ابن متوج بحرانی

احمد بن عبدالله بحرانی معروف به «ابن متوج» از فقهای نامدار شیعه در قرن هشتم و نهم هجری است که آراء وی در میان اندیشمندان، بسیار مورد توجه قرار گرفت. او در «حله» از اساتیدی چون علامه فخرالدین، فرزند علامه حلی، بهره‌ها برد و به هنگام تحصیل، بارها بین وی و شهید اول، محمد بن جمال الدین مکی عاملی، بحث علمی ‌در می‌گرفت و اغلب موفقیت با ابن متوج بود. آنگاه او به بحرین بازگشت و به تصدی امور حسبی و حل و فصل مشکلات مردم مشغول شد و بعد از مدتی برای زیارت خانه خدا به مکه رفت و در آن‌جا مجدداً با شهید اول روبرو شد و با وی به بحث علمی‌ نشست ولی این بار موفقیت با شهید یار شد!که ابن متوج در تعجب ماند و این امر از آثار اشتغال او به امور حسبی و دور ماندن از امور علمی‌ بود، درحالی که شهید در این مدت به تدریس و تحصیل علم سرگرم بود. ابن فَهد، سبعَی و شیخ ناصر، فرزندش، از حلقه درس او خوشه‌ها چیدند.

تالیفات ابن متوج

از تألیفات اوست:«رسالة الایات النّاسخة و المنسوخة»، کتاب «تفسیر قرآن» و. . . حافظه ای بسیار قوی داشت و مقام علمی‌اش بدان مرتبه بود که بعضی به او لقب «خاتم المجتهدین» و «شیخ الاسلام» داده اند. ابن متوج پس از عمری تحصیل، تدریس، تألیف و حل و فصل مشکلات مردم دار فانی را وداع کرد ودر جزیره «نبی صالح» به خاک سپرده شد.

منابع

علی محمدی، بحرین؛ جزیره ی ایمان، پژوهه، شماره 23، فروردین و اردیبهشت 1386، صفحه 10.