طغرایی اصفهانی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
* ملیت: ایرانی | * ملیت: ایرانی | ||
| − | * قرن: | + | * قرن: ۶ (۴۵۳- شهادت ۵۱۳ ق) |
| − | + | شاعر، ادیب و نویسنده. ملقب به مؤیدالدین، عمید فخرالکتاب معروف به طغرایى. وى از استادان بزرگ [[شعر]] و [[ادبیات عرب]] است که در خانواده اى که نسب خود را به [[ابوالاسود دئلى|ابوالاسود دؤلى]] مى رسانید، در [[اصفهان]] تولد یافت. | |
| − | نسبت طغرایى به جهت اشتغال او به منصب طغرانویسى یا نگارش فرمان‌هاى رسمى | + | نسبت طغرایى به جهت اشتغال او به منصب طغرانویسى یا نگارش فرمان‌هاى رسمى حکومتى بود. ابتداى امر در نزد [[خواجه نظام الملک|خواجه نظام الملک]] بسر برد و در [[قصیده|قصاید]] خود او را مدح گفت. |
| − | طغرایى در جنگى | + | در ۵۰۵ قمری دیوان طغرا و انشاء سلطان مسعود بن محمد بن ملک شاه سلجوقى به وى واگذار شد و در همین سال به سبب گرفتارى که در [[بغداد]] براى او پیش آمد، [[قصیده]] معروف «لامیة العجم» را سرود و همین قصیده از اسباب عمده اشتهار او در ادب عربى است. |
| + | |||
| + | طغرایى در جنگى که میان سلطان مسعود با برادرش سلطان محمود، در نزدیکى همدان درگرفت، اسیر و بدست وزیر سلطان محمود به ناحق کشته شد. | ||
| + | |||
| + | از دیگر آثار وى: «ارشاد الاولاد»؛ «ترکیب الانوار»؛ «جامع الامرار»؛ «حقایق الاستشهادات»؛ «ذات الفوائد»؛ «الرد على ابن سینا»؛ «مفاتیح الرحمه و مصابیح الحکمه»؛ دیوان شعر. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | |||
| + | *[[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج۴، ص۱۱۱. | ||
[[رده:شعرای عرب]] | [[رده:شعرای عرب]] | ||
[[رده:شعرای پارسی گو]] | [[رده:شعرای پارسی گو]] | ||
[[رده:ادیبان]] | [[رده:ادیبان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۴۵
طغرایی اصفهانی، ابواسماعیل حسین
- ملیت: ایرانی
- قرن: ۶ (۴۵۳- شهادت ۵۱۳ ق)
شاعر، ادیب و نویسنده. ملقب به مؤیدالدین، عمید فخرالکتاب معروف به طغرایى. وى از استادان بزرگ شعر و ادبیات عرب است که در خانواده اى که نسب خود را به ابوالاسود دؤلى مى رسانید، در اصفهان تولد یافت.
نسبت طغرایى به جهت اشتغال او به منصب طغرانویسى یا نگارش فرمان‌هاى رسمى حکومتى بود. ابتداى امر در نزد خواجه نظام الملک بسر برد و در قصاید خود او را مدح گفت.
در ۵۰۵ قمری دیوان طغرا و انشاء سلطان مسعود بن محمد بن ملک شاه سلجوقى به وى واگذار شد و در همین سال به سبب گرفتارى که در بغداد براى او پیش آمد، قصیده معروف «لامیة العجم» را سرود و همین قصیده از اسباب عمده اشتهار او در ادب عربى است.
طغرایى در جنگى که میان سلطان مسعود با برادرش سلطان محمود، در نزدیکى همدان درگرفت، اسیر و بدست وزیر سلطان محمود به ناحق کشته شد.
از دیگر آثار وى: «ارشاد الاولاد»؛ «ترکیب الانوار»؛ «جامع الامرار»؛ «حقایق الاستشهادات»؛ «ذات الفوائد»؛ «الرد على ابن سینا»؛ «مفاتیح الرحمه و مصابیح الحکمه»؛ دیوان شعر.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۴، ص۱۱۱.
