سید فضل الله راوندى: تفاوت بین نسخه‌ها
(بخش بندی متن) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{بخشی از یک کتاب}} | {{بخشی از یک کتاب}} | ||
| + | |||
'''منبع:''' تلخيص از كتاب فقهاي نامدار شيعه | '''منبع:''' تلخيص از كتاب فقهاي نامدار شيعه | ||
'''نویسنده:''' عقيقي بخشايشي | '''نویسنده:''' عقيقي بخشايشي | ||
| − | == ولادت == | + | ==ولادت== |
سید ابوالرضا ضیاء الدین، فضل الله بن علی بن عبیدالله حسینی راوندی از علمای نام آور و از مشایخ بزرگ [[شیعه]] در قرن ششم هجری بشمار می آید. او در یكی از شهرهای اطراف كاشان به نام راوند و در خانواده ای علاقه مند به خاندان محمد و آل محمد صلی الله علیهم اجمعین به دنیا آمد. از همان كودكی مهر و محبت [[اهل بیت]] علیهم السلام را فراگرفت و تشنه چشمه زلال و آب گوارای علوم و معارف خاندان [[عصمت]] و [[طهارت]] گردید. | سید ابوالرضا ضیاء الدین، فضل الله بن علی بن عبیدالله حسینی راوندی از علمای نام آور و از مشایخ بزرگ [[شیعه]] در قرن ششم هجری بشمار می آید. او در یكی از شهرهای اطراف كاشان به نام راوند و در خانواده ای علاقه مند به خاندان محمد و آل محمد صلی الله علیهم اجمعین به دنیا آمد. از همان كودكی مهر و محبت [[اهل بیت]] علیهم السلام را فراگرفت و تشنه چشمه زلال و آب گوارای علوم و معارف خاندان [[عصمت]] و [[طهارت]] گردید. | ||
| − | == خاندان == | + | ==خاندان== |
| − | خاندان وی همه از اهل [[علم]] و [[تقوی]] بوده اند و | + | خاندان وی همه از اهل [[علم]] و [[تقوی]] بوده اند و شخصیت های برجسته ای از میان این خاندان برخاسته اند و فرزندان و نسل ایشان عموماً از اهل علم و دانش بوده اند كه از جمله آنهاست: |
| − | + | # سید ابوالمحاسن، احمد بن فضل الله، عالم و فاضل و قاضی شهر كاشان. | |
| − | + | # سید عزالدین ابوالحسن علی بن فضل الله راوندی. | |
| − | |||
شخصیت سید فضل الله راوندی شخصیتی فاضل و دانشمند، عالمی بزرگوار و رئیس [[مذهب]] و از برجسته ترین علمای دوران خود بشمار می رفت. او شخصیتی ادیب و شاعری توانا بود كه دیوان شعری نیز از او به یادگار مانده است. او از مشایخ [[ابن شهر آشوب]] و منتجب الدین بن بابویه و شیخ محمد بن حسن طوسی، پدر [[خواجه نصیر الدین طوسی]] و اكثر علمای بزرگ دوران خود بوده است. نام وی پیوسته در كتاب های تراجم و [[علم رجال]] با احترام یاد می شود و شخصیت ایشان مورد احترام علمای شیعه است. | شخصیت سید فضل الله راوندی شخصیتی فاضل و دانشمند، عالمی بزرگوار و رئیس [[مذهب]] و از برجسته ترین علمای دوران خود بشمار می رفت. او شخصیتی ادیب و شاعری توانا بود كه دیوان شعری نیز از او به یادگار مانده است. او از مشایخ [[ابن شهر آشوب]] و منتجب الدین بن بابویه و شیخ محمد بن حسن طوسی، پدر [[خواجه نصیر الدین طوسی]] و اكثر علمای بزرگ دوران خود بوده است. نام وی پیوسته در كتاب های تراجم و [[علم رجال]] با احترام یاد می شود و شخصیت ایشان مورد احترام علمای شیعه است. | ||
| − | == سخن بزرگان == | + | ==سخن بزرگان== |
سمعانی در كتاب خود می گوید: روزی به كاشان رفتم و تصمیم به [[زیارت]] ابوالرضا فضل الله راوندی گرفتم. وقتی به خانه وی رسیدم، در زدم و منتظر خروج ایشان شدم. در آن هنگام دیدم بالای درِ خانه این آیه شریفه را نوشته اند: «إنَّما یُریدُاللّهُ لِیُذهِبَ عَنكمُ الرِّجسَ أهلَ البَیتِ و یُطهِّرَكُم تَطهیراً» لحظه ای كه چشمانم به روی مباركش افتاد دیدم ایشان از آن چه تصور می كردم بسیار بزرگوارتر است. در آن دیدار من برخی [[احادیث]] و روایات و بخشی از اشعار وی را از ایشان شنیدم. از جمله اشعاری كه ایشان به خط خود برای من نگاشتند این ابیات بود: هل لك یا مغرور من زاجر أو حاجز من جهلك الغامر × أمس تقضی و غد لم یجیء والیوم یمضی لمحه الباصر × فذلك العمر كذا ینقضی ما أشبه الماضی بالغابر؛ یعنی: ای فریفته دنیا آیا چیزی تو را بیدار می كند؟ و آیا مانعی در برابر دریای جهل تو وجود دارد؟ دیروز گذشت و فردا هنوز نیامده است. و امروز هم با یك چشم به هم زدن می گذرد. و عمر این گونه به پایان می رسد. چقدر گذشته به آینده شباهت دارد. | سمعانی در كتاب خود می گوید: روزی به كاشان رفتم و تصمیم به [[زیارت]] ابوالرضا فضل الله راوندی گرفتم. وقتی به خانه وی رسیدم، در زدم و منتظر خروج ایشان شدم. در آن هنگام دیدم بالای درِ خانه این آیه شریفه را نوشته اند: «إنَّما یُریدُاللّهُ لِیُذهِبَ عَنكمُ الرِّجسَ أهلَ البَیتِ و یُطهِّرَكُم تَطهیراً» لحظه ای كه چشمانم به روی مباركش افتاد دیدم ایشان از آن چه تصور می كردم بسیار بزرگوارتر است. در آن دیدار من برخی [[احادیث]] و روایات و بخشی از اشعار وی را از ایشان شنیدم. از جمله اشعاری كه ایشان به خط خود برای من نگاشتند این ابیات بود: هل لك یا مغرور من زاجر أو حاجز من جهلك الغامر × أمس تقضی و غد لم یجیء والیوم یمضی لمحه الباصر × فذلك العمر كذا ینقضی ما أشبه الماضی بالغابر؛ یعنی: ای فریفته دنیا آیا چیزی تو را بیدار می كند؟ و آیا مانعی در برابر دریای جهل تو وجود دارد؟ دیروز گذشت و فردا هنوز نیامده است. و امروز هم با یك چشم به هم زدن می گذرد. و عمر این گونه به پایان می رسد. چقدر گذشته به آینده شباهت دارد. | ||
| سطر ۲۶: | سطر ۲۶: | ||
در سال 533 هجری در دوران كودكی من و برادر كوچكم در مدرسه مجدیه در شهر كاشان درس می خواندم. در آن زمان می دیدم كه آن سید بزرگوار به مدرسه می آمدند و در آن جا درس [[اخلاق]] می دادند. جمعیت فراوانی از مردم عادی و علمای بزرگ نیز پای درس ایشان حاضر می شدند. بعدها در اصفهان با فرزندش احمد دوست شدم و از طریق ایشان بهتر با تألیفات و مقام علمی پدر بزرگوارش آشنا گشتم. | در سال 533 هجری در دوران كودكی من و برادر كوچكم در مدرسه مجدیه در شهر كاشان درس می خواندم. در آن زمان می دیدم كه آن سید بزرگوار به مدرسه می آمدند و در آن جا درس [[اخلاق]] می دادند. جمعیت فراوانی از مردم عادی و علمای بزرگ نیز پای درس ایشان حاضر می شدند. بعدها در اصفهان با فرزندش احمد دوست شدم و از طریق ایشان بهتر با تألیفات و مقام علمی پدر بزرگوارش آشنا گشتم. | ||
| − | == اساتید == | + | ==اساتید== |
وی از محضر اساتید و علمای فراوانی نیز بهره برده مانند: | وی از محضر اساتید و علمای فراوانی نیز بهره برده مانند: | ||
| − | + | # امام شهید عبدالواحد بن اسماعیل رویانی. | |
| − | + | # سید ابوالبركات محمد بن اسماعیل حسینی مشهدی. | |
| − | + | # سید مرتضی بن سید داعی حسینی. | |
| − | + | # ابوالحرب المنتهی بن سید داعی حسینی. | |
| − | + | # سید علی بن ابوطالب حسنی. | |
| − | + | # شیخ بارع، حسین بن محمد بن عبدالوهاب بغدادی. | |
| − | + | # علی بن علی بن عبدالصمد و برادرش محمد بن علی. | |
| − | + | # ابوعبدالله جعفر بن محمد دوریستی. | |
| − | + | # ابوجعفر، محمد بن علی بن حسین مقری نیشابوری. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | == شاگردان == | + | ==شاگردان== |
علمای بزرگی در محضر او تربیت شده اند كه هر یك ستاره ای هستند در آسمان پرفروغ تشیع مانند: | علمای بزرگی در محضر او تربیت شده اند كه هر یك ستاره ای هستند در آسمان پرفروغ تشیع مانند: | ||
| − | + | # [[ابن شهر آشوب]] مازندرانی. | |
| − | + | # شیخ منتجب الدین بن [[بابویه]] قمی. | |
| − | + | # شیخ محمد بن حسن طوسی پدر [[خواجه نصیرالدین طوسی]]. | |
| − | + | # سید ناصرالدین ابوالمعالی محمد بن حسین بن محمد حمدانی. | |
| − | + | # شیخ قوام الدین محمد بن محمد بحرانی. | |
| − | + | # شیخ تاج الدین محمد بن محمد شعیری. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | == تألیفات == | + | ==تألیفات== |
او دارای تألیفات ارزشمندی است مانند: | او دارای تألیفات ارزشمندی است مانند: | ||
| − | + | # كتاب [[النوادر]]. | |
| + | # [[ضوء الشهاب فی شرح الشهاب]]. | ||
| + | # [[الأربعین فی الأحادیث]]. | ||
| + | # [[التفسیر]]. | ||
| + | # دیوان اشعار. | ||
| − | + | ==رحلت== | |
| − | + | سرانجام پس از عمری خدمت به [[اسلام]] و علوم و معارف آل محمد صلی الله علیهم اجمعین، این عالم اندیشمند در حدود سال 570 هجری در شهر كاشان دیده از جهان فروبست و به دیار دوست شتافت. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
[[رده: علمای قرن ششم]] | [[رده: علمای قرن ششم]] | ||
نسخهٔ ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۲۹
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع: تلخيص از كتاب فقهاي نامدار شيعه
نویسنده: عقيقي بخشايشي
ولادت
سید ابوالرضا ضیاء الدین، فضل الله بن علی بن عبیدالله حسینی راوندی از علمای نام آور و از مشایخ بزرگ شیعه در قرن ششم هجری بشمار می آید. او در یكی از شهرهای اطراف كاشان به نام راوند و در خانواده ای علاقه مند به خاندان محمد و آل محمد صلی الله علیهم اجمعین به دنیا آمد. از همان كودكی مهر و محبت اهل بیت علیهم السلام را فراگرفت و تشنه چشمه زلال و آب گوارای علوم و معارف خاندان عصمت و طهارت گردید.
خاندان
خاندان وی همه از اهل علم و تقوی بوده اند و شخصیت های برجسته ای از میان این خاندان برخاسته اند و فرزندان و نسل ایشان عموماً از اهل علم و دانش بوده اند كه از جمله آنهاست:
- سید ابوالمحاسن، احمد بن فضل الله، عالم و فاضل و قاضی شهر كاشان.
- سید عزالدین ابوالحسن علی بن فضل الله راوندی.
شخصیت سید فضل الله راوندی شخصیتی فاضل و دانشمند، عالمی بزرگوار و رئیس مذهب و از برجسته ترین علمای دوران خود بشمار می رفت. او شخصیتی ادیب و شاعری توانا بود كه دیوان شعری نیز از او به یادگار مانده است. او از مشایخ ابن شهر آشوب و منتجب الدین بن بابویه و شیخ محمد بن حسن طوسی، پدر خواجه نصیر الدین طوسی و اكثر علمای بزرگ دوران خود بوده است. نام وی پیوسته در كتاب های تراجم و علم رجال با احترام یاد می شود و شخصیت ایشان مورد احترام علمای شیعه است.
سخن بزرگان
سمعانی در كتاب خود می گوید: روزی به كاشان رفتم و تصمیم به زیارت ابوالرضا فضل الله راوندی گرفتم. وقتی به خانه وی رسیدم، در زدم و منتظر خروج ایشان شدم. در آن هنگام دیدم بالای درِ خانه این آیه شریفه را نوشته اند: «إنَّما یُریدُاللّهُ لِیُذهِبَ عَنكمُ الرِّجسَ أهلَ البَیتِ و یُطهِّرَكُم تَطهیراً» لحظه ای كه چشمانم به روی مباركش افتاد دیدم ایشان از آن چه تصور می كردم بسیار بزرگوارتر است. در آن دیدار من برخی احادیث و روایات و بخشی از اشعار وی را از ایشان شنیدم. از جمله اشعاری كه ایشان به خط خود برای من نگاشتند این ابیات بود: هل لك یا مغرور من زاجر أو حاجز من جهلك الغامر × أمس تقضی و غد لم یجیء والیوم یمضی لمحه الباصر × فذلك العمر كذا ینقضی ما أشبه الماضی بالغابر؛ یعنی: ای فریفته دنیا آیا چیزی تو را بیدار می كند؟ و آیا مانعی در برابر دریای جهل تو وجود دارد؟ دیروز گذشت و فردا هنوز نیامده است. و امروز هم با یك چشم به هم زدن می گذرد. و عمر این گونه به پایان می رسد. چقدر گذشته به آینده شباهت دارد.
عماد كاتب درباره ایشان می گوید: سید فضل الله راوندی شخصیتی كم نظیر و دارای نسبی شریف و اخلاقی بزرگوار بود. وی از قدمای علما و دانشمندی فاضل و دارای چهره ای جذاب و با ابهت و صاحب سخنی زیبا بود. او واعظی بزرگ و دارای خطی خوش و تألیفاتی فراوان بوده، مورد احترام مردم و از رزق و روزی خوبی نیز بهره مند بود.
در سال 533 هجری در دوران كودكی من و برادر كوچكم در مدرسه مجدیه در شهر كاشان درس می خواندم. در آن زمان می دیدم كه آن سید بزرگوار به مدرسه می آمدند و در آن جا درس اخلاق می دادند. جمعیت فراوانی از مردم عادی و علمای بزرگ نیز پای درس ایشان حاضر می شدند. بعدها در اصفهان با فرزندش احمد دوست شدم و از طریق ایشان بهتر با تألیفات و مقام علمی پدر بزرگوارش آشنا گشتم.
اساتید
وی از محضر اساتید و علمای فراوانی نیز بهره برده مانند:
- امام شهید عبدالواحد بن اسماعیل رویانی.
- سید ابوالبركات محمد بن اسماعیل حسینی مشهدی.
- سید مرتضی بن سید داعی حسینی.
- ابوالحرب المنتهی بن سید داعی حسینی.
- سید علی بن ابوطالب حسنی.
- شیخ بارع، حسین بن محمد بن عبدالوهاب بغدادی.
- علی بن علی بن عبدالصمد و برادرش محمد بن علی.
- ابوعبدالله جعفر بن محمد دوریستی.
- ابوجعفر، محمد بن علی بن حسین مقری نیشابوری.
شاگردان
علمای بزرگی در محضر او تربیت شده اند كه هر یك ستاره ای هستند در آسمان پرفروغ تشیع مانند:
- ابن شهر آشوب مازندرانی.
- شیخ منتجب الدین بن بابویه قمی.
- شیخ محمد بن حسن طوسی پدر خواجه نصیرالدین طوسی.
- سید ناصرالدین ابوالمعالی محمد بن حسین بن محمد حمدانی.
- شیخ قوام الدین محمد بن محمد بحرانی.
- شیخ تاج الدین محمد بن محمد شعیری.
تألیفات
او دارای تألیفات ارزشمندی است مانند:
- كتاب النوادر.
- ضوء الشهاب فی شرح الشهاب.
- الأربعین فی الأحادیث.
- التفسیر.
- دیوان اشعار.
رحلت
سرانجام پس از عمری خدمت به اسلام و علوم و معارف آل محمد صلی الله علیهم اجمعین، این عالم اندیشمند در حدود سال 570 هجری در شهر كاشان دیده از جهان فروبست و به دیار دوست شتافت.
