، رضا رجب زاده، انتشارات پيام آزادى‌، چاپ: هشتم، ‌1378 ش،78.

منابع

اصرار بر گناه، اصغر صفرزاده، سایت پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام (بخش فرهنگ علوم انسانی و اسلامی)، تاریخ بازیابی: 9 اردیبهشت 1391.

برگرفته از «https://wiki.ahlolbait.com/index.php?title=اصرار_بر_گناه&oldid=14436»
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام تلگرام قرآن و حدیث کانال قرآن و حدیث در ایتا