شیخ فیاض زنجانی: تفاوت بین نسخه‌ها
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''آیت الله فیاض زنجانی''' (۱۳۶۰-۱۲۸۵ ق) فرزند مرحوم مدرس زنجانی، یکی از علما و دانشمندان بزرگ شهرستان زنجان در اواسط قرن چهارده بود. وی در علوم مختلف از جمله [[علم کلام|کلام]] و [[اصول فقه|اصول]] و [[فلسفه]] صاحب‌نظر بود. | |
| + | {{شناسنامه عالم | ||
| + | |نام کامل = فیاض زنجانی | ||
| + | |تصویر=[[پرونده:FAYYAZ ZANJANI.jpg|230px|center]] | ||
| + | |زادروز = ۱۲۸۵ قمری | ||
| + | |زادگاه = زنجان | ||
| + | |وفات = ۱۳۶۰ قمری | ||
| + | |مدفن = زنجان | ||
| + | |اساتید = [[ميرزا ابو الحسن جلوه]]، [[میرزا محمد حسن آشتیانی]]،... | ||
| + | |شاگردان = | ||
| + | |آثار = ذخائر الأمة، کتاب الاجاره، رساله ماهیت وجود،... | ||
| + | }} | ||
| + | ==تحصیلات== | ||
| + | فیاض زنجانی در سال ۱۲۸۵ قمری در زنجان متولد شد و از حضور پدر مجتهد خویش و اعلام آن شهر مقدمات علوم و سطوح [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] را به پایان برد. آنگاه عازم [[تهران]] شد و چندسالی از کرسی درس [[ميرزا ابو الحسن جلوه|میرزا ابوالحسن جلوه]] و [[میرزا محمد حسن آشتیانی|آیت الله آشتیانی]] دروس [[حکمت]] و فقه و اصول و [[علم کلام|کلام]] و [[منطق]] و [[تفسیر قرآن|تفسیر]] آموخت و در علوم عقلی و نقلی مهارت یافت. | ||
| − | + | وی چند سال نیز در [[عتبات عالیات]] از کرسی درس علامه شیخ هادی تهرانی و اعلام دیگر بهره مند بود و خود [[فقیه|فقیهی]] محقق و متبحر گشت. | |
| + | ==تدریس== | ||
| + | آیت الله فیاض پس از دست یابی به مراتب والای علمی و مهارت کافی به تدریس پرداخت. او از سال ۱۳۲۶ قمری تا پایان عمر در زادگاه خویش از مدرسین و مروجین بزرگ مکتب بود، و ملجأ و پناه مردم عصر خویش گردید. | ||
| + | |||
| + | از جمله خصوصیات اخلاقی ایشان در کلاس درس این بود که علی رغم توانایى علمی و تسلط کافی بر مطالب درس، در موقع اشکال درس شاگردان، سکوت می کرد و به حرف آنان گوش می داد و سپس با او به بحث می پرداخت. اگر در ضمن بحث، صحّت گفته های شاگردش با دلیل و برهان برای او مسلّم می شد، در کمال فروتنی و [[تواضع]] می پذیرفت. | ||
| + | ==آثار== | ||
| + | آیت الله فیاض زنجانی آثاری به نام ذخائر الأمة، کتاب الاجاره و رسائلی در عبادات و ماهیت وجود به رشته تحریر برد. | ||
| + | ==وفات== | ||
| + | مرحوم زنجانی سرانجام در حالی که [[مرجعیت]] مردم زنجان را برعهده داشت، در روز [[عید غدیر]] سال ۱۳۶۰ قمری در ۷۵ سالگی درگذشت و در همان دیار به خاک سپرده شد. بعد از وفات او فرزند ارجمندش شیخ زین الدین زنجانی وارث علوم پدر گردید. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | ||
| − | [[رده:علمای قرن چهاردهم]] | + | *علمای بزرگ شیعه از کلینی تا خمینی، م. جرفادقانی، ص ۳۷۶. |
| + | |||
| + | [[رده:علمای قرن چهاردهم|زنجانی،فیاض]] | ||
| + | [[رده:فقیهان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۲
آیت الله فیاض زنجانی (۱۳۶۰-۱۲۸۵ ق) فرزند مرحوم مدرس زنجانی، یکی از علما و دانشمندان بزرگ شهرستان زنجان در اواسط قرن چهارده بود. وی در علوم مختلف از جمله کلام و اصول و فلسفه صاحب‌نظر بود.
 | |
| نام کامل | فیاض زنجانی |
| زادروز | ۱۲۸۵ قمری |
| زادگاه | زنجان |
| وفات | ۱۳۶۰ قمری |
| مدفن | زنجان |
|
| |
| اساتید | |
|
| |
| آثار |
ذخائر الأمة، کتاب الاجاره، رساله ماهیت وجود،... |
تحصیلات
فیاض زنجانی در سال ۱۲۸۵ قمری در زنجان متولد شد و از حضور پدر مجتهد خویش و اعلام آن شهر مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول را به پایان برد. آنگاه عازم تهران شد و چندسالی از کرسی درس میرزا ابوالحسن جلوه و آیت الله آشتیانی دروس حکمت و فقه و اصول و کلام و منطق و تفسیر آموخت و در علوم عقلی و نقلی مهارت یافت.
وی چند سال نیز در عتبات عالیات از کرسی درس علامه شیخ هادی تهرانی و اعلام دیگر بهره مند بود و خود فقیهی محقق و متبحر گشت.
تدریس
آیت الله فیاض پس از دست یابی به مراتب والای علمی و مهارت کافی به تدریس پرداخت. او از سال ۱۳۲۶ قمری تا پایان عمر در زادگاه خویش از مدرسین و مروجین بزرگ مکتب بود، و ملجأ و پناه مردم عصر خویش گردید.
از جمله خصوصیات اخلاقی ایشان در کلاس درس این بود که علی رغم توانایى علمی و تسلط کافی بر مطالب درس، در موقع اشکال درس شاگردان، سکوت می کرد و به حرف آنان گوش می داد و سپس با او به بحث می پرداخت. اگر در ضمن بحث، صحّت گفته های شاگردش با دلیل و برهان برای او مسلّم می شد، در کمال فروتنی و تواضع می پذیرفت.
آثار
آیت الله فیاض زنجانی آثاری به نام ذخائر الأمة، کتاب الاجاره و رسائلی در عبادات و ماهیت وجود به رشته تحریر برد.
وفات
مرحوم زنجانی سرانجام در حالی که مرجعیت مردم زنجان را برعهده داشت، در روز عید غدیر سال ۱۳۶۰ قمری در ۷۵ سالگی درگذشت و در همان دیار به خاک سپرده شد. بعد از وفات او فرزند ارجمندش شیخ زین الدین زنجانی وارث علوم پدر گردید.
منابع
- علمای بزرگ شیعه از کلینی تا خمینی، م. جرفادقانی، ص ۳۷۶.
