|
|
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==سوره 13 / الرعد==
| + | #REDIRECT [[سوره رعد/متن و ترجمه]] |
| − | | |
| − | '''<I>بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ</I>''' / به نام خداوند رحمتگر مهربان
| |
| − | | |
| − | '''<I>المر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَالَّذِيَ أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ الْحَقُّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَيُؤْمِنُونَ ﴿1﴾</I>''' / الف لام ميم راء اين است آيات كتاب و آن چه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده [[حق]] است ولى بيشتر مردم نمى گروند.(1)
| |
| − | | |
| − | '''<I>اللّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لأَجَلٍ مُّسَمًّى يُدَبِّرُ الأَمْرَ يُفَصِّلُ الآيَاتِ لَعَلَّكُم بِلِقَاء رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ ﴿2﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | خدا همان كسى است كه آسمان ها را بدون ستون هايى كه آن ها را ببينيد برافراشت آن گاه بر عرش استيلا يافت و خورشيد و ماه را رام گردانيد هر كدام براى مدتى معين به سير خود ادامه مى دهند خداوند در كار [[آفرينش]] تدبير مى كند و آيات خود را به روشنى بيان مى نمايد اميد كه شما به لقاى پروردگارتان يقين حاصل كنيد.(2)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ هُوَ الَّذِي مَدَّ الأَرْضَ وَ جَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ وَ أَنْهَارًا وَ مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِيهَا زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ﴿3﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | و اوست كسى كه زمين را گسترانيد و در آن كوه ها و رودها نهاد و از هر گونه ميوه اى در آن جفت جفت قرار داد روز را به شب مى پوشاند قطعا در اين امور براى مردمى كه تفكر مى كنند نشانه هايى وجود دارد.(3)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ فِي الأَرْضِ قِطَعٌ مُّتَجَاوِرَاتٌ وَ جَنَّاتٌ مِّنْ أَعْنَابٍ وَ زَرْعٌ وَ نَخِيلٌ صِنْوَانٌ وَ غَيْرُ صِنْوَانٍ يُسْقَى بِمَاء وَاحِدٍ وَ نُفَضِّلُ بَعْضَهَا عَلَى بَعْضٍ فِي الأُكُلِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ ﴿4﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | و در زمين قطعاتى است كنار هم و باغ هايى از انگور و كشتزارها و درختان خرما چه از يك ريشه و چه از غير يك ريشه كه با يك آب سيراب مى گردند و با اين همه برخى از آن ها را در ميوه از حيث مزه و نوع و كيفيت بر برخى ديگر برترى مى دهيم بى گمان در اين امر نيز براى مردمى كه تعقل مى كنند دلايل روشنى است.(4)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ إِن تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ أَئِذَا كُنَّا تُرَابًا أَئِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ أُوْلَئِكَ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمْ وَ أُوْلَئِكَ الأَغْلاَلُ فِي أَعْنَاقِهِمْ وَ أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدونَ ﴿5﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | و اگر عجب دارى عجب از سخن آنان (=كافران) است كه آيا وقتى خاك شديم به راستى در آفرينش جديدى خواهيم بود اينان همان كسانند كه به پروردگارشان كفر ورزيده اند و در گردن هايشان زنجيرهاست و آنان همدم آتشند و در آن ماندگار خواهند بود.(5)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ وَقَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِمُ الْمَثُلاَتُ وَ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ لِّلنَّاسِ عَلَى ظُلْمِهِمْ وَ إِنَّ رَبَّكَ لَشَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿6﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | و پيش از رحمت شتابزده از تو عذاب مى طلبند و حال آن كه پيش از آنان بر كافران عقوبت ها رفته است و به راستى پروردگار تو نسبت به مردم با وجود ستمشان بخشايشگر است و به يقين پروردگار تو سخت كيفر است.(6)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلآ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ ﴿7﴾</I>''' / و آنان كه كافر شده اند مى گويند چرا نشانه اى آشكار از طرف پروردگارش بر او نازل نشده است اى پيامبر تو فقط هشداردهنده اى و براى هر قومى رهبرى است.(7)
| |
| − | | |
| − | '''<I>اللّهُ يَعْلَمُ مَا تَحْمِلُ كُلُّ أُنثَى وَ مَا تَغِيضُ الأَرْحَامُ وَ مَا تَزْدَادُ وَ كُلُّ شَيْءٍ عِندَهُ بِمِقْدَارٍ ﴿8﴾</I>''' / خدا مى داند آن چه را كه هر ماده اى در رحم بار مى گيرد و نيز آن چه را كه رحم ها مى كاهند و آن چه را مى افزايند و هر چيزى نزد او اندازه اى دارد.(8)
| |
| − | | |
| − | '''<I>عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْكَبِيرُ الْمُتَعَالِ ﴿9﴾</I>''' / داناى نهان و آشكار و بزرگ بلند مرتبه است.(9)
| |
| − | | |
| − | '''<I>سَوَاء مِّنكُم مَّنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَ مَن جَهَرَ بِهِ وَ مَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّيْلِ وَ سَارِبٌ بِالنَّهَارِ ﴿10﴾</I>''' / براى او يكسان است كسى از شما سخن خود را نهان كند و كسى كه آن را فاش گرداند و كسى كه خويشتن را به شب پنهان دارد و در روز آشكارا حركت كند.(10)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِّن بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِاللّهِ إِنَّ اللّهَ لاَيُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ وَ إِذَا أَرَادَ اللّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلاَ مَرَدَّ لَهُ وَ مَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَالٍ ﴿11﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | براى او فرشتگانى است كه پى در پى او را به فرمان خدا از پيش رو و از پشت سرش پاسدارى مى كنند در حقيقت خدا حال قومى را تغيير نمى دهد تا آنان حال خود را تغيير دهند و چون خدا براى قومى آسيبى بخواهد هيچ برگشتى براى آن نيست و غير از او حمايتگرى براى آنان نخواهد بود.(11)
| |
| − | | |
| − | '''<I>هُوَ الَّذِي يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَ طَمَعًا وَ يُنْشِىءُ السَّحَابَ الثِّقَالَ ﴿12﴾</I>''' / اوست كسى كه برق را براى بيم و اميد به شما مى نماياند و ابرهاى گرانبار را پديدار مى كند.(12)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلاَئِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ وَ يُرْسِلُ الصَّوَاعِقَ فَيُصِيبُ بِهَا مَن يَشَاء وَ هُمْ يُجَادِلُونَ فِي اللّهِ وَ هُوَ شَدِيدُ الْمِحَالِ ﴿13﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | رعد به حمد او و [[فرشتگان]] جملگى از بيمش [[تسبيح]] مى گويند و صاعقه ها را فرو مى فرستند و با آن ها هر كه را بخواهد مورد اصابت قرار مى دهد در حالى كه آنان درباره خدا مجادله مى كنند و او سخت كيفر است.(13) | |
| − | | |
| − | '''<I>لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ لاَيَسْتَجِيبُونَ لَهُم بِشَيْءٍ إِلاَّ كَبَاسِطِ كَفَّيْهِ إِلَى الْمَاء لِيَبْلُغَ فَاهُ وَ مَا هُوَ بِبَالِغِهِ وَ مَا دُعَاء الْكَافِرِينَ إِلاَّ فِي ضَلاَلٍ ﴿14﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | دعوت [[حق]] براى اوست و كسانى كه [[مشركان]] جز او مى خوانند هيچ جوابى به آنان نمى دهند مگر مانند كسى كه دو دستش را به سوى آب بگشايد تا آب به دهانش برسد در حالى كه آب به دهان او نخواهد رسيد و دعاى كافران جز بر هدر نباشد.(14)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَلِلّهِ يَسْجُدُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ طَوْعًا وَ كَرْهًا وَ ظِلالُهُم بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ ﴿15﴾</I>''' / و هر كه در آسمان ها و زمين است خواه و ناخواه با سايه هايشان بامدادان و شامگاهان براى خدا [[سجده]] مى كنند.(15)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ قُلِ اللّهُ قُلْ أَفَاتَّخَذْتُم مِّن دُونِهِ أَوْلِيَاء لاَيَمْلِكُونَ لِأَنفُسِهِمْ نَفْعًا وَلاَ ضَرًّا قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الأَعْمَى وَالْبَصِيرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِي الظُّلُمَاتُ وَالنُّورُ أَمْ جَعَلُواْ لِلّهِ شُرَكَاء خَلَقُواْ كَخَلْقِهِ فَتَشَابَهَ الْخَلْقُ عَلَيْهِمْ قُلِ اللّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ وَ هُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ ﴿16﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | بگو پروردگار آسمان ها و زمين كيست بگو خدا بگو پس آيا جز او سرپرستانى گرفته ايد كه اختيار سود و زيان خود را ندارند بگو آيا نابينا و بينا يكسانند يا تاريكي ها و روشنايى برابرند يا براى خدا شريكانى پنداشته اند كه مانند آفرينش او آفريده اند و در نتيجه اين دو آفرينش بر آنان مشتبه شده است بگو خدا آفريننده هر چيزى است و اوست يگانه قهار.(16)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ زَبَدًا رَّابِيًا وَ مِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيْهِ فِي النَّارِ ابْتِغَاء حِلْيَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاء وَ أَمَّا مَا يَنفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الأَرْضِ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ ﴿17﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | هم او كه از آسمان آبى فرو فرستاد پس رودخانه هايى به اندازه گنجايش خودشان روان شدند و سيل كفى بلند روى خود برداشت و از آن چه براى بدست آوردن زينتى يا كالايى در آتش مى گدازند هم نظير آن كفى برمى آيد خداوند [[حق]] و [[باطل]] را چنين مثل مى زند اما كف بيرون افتاده از ميان مى رود ولى آن چه به مردم سود مى رساند در زمين باقى مى ماند خداوند مثل ها را چنين مى زند.(17)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لِلَّذِينَ اسْتَجَابُواْ لِرَبِّهِمُ الْحُسْنَى وَالَّذِينَ لَمْ يَسْتَجِيبُواْ لَهُ لَوْ أَنَّ لَهُم مَّا فِي الأَرْضِ جَمِيعًا وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لاَفْتَدَوْاْ بِهِ أُوْلَئِكَ لَهُمْ سُوءُ الْحِسَابِ وَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمِهَادُ ﴿18﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | براى كسانى كه پروردگارشان را اجابت كرده اند پاداش بس نيكوست و كسانى كه وى را اجابت نكرده اند اگر سراسر آن چه در زمين است و مانند آن را با آن داشته باشند قطعا آن را براى بازخريد خود خواهند داد آنان به سختى بازخواست شوند و جايشان در [[دوزخ]] است و چه بد جايگاهى است.(18)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَفَمَن يَعْلَمُ أَنَّمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَبِّكَ الْحَقُّ كَمَنْ هُوَ أَعْمَى إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُواْالأَلْبَابِ ﴿19﴾</I>''' / پس آيا كسى كه مى داند آن چه از جانب پروردگارت به تو نازل شده حقيقت دارد مانند كسى است كه كوردل است تنها خردمندانند كه عبرت مى گيرند.(19)
| |
| − | | |
| − | '''<I>الَّذِينَ يُوفُونَ بِعَهْدِ اللّهِ وَلاَ يِنقُضُونَ الْمِيثَاقَ ﴿20﴾</I>''' / همانان كه به پيمان خدا وفادارند و عهد او را نمى شكنند.(20)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَاللّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَ يَخَافُونَ سُوءَ الحِسَابِ ﴿21﴾</I>''' / و آنان كه آن چه را خدا به پيوستنش فرمان داده مى پيوندند و از پروردگارشان مى ترسند و از سختى حساب بيم دارند.(21)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَالَّذِينَ صَبَرُواْ ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِمْ وَ أَقَامُواْالصَّلاَةَ وَ أَنفَقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَ عَلاَنِيَةً وَ يَدْرَؤُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُوْلَئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ ﴿22﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | و كسانى كه براى طلب خشنودى پروردگارشان شكيبايى كردند و [[نماز]] بر پا داشتند و از آن چه روزيشان داديم نهان و آشكارا [[انفاق]] كردند و بدى را با نيكى مى زدايند ايشان راست فرجام خوش سراى باقى.(22)
| |
| − | | |
| − | '''<I>جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ وَالمَلاَئِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِم مِّن كُلِّ بَابٍ ﴿23﴾</I>''' / همان بهشت هاى عدن كه آنان با پدرانشان و همسرانشان و فرزندانشان كه درستكارند در آن داخل مى شوند و [[فرشتگان]] از هر درى بر آنان درمى آيند.(23)
| |
| − | | |
| − | '''<I>سَلاَمٌ عَلَيْكُم بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ ﴿24﴾</I>''' / و به آنان مى گويند درود بر شما به پاداش آن چه صبر كرديد راستى چه نيكوست فرجام آن سراى.(24)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَالَّذِينَ يَنقُضُونَ عَهْدَاللّهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ مَآ أَمَرَاللّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الأَرْضِ أُوْلَئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ ﴿25﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | و كسانى كه پيمان خدا را پس از بستن آن مى شكنند و آن چه را خدا به پيوستن آن فرمان داده مى گسلند و در زمين فساد مى كنند برايشان لعنت است و بد فرجامى آن سراى ايشان راست.(25)
| |
| − | | |
| − | '''<I>اللّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاء وَ يَقَدِرُ وَ فَرِحُواْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ مَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فِي الآخِرَةِ إِلاَّ مَتَاعٌ ﴿26﴾</I>''' / خدا روزى را براى هر كه بخواهد گشاده يا تنگ مى گرداند ولى آنان به زندگى دنيا شاد شده اند و زندگى دنيا در برابر [[آخرت]] جز بهره اى ناچيز نيست.(26)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّ اللّهَ يُضِلُّ مَن يَشَاء وَ يَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ أَنَابَ ﴿27﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | و كسانى كه كافر شده اند مى گويند چرا از جانب پروردگارش معجزه اى بر او نازل نشده است بگو در حقيقت خداست كه هر كس را بخواهد بى راه مى گذارد و هر كس را كه به سوى او بازگردد به سوى خود راه مى نمايد.(27)
| |
| − | | |
| − | '''<I>الَّذِينَ آمَنُواْ وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكْرِ اللّهِ أَلاَ بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ ﴿28﴾</I>''' / همان كسانى كه [[ايمان]] آورده اند و دل هايشان به ياد خدا آرام مى گيرد آگاه باش كه با ياد خدا دل ها آرامش مى يابد.(28)
| |
| − | | |
| − | '''<I>الَّذِينَ آمَنُواْ وَ عَمِلُواْالصَّالِحَاتِ طُوبَى لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ ﴿29﴾</I>''' / كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند خوشا به حالشان و خوش سرانجامى دارند.(29)
| |
| − | | |
| − | '''<I>كَذَلِكَ أَرْسَلْنَاكَ فِي أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهَا أُمَمٌ لِّتَتْلُوَ عَلَيْهِمُ الَّذِيَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَ هُمْ يَكْفُرُونَ بِالرَّحْمَنِ قُلْ هُوَ رَبِّي لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ مَتَابِ ﴿30﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | بدين گونه تو را در ميان امتى كه پيش از آن امت هايى روزگار به سر بردند فرستاديم تا آن چه را به تو [[وحى]] كرديم بر آنان بخوانى در حالى كه آنان به خداى رحمان كفر مى ورزند بگو اوست پروردگار من معبودى به جز او نيست بر او توكل كرده ام و بازگشت من به سوى اوست.(30)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَلَوْ أَنَّ قُرْآنًا سُيِّرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الأَرْضُ أَوْ كُلِّمَ بِهِ الْمَوْتَى بَل لِّلّهِ الأَمْرُ جَمِيعًا أَفَلَمْ يَيْأَسِ الَّذِينَ آمَنُواْ أَن لَّوْ يَشَاء اللّهُ لَهَدَى النَّاسَ جَمِيعًا وَلاَ يَزَالُ الَّذِينَ كَفَرُواْ تُصِيبُهُم بِمَا صَنَعُواْ قَارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَرِيبًا مِّن دَارِهِمْ حَتَّى يَأْتِيَ وَعْدُاللّهِ إِنَّ اللّهَ لاَيُخْلِفُ الْمِيعَادَ ﴿31﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | و اگر قرآنى بود كه كوه ها بدان روان مى شد يا زمين بدان قطعه قطعه مى گرديد يا مردگان بدان به سخن درمى آمدند باز هم در آنان اثر نمى كرد نه چنين است بلكه همه امور بستگى به خدا دارد آيا كسانى كه ايمان آورده اند ندانسته اند كه اگر خدا مى خواست قطعا تمام مردم را به راه مى آورد و كسانى كه كافر شده اند پيوسته بسزاى آن چه كرده اند مصيبت كوبنده اى به آنان مى رسد يا نزديك خانه هايشان فرود مى آيد تا وعده خدا فرا رسد آرى خدا وعده خود را خلاف نمى كند.(31)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَلَقَدِ اسْتُهْزِىءَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَأَمْلَيْتُ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كَانَ عِقَابِ ﴿32﴾</I>''' / و بى گمان فرستادگان پيش از تو نيز مسخره شدند پس به كسانى كه كافر شده بودند مهلت دادم آن گاه آنان را به كيفر گرفتم پس چگونه بود كيفر من.(32)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَفَمَنْ هُوَ قَآئِمٌ عَلَى كُلِّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَ جَعَلُواْ لِلّهِ شُرَكَاء قُلْ سَمُّوهُمْ أَمْ تُنَبِّئُونَهُ بِمَا لاَيَعْلَمُ فِي الأَرْضِ أَم بِظَاهِرٍ مِّنَ الْقَوْلِ بَلْ زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ مَكْرُهُمْ وَ صُدُّواْ عَنِ السَّبِيلِ وَ مَن يُضْلِلِ اللّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿33﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | آيا كسى كه بر هر شخصى بدان چه كرده است مراقب است مانند كسى است كه از همه جا بى خبر است و براى خدا شريكانى قرار دادند بگو نامشان را ببريد آيا او را به آن چه در زمين است و او نمى داند خبر مى دهيد يا سخنى سطحى و ميان تهى مى گوييد چنين نيست بلكه براى كسانى كه كافر شده اند نيرنگشان آراسته شده و از راه [[حق]] بازداشته شده اند و هر كه را خدا بى راه گذارد رهبرى نخواهد داشت.(33)
| |
| − | | |
| − | '''<I>لَّهُمْ عَذَابٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَلَعَذَابُ الآخِرَةِ أَشَقُّ وَ مَا لَهُم مِّنَ اللّهِ مِن وَاقٍ ﴿34﴾</I>''' / براى آنان در زندگى دنيا عذابى است و قطعا عذاب آخرت دشوارتر است و براى ايشان در برابر خدا هيچ نگهدارنده اى نيست.(34)
| |
| − | | |
| − | '''<I>مَّثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ أُكُلُهَا دَآئِمٌ وِظِلُّهَا تِلْكَ عُقْبَى الَّذِينَ اتَّقَواْ وَّ عُقْبَى الْكَافِرِينَ النَّارُ ﴿35﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | وصف بهشتى كه به پرهيزگاران وعده داده شده اين است كه از زير درختان آن نهرها روان است ميوه و سايه اش پايدار است اين است فرجام كسانى كه پرهيزگارى كرده اند و فرجام كافران آتش [[دوزخ]] است.(35)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَفْرَحُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَ مِنَ الأَحْزَابِ مَن يُنكِرُ بَعْضَهُ قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَاللّهَ وَلا أُشْرِكَ بِهِ إِلَيْهِ أَدْعُو وَ إِلَيْهِ مَآبِ ﴿36﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | و كسانى كه به آنان كتاب آسمانى داده ايم از آن چه به سوى تو نازل شده شاد مى شوند و برخى از دسته ها كسانى هستند كه بخشى از آن را انكار مى كنند بگو جز اين نيست كه من مامورم خدا را بپرستم و به او شرك نورزم به سوى او مى خوانم و بازگشتم به سوى اوست.(36)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ كَذَلِكَ أَنزَلْنَاهُ حُكْمًا عَرَبِيًّا وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءهُم بَعْدَ مَا جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ مَالَكَ مِنَ اللّهِ مِن وَلِيٍّ وَلاَ وَاقٍ ﴿37﴾</I>''' / و بدين سان آن [[قرآن]] را فرمانى روشن نازل كرديم و اگر پس از دانشى كه به تو رسيده باز از هوس هاى آنان پيروى كنى در برابر خدا هيچ دوست و حمايتگرى نخواهى داشت.(37)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلاً مِّن قَبْلِكَ وَ جَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجًا وَ ذُرِّيَّةً وَ مَا كَانَ لِرَسُولٍ أَن يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ لِكُلِّ أَجَلٍ كِتَابٌ ﴿38﴾</I>''' / و قطعا پيش از تو نيز رسولانى فرستاديم و براى آنان زنان و فرزندانى قرار داديم و هيچ پيامبرى را نرسد كه جز به اذن خدا معجزه اى بياورد براى هر زمانى كتابى است.(38)
| |
| − | | |
| − | '''<I>يَمْحُواللّهُ مَا يَشَاء وَ يُثْبِتُ وَ عِندَهُ أُمُّ الْكِتَابِ ﴿39﴾</I>''' / خدا آن چه را بخواهد محو يا اثبات مى كند و اصل كتاب نزد اوست.(39)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ إِن مَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلاَغُ وَ عَلَيْنَا الْحِسَابُ ﴿40﴾</I>''' / و اگر پاره اى از آن چه را كه به آنان وعده مى دهيم به تو بنمايانيم يا تو را بميرانيم جز اين نيست كه بر تو رساندن پيام است و بر ما حساب آنان.(40)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَوَلَمْ يَرَوْاْ أَنَّا نَأْتِي الأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا وَاللّهُ يَحْكُمُ لاَمُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ وَ هُوَ سَرِيعُ الْحِسَابِ ﴿41﴾</I>''' / آيا نديده اند كه ما همواره مى آييم و از اطراف اين زمين مى كاهيم و خداست كه حكم مى كند براى حكم او بازدارنده اى نيست و او به سرعت حسابرسى مى كند.(41)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَقَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَلِلّهِ الْمَكْرُ جَمِيعًا يَعْلَمُ مَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ وَ سَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ ﴿42﴾</I>'''
| |
| − | | |
| − | و به يقين كسانى كه پيش از آنان بودند نيرنگ كردند ولى همه تدبيرها نزد خداست آن چه را كه هر كسى بدست مى آورد مى داند و بزودى كافران بدانند كه فرجام آن سراى از كيست.(42)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَسْتَ مُرْسَلاً قُلْ كَفَى بِاللّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ ﴿43﴾</I>''' / و كسانى كه كافر شدند مى گويند تو فرستاده نيستى بگو كافى است خدا و آن كس كه نزد او [[علم كتاب]] است ميان من و شما گواه باشد.(43)
| |
| − | [[رده:مشخصات کامل سوره‌های قرآن]]
| |
