آیه 152 آل عمران: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
 
(تغییرمسیر به آیه 152 سوره آل عمران)
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{بخشی از یک کتاب}}
+
#تغییرمسیر[[آیه 152 سوره آل عمران]]
'''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 156
 
 
 
'''نویسنده:''' محمدباقر محقق
 
 
 
==شأن نزول آيه 152 سوره آل‌عمران==
 
 
 
'''<I>«وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُمْ بِإِذْنِهِ».</I>'''<ref> بقيّه آيه، «حَتَّى إِذا فَشِلْتُمْ وَ تَنازَعْتُمْ فِي الْأَمْرِ وَ عَصَيْتُمْ مِنْ بَعْدِ ما أَراكُمْ  ما تُحِبُّونَ مِنْكُمْ مَنْ يُرِيدُ الدُّنْيا وَ مِنْكُمْ مَنْ يُرِيدُ الْآخِرَةَ ثُمَّ صَرَفَكُمْ عَنْهُمْ لِيَبْتَلِيَكُمْ وَلَقَدْ عَفا عَنْكُمْ وَاللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ؛ خداوند پيمان راست با شما بسته بود هنگامى كه به دشمنان با اجازه خداوند چيره شده و غلبه يافتيد. تا اين كه فرار نموديد و در كار خود به نزاع پرداختيد و نافرمانى كرديد پس از آن كه (از غلبه و پيروزى) آنچه را كه دوست مي‌داشتيد، به شما نمايانيده شد. عده اى از شما كسانى بوديد كه دنيا را مي‌خواستيد و عده اى از شما كسانى بوديد كه [[آخرت]] را مي‌خواستيد. سپس شما را از غلبه و پيشرفت بازداشت تا شما را بيازمايد و به راستى خداوند شما را بخشيد و خداوند داراى عنايت و لطف نسبت به گروندگان است».</ref>
 
 
 
ابن عباس و براء بن عازب و حسن بصرى و قتادة روايت كنند كه وعيد مذكور در آيه مربوط به [[غزوه احد]] است. هنگامى كه مسلمين، مشركين را مى كشتند و سپس جايگاه و سنگر خود را بدون اجازه تخليه نموده و براى بدست آوردن غنائم رفتند.
 
 
 
خالد از پشت سر رسيد و جنگ درگرفت در اين ميان عبدالله بن جبير با افرادش كشته شدند و مشركين برگشتند و هفتاد نفر از مسلمين به كشتن رفتند و منادى از ميان آنان به صداى بلند فرياد مي‌زد و مى گفت محمد كشته شده است.
 
 
 
سپس خداوند دوباره به مسلمين منت گذاشت و مسلمين جبران عمل شكست خويش را نمودند و اين آيه به همين منظور نازل گرديد، ولى ديگران از مفسرين از محمد بن كعب قرظى روايت نمايند كه چون [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله از احد به [[مدينه]] بازگشت، اصحاب گفتند: اين همه رنج و محنت از كجا به ما رسيده و چرا به اين روز شكست افتاديم در صورتى كه خداوند به ما وعده نصرت داده بود سپس اين آيه را خداوند نازل فرمود.<ref> تفسير مجمع البيان.</ref>
 
 
 
==پانویس ==
 
<references />
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۰۸:۲۵

تغییرمسیر به: