ام کلثوم عمری: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{بخشی از یک کتاب}}
+
«ام‌کلثوم عمری» (متوفی قرن ۴ هـ.ق)، دختر [[محمد بن عثمان عمرى|محمد بن عثمان عمری]] -دومین نایب خاص [[حضرت ولی عصر]] (عجل الله تعالی فرجه)-، از زنان فاضل و راوی [[حدیث]] بود. 
==ام‌کلثوم عمری==
 
  
ام‌کلثوم عمری، ([[محدث]]، متوفی قرن 4 هـ.ق) دختر محمد بن عثمان بن سعیدالعمری دومین نایب خاص [[حضرت ولی عصر]] عجل الله تعالی فرجه شریف در [[غیبت صغری]]، بانویی فاضل، و راوی [[حدیث]] بود.  
+
ام‌کلثوم از پدرش محمد بن عثمان عمری و [[حسین بن روح|حسین بن روح نوبختی]] روایت می‌کند؛ و همچنین نوه‌اش ابونصر هبة‌الله بن محمد از وی نقل روایت کرده است.  
  
[[شیخ طوسی]] به اسناد خود از هبة‌الله بن محمد، نوه ام‌کلثوم از وی روایت می‌کند که گفت: [[حسین بن روح]] سال‌های زیادی وکیل محمد بن عثمان عمری بود و بر اموال وی نظارت داشت و بزرگان [[شیعه]] را از اسرار او آگاه می‌کرد.  
+
[[شیخ طوسی]] به [[سند حدیث|اسناد]] خود از هبة‌الله بن محمد، از ام‌کلثوم روایت می‌کند که گفت: حسین بن روح سال‌های زیادی وکیل محمد بن عثمان بود و بر اموال وی نظارت داشت و بزرگان [[شیعه]] را از اسرار او آگاه می‌کرد.  
  
وی از پدرش محمد بن عثمان و حسین بن روح نوبختی روایت می‌کند و ابونصر هبة‌الله بن محمد نوه‌اش از وی نقل روایت می‌کند.
+
==منابع==
  
== منبع ==
+
* [[بانوان عالمه و آثار آنها (کتاب)|بانوان عالمه و آثار آنها]]، معاونت پژوهش مرکز حوزه‌های علمیه خواهران.
  
معاونت پژوهش مرکز حوزه‌های علمیه خواهران, بانوان عالمه و آثار آن‌ها
 
 
[[Category:زنان نمونه قرن چهارم]]
 
[[Category:زنان نمونه قرن چهارم]]
 
[[Category:زنان راوی حدیث]]
 
[[Category:زنان راوی حدیث]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۳۴

«ام‌کلثوم عمری» (متوفی قرن ۴ هـ.ق)، دختر محمد بن عثمان عمری -دومین نایب خاص حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه)-، از زنان فاضل و راوی حدیث بود.

ام‌کلثوم از پدرش محمد بن عثمان عمری و حسین بن روح نوبختی روایت می‌کند؛ و همچنین نوه‌اش ابونصر هبة‌الله بن محمد از وی نقل روایت کرده است.

شیخ طوسی به اسناد خود از هبة‌الله بن محمد، از ام‌کلثوم روایت می‌کند که گفت: حسین بن روح سال‌های زیادی وکیل محمد بن عثمان بود و بر اموال وی نظارت داشت و بزرگان شیعه را از اسرار او آگاه می‌کرد.

منابع