قیام حسین بن علی بن حسن: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{تقویم|روز= 13 ذی القعده|سال= سال | + | {{تقویم|روز= 13 ذی القعده|سال= سال ۱۶۹ هجری قمری}} |
| + | پس از آن که [[عباسیان]] در سال ۱۳۲ قمری با شکست نهایی [[امویان]]، [[خلافت]] را از آن خود کرده و از مردم برای خویش [[بیعت]] گرفتند، گرچه در آغاز خلافتشان به رهبری [[ابوالعباس سفاح]] با بنی‌اعمام و همرزمان سابق خود یعنی [[علویان]] رابطه نیک و رفتاری پسندیده داشتند، ولی پس از مرگ سفاح و آغاز خلافت [[منصور (خلیفه عباسی)|منصور دوانقی]] اختلاف میان بنی‌عباس و علویان شدت گرفت و حاکمان وقت با بی‌رحمی تمام، علویان مبارز را سرکوب کردند. | ||
| − | + | در عصر [[هادی (خلیفه عباسی)|موسی الهادی]] چهارمین خلیفه عباسیان، [[شیعه|شیعیان]] و محبان [[اهل بیت]] علیهم‌السلام به ویژه علویان مبارز به بهانه‌هایی واهی مورد آزار و اذیت عمر بن عبدالعزیز بن عبیدالله از نوادگان [[عمر بن خطاب]] عامل هادی عباسی در [[مدینه]] منوره قرار می‌گرفتند. تا این که آنان به تنگ آمده و تصمیم به قیام بر ضد عباسیان گرفتند. رهبری این قیام را حسین بن علی بن حسن بن [[حسن مثنی|حسن مثنی]] (پسرعموى [[امام کاظم]] علیه‌السلام) بر عهده داشت. | |
| − | در | + | آنان در سیزدهم [[ماه ذی القعده|ذی القعده]] قیامشان را با شعار "المرتضی من آل محمد صلی الله علیه و آله" آغاز کردند و با نیروهای عمر بن عبدالعزیز عمری درگیر شده و آنان به شکست و عقب‌نشینی وادار کردند و سرانجام عمر بن عبدالعزیز عمری، از چنگ آنان گریخت و در نتیجه شهر [[مدینه]] در اختیار علویان قرار گرفت و حسین بن علی با در اختیار گرفتن صندوق خانه [[بیت المال]] و تقسیم آن میان مبارزان و مستمندان به رتق و فتق امور پرداخت و خود را برای هجوم به [[مکه]] معظمه آماده نمود. |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | علویان پس از یازده روز درنگ در مدینه در ۲۴ ذی القعده عازم مکه معظمه شدند. ولیکن در مکانی به نام "[[فخّ|فَخّ]]" با سپاهیان [[هادی (خلیفه عباسی)|هادی عباسی]] -به فرماندهى عباس بن محمد- مواجه شده و پس از نبردی سنگین، متحمل شکست گردیدند و بسیاری از آنان از جمله خود حسین بن علی به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رسیدند.<ref> نک: تاریخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۳۳۵؛ سبل الهدی والرشاد، ج ۲۱، ص ۷۴؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، ج ۶، ص ۹۰.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | * مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام. | |
| − | + | {{سنجش کیفی | |
| − | + | |سنجش=شده | |
| + | |شناسه= خوب | ||
| + | |عنوان بندی مناسب= خوب | ||
| + | |کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب | ||
| + | |رعایت سطح مخاطب عام= خوب | ||
| + | |رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب | ||
| + | |جامعیت= خوب | ||
| + | |رعایت اختصار= خوب | ||
| + | |سیر منطقی= خوب | ||
| + | |کیفیت پژوهش= متوسط | ||
| + | }} | ||
| + | == مطالب مرتبط == | ||
| + | * [[واقعه فخ|واقعه فخّ]] | ||
| + | * [[فخّ|وادی فخّ]] | ||
[[رده:وقایع ماه ذی القعده]] | [[رده:وقایع ماه ذی القعده]] | ||
[[رده:سال ۱۶۹ هجری قمری]] | [[رده:سال ۱۶۹ هجری قمری]] | ||
| + | [[رده: مقاله های مرتبط به دانشنامه]] | ||
| + | {{متوسط}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۰۸
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:13 ذی القعده |
| سال ۱۶۹ هجری قمری |
پس از آن که عباسیان در سال ۱۳۲ قمری با شکست نهایی امویان، خلافت را از آن خود کرده و از مردم برای خویش بیعت گرفتند، گرچه در آغاز خلافتشان به رهبری ابوالعباس سفاح با بنی‌اعمام و همرزمان سابق خود یعنی علویان رابطه نیک و رفتاری پسندیده داشتند، ولی پس از مرگ سفاح و آغاز خلافت منصور دوانقی اختلاف میان بنی‌عباس و علویان شدت گرفت و حاکمان وقت با بی‌رحمی تمام، علویان مبارز را سرکوب کردند.
در عصر موسی الهادی چهارمین خلیفه عباسیان، شیعیان و محبان اهل بیت علیهم‌السلام به ویژه علویان مبارز به بهانه‌هایی واهی مورد آزار و اذیت عمر بن عبدالعزیز بن عبیدالله از نوادگان عمر بن خطاب عامل هادی عباسی در مدینه منوره قرار می‌گرفتند. تا این که آنان به تنگ آمده و تصمیم به قیام بر ضد عباسیان گرفتند. رهبری این قیام را حسین بن علی بن حسن بن حسن مثنی (پسرعموى امام کاظم علیه‌السلام) بر عهده داشت.
آنان در سیزدهم ذی القعده قیامشان را با شعار "المرتضی من آل محمد صلی الله علیه و آله" آغاز کردند و با نیروهای عمر بن عبدالعزیز عمری درگیر شده و آنان به شکست و عقب‌نشینی وادار کردند و سرانجام عمر بن عبدالعزیز عمری، از چنگ آنان گریخت و در نتیجه شهر مدینه در اختیار علویان قرار گرفت و حسین بن علی با در اختیار گرفتن صندوق خانه بیت المال و تقسیم آن میان مبارزان و مستمندان به رتق و فتق امور پرداخت و خود را برای هجوم به مکه معظمه آماده نمود.
علویان پس از یازده روز درنگ در مدینه در ۲۴ ذی القعده عازم مکه معظمه شدند. ولیکن در مکانی به نام "فَخّ" با سپاهیان هادی عباسی -به فرماندهى عباس بن محمد- مواجه شده و پس از نبردی سنگین، متحمل شکست گردیدند و بسیاری از آنان از جمله خود حسین بن علی به شهادت رسیدند.[۱]
پانویس
- ↑ نک: تاریخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۳۳۵؛ سبل الهدی والرشاد، ج ۲۱، ص ۷۴؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، ج ۶، ص ۹۰.
منابع
- مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.
مطالب مرتبط
