|
|
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{بخشی از یک کتاب}}
| + | #تغییرمسیر[[آیه 102 سوره اعراف]] |
| − | '''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 357
| |
| − | | |
| − | '''نویسنده:''' محمدباقر محقق
| |
| − | | |
| − | ==شأن نزول آیه 102 سوره اعراف==
| |
| − | | |
| − | '''<I>«وَ ما وَجَدْنا لِأَكْثَرِهِمْ مِنْ عَهْدٍ».</I>'''<ref> بقیه آیة، «وَ إِنْ وَجَدْنا أَكْثَرَهُمْ لَفاسِقِینَ؛ اكثر مردم را در عهد استوار ندیدیم بلكه بیشتر را عهدشكن و بدكار یافتیم».//''''</ref>
| |
| − | | |
| − | حسین بن الحكم گوید: نامه اى به عبدصالح (كه احتمالاً [[امام كاظم]] علیه‌السلام است) نوشتم و موضوع شك ابراهیم خلیل را یادآور شدم كه گفت: (رَبِّ أَرِنِی كَيْفَ تُحْيِ الْمَوْتى ؛ خدایا به من بنمایان كه چگونه مرده را زنده می‌كنى؟) و در آن نامه متذكر شدم كه من نیز در این باره شك دارم، در جواب نوشت كه ابراهیم مؤمن بود و سؤال او درباره ازدیاد [[ایمان]] او بوده نه این كه شك داشته باشد ولى تو داراى شك و تردید مى باشى و خیرى در این كار تو نیست و شك در موردى است كه یقین در بین نباشد ولى اگر یقین باشد براى شك محلى باقى نمى ماند و بعد نوشت كه خداوند این آیه را درباره كسانى كه شك و تردید در عقائد خود دارند، نازل فرموده است.<ref> تفاسیر على بن ابراهیم و عیاشى و برهان.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس ==
| |
| − | <references />
| |
