تخلیه: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
«تخلیه» در برابر «[[تحلیه]]» است؛ تخلیه در مقام دفع و پیراستن است و نیز در مقام تبرّى، یعنى با رذایل اخلاقی ستیزکردن و آنها را از کانون وجود خود زدودن. | «تخلیه» در برابر «[[تحلیه]]» است؛ تخلیه در مقام دفع و پیراستن است و نیز در مقام تبرّى، یعنى با رذایل اخلاقی ستیزکردن و آنها را از کانون وجود خود زدودن. | ||
| − | در این باره که حسنات و سیئات همدیگر را از بین می برند، [[قرآن]] شریف صراحت کامل دارد؛ در جایی می فرماید: {{متن قرآن| | + | در این باره که حسنات و سیئات همدیگر را از بین می برند، [[قرآن]] شریف صراحت کامل دارد؛ در جایی می فرماید: {{متن قرآن|«... إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ ...»}}<ref>[[آیه 114 سوره هود|سوره هود، آیه ۱۱۴.]]</ref>؛ حسنات، سیئات را از بین مى برد؛ و ظاهر جمع محلّى به الف و لام افاده عموم مى کند. و در جاى دیگر مى فرماید: {{متن قرآن|«... لاتُبْطِلُوا صَدَقاتِکمْ بِالمَنِّ والاَذَى ...»}}<ref>[[آیه 264 سوره بقره|سوره بقره، آیه ۲۶۴.]]</ref>؛ صدقاتتان را با منّت گذارى و اذیت باطل نکنید. |
در نتیجه، [[انسان]] اگر عمل خوبى انجام داد، باید سعى کند تا با [[گناه]] آن را نابود نکند و اگر احیاناً گناهى مرتکب شد، باید اعمال خوبى انجام دهد تا آلودگى گناه را بشوید. | در نتیجه، [[انسان]] اگر عمل خوبى انجام داد، باید سعى کند تا با [[گناه]] آن را نابود نکند و اگر احیاناً گناهى مرتکب شد، باید اعمال خوبى انجام دهد تا آلودگى گناه را بشوید. | ||
نسخهٔ ۲۱ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۳:۴۸
«تخلیه» در اصطلاح علم اخلاق، یعنى پاکسازى باطن و روان از رذایل اخلاقی. به عبارت دیگر، پاکسازى باطن و تصفیه روان از صفات رذیله و تطهیر نفس از اَرجاس (پلیدى ها) و اَدناس (ناپاکى ها)، «تخلیه» است.
«تخلیه» در برابر «تحلیه» است؛ تخلیه در مقام دفع و پیراستن است و نیز در مقام تبرّى، یعنى با رذایل اخلاقی ستیزکردن و آنها را از کانون وجود خود زدودن.
در این باره که حسنات و سیئات همدیگر را از بین می برند، قرآن شریف صراحت کامل دارد؛ در جایی می فرماید: «... إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ ...»[۱]؛ حسنات، سیئات را از بین مى برد؛ و ظاهر جمع محلّى به الف و لام افاده عموم مى کند. و در جاى دیگر مى فرماید: «... لاتُبْطِلُوا صَدَقاتِکمْ بِالمَنِّ والاَذَى ...»[۲]؛ صدقاتتان را با منّت گذارى و اذیت باطل نکنید.
در نتیجه، انسان اگر عمل خوبى انجام داد، باید سعى کند تا با گناه آن را نابود نکند و اگر احیاناً گناهى مرتکب شد، باید اعمال خوبى انجام دهد تا آلودگى گناه را بشوید.
پانویس
منابع
- مبانی اخلاق اسلامی، مختار امینیان.
مطالب مرتبط
