زیارت عاشورا

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

از زمان هاى بسيار مناسب و با فضيلت براى زيارت امام حسين‌ علیه السلام، روز عاشوراست. چه به صورت حضورى و رفتن به ديدار مرقد سیدالشهدا علیه السلام در كربلا و چه خواندن ‌زيارتنامه از دور.

امام صادق‌ علیه السلام فرمود: «من زارالحسين علیه السلام يوم عاشورا وجبت له‌الجنة‌». كسى كه حسين علیه السلام را روز عاشورا زيارت كند، بهشت براى او واجب است.

در حديث ديگرى زيارت آن روز، مانند به خون خويش غلتيدن پيش روى آن حضرت‌ به شمار آمده است: «من زار قبر الحسين يوم عاشورا كان كمن تشحط بدمه بين يديه‌».

متن زيارتنامه‌اى هم كه از سوى ائمه دستور به خواندن آن داده شده به‌ «زيارت ‌عاشورا» شهرت يافته است و خواندن همه وقت و همه روز آن، آثار و بركات زيادى دارد.

اين زيارت را امام باقر علیه السلام به علقمة بن محمد حضرمى آموخته كه هرگاه خواست از دور و با اشاره آن امام را زيارت كند، پس از دو ركعت نماز زيارت، چنين بخواند: «السلام عليك‌ يا ابا عبدالله، السلام عليك يابن رسول الله...» تا آخر كه در كتب زيارت آمده است.

اين ‌زيارت، تجديد عهد همه روزه پيرو حسين بن على‌ علیه السلام با مولاى خويش است كه همراه با «تولى‌» و «تبرى‌» است و خط فكرى و سياسى زائر را در برابر دوستان و دشمنان اسلام و اهل بيت، ترسيم مى‌كند و اعلام همبستگى و سلم و صلح با موافقان راه حسين‌ علیه السلام و اعلان‌ جنگ و مبارزه با دشمنان حق است.

«زيارت عاشورا» ولايت‌خون و برائت‌ شمشير است‌ و تسليم دل و يارى در صحنه است تا عشق درونى به جهاد بيرونى بيانجامد و نفرت قلبى ‌به برائت على برسد. زيارت عاشورا، منشور «تولى‌» و «تبرى‌» نسبت به جريان حق و باطل‌ در همه جا و همه زمانهاست.

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.