آیه استرجاع: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | به بخشى از آیه 156 [[سوره بقره]]/ 2 {{متن قرآن|«إنّا لِلّهِ و إنّا إليهِ رجِعون»}}. «آیه استرجاع» گویند.<ref> الذریعة، ج 4، ص 324؛ نهج الحق، ص 209.</ref> | |
| − | |||
| − | به بخشى از آیه 156 [[سوره بقره]]/ 2 | ||
از آن جا كه در این آیه، بر بعث و بازگشت به خدا اقرار شده، چنین نام گرفته است. این آیه و آیات پیشین، كسانى را ستایش كرده كه هنگام مواجهه با مصیبت مى گویند: «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون». | از آن جا كه در این آیه، بر بعث و بازگشت به خدا اقرار شده، چنین نام گرفته است. این آیه و آیات پیشین، كسانى را ستایش كرده كه هنگام مواجهه با مصیبت مى گویند: «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون». | ||
| − | در آیه 157 سوره بقره/ 2، صابرانِ مسترجع را داراى مقامى والا و مشمول درود و رحمت الهى مى داند: | + | در آیه 157 سوره بقره/ 2، صابرانِ مسترجع را داراى مقامى والا و مشمول درود و رحمت الهى مى داند: {{متن قرآن|«أُولئكَ عَليهِم صَلَوتٌ مِن رَبّهِم و رَحمَةٌ و أُولئكَ هُمُ المُهتَدون»}}. |
| − | |||
در شأن نزول این آیه آمده است كه [[امام على]] علیه‌السلام هنگام شنیدن خبر [[شهادت]] حمزه و به نقلى جعفر، جمله «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون» را بر زبان راند؛ سپس این آیه نازل شد.<ref> كنزالدقائق، ج 2، ص 201؛ تأویل الآیات الظاهرة، ص 88.</ref> | در شأن نزول این آیه آمده است كه [[امام على]] علیه‌السلام هنگام شنیدن خبر [[شهادت]] حمزه و به نقلى جعفر، جمله «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون» را بر زبان راند؛ سپس این آیه نازل شد.<ref> كنزالدقائق، ج 2، ص 201؛ تأویل الآیات الظاهرة، ص 88.</ref> | ||
همان گونه كه از آیه استفاده مى شود، در روایات نیز بر «استرجاع» هنگام روبرو شدن با هر گونه مصیبت - هر چند اندك باشد - تأكید شده است. در این زمینه، ده ها روایت در منابع شیعه<ref> الكافى، ج 2، ص 93؛ عیّاشى، ج 1، ص 69؛ نورالثقلین، ج 1، ص 144.</ref> و سنّى<ref> جامع البیان، مج 2، ج 2، ص 58؛ الدّرالمنثور، ج 1، ص 377 و 378.</ref> وارد شده است. | همان گونه كه از آیه استفاده مى شود، در روایات نیز بر «استرجاع» هنگام روبرو شدن با هر گونه مصیبت - هر چند اندك باشد - تأكید شده است. در این زمینه، ده ها روایت در منابع شیعه<ref> الكافى، ج 2، ص 93؛ عیّاشى، ج 1، ص 69؛ نورالثقلین، ج 1، ص 144.</ref> و سنّى<ref> جامع البیان، مج 2، ج 2، ص 58؛ الدّرالمنثور، ج 1، ص 377 و 378.</ref> وارد شده است. | ||
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
| − | <references /> | + | <references/> |
| + | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| + | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص 369. | ||
| − | |||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات سوره بقره]] | [[رده:آیات سوره بقره]] | ||
نسخهٔ ۱۶ فوریهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۵:۱۰
به بخشى از آیه 156 سوره بقره/ 2 «إنّا لِلّهِ و إنّا إليهِ رجِعون». «آیه استرجاع» گویند.[۱]
از آن جا كه در این آیه، بر بعث و بازگشت به خدا اقرار شده، چنین نام گرفته است. این آیه و آیات پیشین، كسانى را ستایش كرده كه هنگام مواجهه با مصیبت مى گویند: «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون».
در آیه 157 سوره بقره/ 2، صابرانِ مسترجع را داراى مقامى والا و مشمول درود و رحمت الهى مى داند: «أُولئكَ عَليهِم صَلَوتٌ مِن رَبّهِم و رَحمَةٌ و أُولئكَ هُمُ المُهتَدون».
در شأن نزول این آیه آمده است كه امام على علیه‌السلام هنگام شنیدن خبر شهادت حمزه و به نقلى جعفر، جمله «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون» را بر زبان راند؛ سپس این آیه نازل شد.[۲]
همان گونه كه از آیه استفاده مى شود، در روایات نیز بر «استرجاع» هنگام روبرو شدن با هر گونه مصیبت - هر چند اندك باشد - تأكید شده است. در این زمینه، ده ها روایت در منابع شیعه[۳] و سنّى[۴] وارد شده است.
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص 369.
