شرف الدین شولستانی: تفاوت بین نسخه‌ها
(اصلاح الگو و ایجاد لینک) |
(تصحیح الگو) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{ | + | {{الگو:منبع الکترونیکی پایگاه معتبر}} |
علی بن حجت بن شرف الدين شولستانی یکی از علما و نويسندگان بزرگ [[شيعه]] در قرن یازدهم هجری است. او در شولستان بين شيراز و بنا در جنوب به دنيا آمد و پس از پايان مقدمات علوم به جوانی عازم [[نجف]] اشرف گرديد و از محضر شاگردان مقدس امير علام امير فيض الله و شيخ محمد معروف به سبط الشهيد سالها بهره مند بود تا خود به درجه [[اجتهاد]] و تأليف رسيد. سيد شرف الدين با وجود کسالت ممتد دست از تدريس و تأليف بر نداشت و آثار مفيدی مانند مجلدات توضيح الاقوال در فقه، کنز المنافع در شرح نافع، حاشيه بر صحيفه کامله، شرحی بر نصاب، کتابی در ادعيه و رسائلی در عصمت انبياء و ائمه و در آداب حج و قبله و اصول به رشته تحرير برد. نوشته اند سالها به مرض قولنج مبتلا بود و از اين کسالت رنج می برد عاقبت در سال 1060 هجری به حضور اجداد عظامش شتافت. سيد مذکور از اساتيد و مشايخ اجازه به [[علامه مجلسی]] بوده ومعظم له استاد را به عظمت می ستايد. | علی بن حجت بن شرف الدين شولستانی یکی از علما و نويسندگان بزرگ [[شيعه]] در قرن یازدهم هجری است. او در شولستان بين شيراز و بنا در جنوب به دنيا آمد و پس از پايان مقدمات علوم به جوانی عازم [[نجف]] اشرف گرديد و از محضر شاگردان مقدس امير علام امير فيض الله و شيخ محمد معروف به سبط الشهيد سالها بهره مند بود تا خود به درجه [[اجتهاد]] و تأليف رسيد. سيد شرف الدين با وجود کسالت ممتد دست از تدريس و تأليف بر نداشت و آثار مفيدی مانند مجلدات توضيح الاقوال در فقه، کنز المنافع در شرح نافع، حاشيه بر صحيفه کامله، شرحی بر نصاب، کتابی در ادعيه و رسائلی در عصمت انبياء و ائمه و در آداب حج و قبله و اصول به رشته تحرير برد. نوشته اند سالها به مرض قولنج مبتلا بود و از اين کسالت رنج می برد عاقبت در سال 1060 هجری به حضور اجداد عظامش شتافت. سيد مذکور از اساتيد و مشايخ اجازه به [[علامه مجلسی]] بوده ومعظم له استاد را به عظمت می ستايد. | ||
نسخهٔ ۳ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۲۹
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
علی بن حجت بن شرف الدين شولستانی یکی از علما و نويسندگان بزرگ شيعه در قرن یازدهم هجری است. او در شولستان بين شيراز و بنا در جنوب به دنيا آمد و پس از پايان مقدمات علوم به جوانی عازم نجف اشرف گرديد و از محضر شاگردان مقدس امير علام امير فيض الله و شيخ محمد معروف به سبط الشهيد سالها بهره مند بود تا خود به درجه اجتهاد و تأليف رسيد. سيد شرف الدين با وجود کسالت ممتد دست از تدريس و تأليف بر نداشت و آثار مفيدی مانند مجلدات توضيح الاقوال در فقه، کنز المنافع در شرح نافع، حاشيه بر صحيفه کامله، شرحی بر نصاب، کتابی در ادعيه و رسائلی در عصمت انبياء و ائمه و در آداب حج و قبله و اصول به رشته تحرير برد. نوشته اند سالها به مرض قولنج مبتلا بود و از اين کسالت رنج می برد عاقبت در سال 1060 هجری به حضور اجداد عظامش شتافت. سيد مذکور از اساتيد و مشايخ اجازه به علامه مجلسی بوده ومعظم له استاد را به عظمت می ستايد.
منبع
پایگاه شعائر
