نحل: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۳: سطر ۳:
 
==نحل در قرآن==
 
==نحل در قرآن==
  
[[الله|خداوند]] در [[قرآن]] آن را نام برده و از آيات خود شمرده است: {{متن قرآن | وَأَوْحَىٰ رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ *ثُمَّ كُلِي مِنْ ... }}؛ پروردگارت به زنبور عسل وحی نمود (در نهادش قرار داد) که از ميان کوهها و درختان و تاکها خانه بسازيد واز هر بر و بار (درختان و گياهان) تغذيه کنيد و راه پروردگار خويش را به طاعت بپوئيد ، آنگاه از درون شربتی گوناگون برون آريد که در آن شفای مردمان بود که در اين نشانی (بر وجود خداوندی حکيم باشد) برای گروهی که انديشمند بودند.<ref> [[سوره نحل]] : 68 ـ 69 </ref>
+
[[الله|خداوند]] در [[قرآن]] آن را نام برده و از آيات خود شمرده است: {{متن قرآن | وَأَوْحَىٰ رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ *ثُمَّ كُلِي مِنْ... }}؛ پروردگارت به زنبور عسل وحی نمود (در نهادش قرار داد) که از ميان کوهها و درختان و تاکها خانه بسازيد واز هر بر و بار (درختان و گياهان) تغذيه کنيد و راه پروردگار خويش را به طاعت بپوئيد ، آنگاه از درون شربتی گوناگون برون آريد که در آن شفای مردمان بود که در اين نشانی (بر وجود خداوندی حکيم باشد) برای گروهی که انديشمند بودند.<ref> [[سوره نحل]] : 68 ـ 69 </ref>
  
 
==نحل در حدیث==
 
==نحل در حدیث==

نسخهٔ ‏۱۱ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۴۹

زنبور عسل حشره ای معروف که به عربی نحل نامیده می شود.

نحل در قرآن

خداوند در قرآن آن را نام برده و از آيات خود شمرده است: وَأَوْحَىٰ رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ *ثُمَّ كُلِي مِنْ... ؛ پروردگارت به زنبور عسل وحی نمود (در نهادش قرار داد) که از ميان کوهها و درختان و تاکها خانه بسازيد واز هر بر و بار (درختان و گياهان) تغذيه کنيد و راه پروردگار خويش را به طاعت بپوئيد ، آنگاه از درون شربتی گوناگون برون آريد که در آن شفای مردمان بود که در اين نشانی (بر وجود خداوندی حکيم باشد) برای گروهی که انديشمند بودند.[۱]

نحل در حدیث

اميرالمؤمنين (علیه السلام) فرمود: مانند زنبور عسل باش که پاکيزه می خورد و پاکيزه می دهد و بر شاخه ای که می نشيند آن را نمی شکند.[۲]

عبدالله بن ابی يعفور گويد: امام صادق (ع) به من فرمود: همواره (شما شيعه) در دينتان تقيه را رعايت کنيد و دينتان را به تقيه نگه داريد زيرا کسی که تقيه ندارد ايمان ندارد ، شما شيعه در ميان مردم به زنبور عسل می مانيد ميان پرندگان، که اگر پرندگان می دانستند چه در درون زنبور عسل می باشد همه زنبورها را می خوردند و اگر مردم می دانستند که شما از محبّت ما اهل بيت رسول چه در دل داريد به زبان خويش شما را ميخوردند.[۳]

پانویس

  1. سوره نحل : 68 ـ 69
  2. عبدالواحد تمیمی آمدی، غرر الحکم و دررالکلم
  3. محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج75، ص426

منابع

  • محمد باقر مجلسی، بحار الانوار.
  • عبدالواحد تمیمی آمدی، غرر الحکم و دررالکلم.
  • سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.