|
|
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آيه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 152 سوره آل عمران]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُم بِإِذْنِهِ حَتَّى إِذَا فَشِلْتُمْ وَ تَنَازَعْتُمْ فِي الأَمْرِ وَ عَصَيْتُم مِّن بَعْدِ مَا أَرَاكُم مَّا تُحِبُّونَ مِنكُم مَّن يُرِيدُ الدُّنْيَا وَ مِنكُم مَّن يُرِيدُ الآخِرَةَ ثُمَّ صَرَفَكُمْ عَنْهُمْ لِيَبْتَلِيَكُمْ وَلَقَدْ عَفَا عَنكُمْ وَاللّهُ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ».|سوره=3|آیه=152}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه آیه==
| |
| − | | |
| − | و در نبرد احد قطعا خدا وعده خود را با شما راست گردانيد، آنگاه كه به فرمان او آنان را مى كشتيد تا آن كه سست شديد و در كار جنگ و بر سر تقسيم غنايم با يكديگر به نزاع پرداختيد و پس از آنكه آنچه را دوست داشتيد يعنى غنايم را به شما نشان داد نافرمانى نموديد برخى از شما دنيا را و برخى از شما [[آخرت]] را مى خواهد سپس براى آنكه شما را بيازمايد از تعقيب آنان منصرفتان كرد و از شما درگذشت و خدا نسبت به مؤمنان با تفضل است.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | '''محل نزول:'''
| |
| − | | |
| − | اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در [[مدينه]] بر [[پيامبر اسلام]] صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. <ref> طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 2، ص 693.</ref>
| |
| − | | |
| − | '''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 156.</ref>
| |
| − | | |
| − | ابن عباس و براء بن عازب و حسن بصرى و قتادة روايت كنند كه وعيد مذكور در آيه مربوط به [[غزوه احد]] است. هنگامى كه مسلمين، مشركين را مى كشتند و سپس جايگاه و سنگر خود را بدون اجازه تخليه نموده و براى بدست آوردن غنائم رفتند.
| |
| − | | |
| − | خالد از پشت سر رسيد و جنگ درگرفت در اين ميان عبدالله بن جبير با افرادش كشته شدند و مشركين برگشتند و هفتاد نفر از مسلمين به كشتن رفتند و منادى از ميان آنان به صداى بلند فرياد ميزد و مى گفت محمد كشته شده است.
| |
| − | | |
| − | سپس خداوند دوباره به مسلمين منت گذاشت و مسلمين جبران عمل شكست خويش را نمودند و اين آيه به همين منظور نازل گرديد، ولى ديگران از مفسرين از محمد بن كعب قرظى روايت نمايند كه چون [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله از احد به [[مدينه]] بازگشت، اصحاب گفتند: اين همه رنج و محنت از كجا به ما رسيده و چرا به اين روز شكست افتاديم در صورتى كه خداوند به ما وعده نصرت داده بود سپس اين آيه را خداوند نازل فرمود.<ref> تفسير مجمع البيان.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانويس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | | |
| − | * قرآن کريم، ترجمه محمدمهدي فولادوند.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامي، تهران، 1361 ش.
| |
| − | * فضل بن حسن طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
| |
| − | | |
| − | ==پيوندها==
| |
| − | * [[سوره آل عمران]]
| |
| − | * [[سوره آل عمران/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | {{قرآن}}
| |
| − | | |
| − | [[رده:آيات سوره آل عمران]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
