دیوان اشعار دعبل خزاعی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد)
 
 
(۶ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
اشعار [[دعبل خزاعی]] را ادیب معروف، ابوبکر محمد بن یحیى صولى متوفى به سال ۳۳۵ هـ.ق گردآورى کرده و در سیصد صفحه بزرگ نوشته بود. [[دیوان (شعر)|دیوان]] دعبل براى اولین بار در سال ۱۳۸۲هـ.ق./۱۹۶۲م. در بیروت با مقدمه و تحقیقات و تعلیقات ادیب محقق معاصر استاد عبدالصاحب عمران الدُّجَیلى چاپ و منتشر شد و مشتمل بر ۱۱۷۶ [[بیت (شعر)|بیت]] در دو بخش است:
{{بخشی از یک کتاب}}
 
اشعار دعبل را اديب معروف (ابوبكر محمّد بن يحيى صولى) متوفى به سال 335هـ. گردآورى كرده و در سيصد صفحه بزرگ نوشته بود. ديوان دعبل براى اولين بار در سال 1382هـ.ق./1962م. در بيروت با مقدمه و تحقيقات و تعليقات اديب محقق معاصر استاد (عبدالصاحب عمران الدُّجَيْلى) چاپ و منتشر شد و مشتمل بر 1176 بيت در دو بخش است:
 
بخش اوّل: اشعارى كه بدون ترديد از دعبل است و تعداد آن به 1024 بيت مى رسد.
 
بخش دوم: ابياتى است كه هم به دعبل و هم در برخى كتاب ها و معاجم ادبى, به شاعران ديگر نسبت داده شده است و مجموع آن 152 بيت مى باشد. با توجّه به اين كه دعبل ـ به گفته خود ـ روزى را بى سرودن شعرى نگذرانده است, معلوم مى شود قسمت اعظم اشعار شاعر بزرگ و انقلابى شيعه, از بين رفته است. هيچ بعيد نمى نمايد كه دست هاى خيانتكار عباسى يا خودفروختگان و كج انديشان بى خِرَد, اقدام به اين خيانت كرده و اشعار شاعر مجاهد و حماسه آفرين شيعه را از بين برده باشند, چرا كه دعبل با سلاح شعر بيش از پنجاه سال عليه خلافت بنى العباس, مبارزه كرد و خلفاى غاصب و خونخوار و ظالم آن سلسله را مورد هجو و مذمّت و تحقير قرار داد و با حمايت از اهل بيت, دشمنان آنان به ويژه حاكمان عباسى را رسوا كرد. بنابراين طبيعى است عباسيان و هوادارانشان در همه جا دشمن دعبل بوده و در محو آثار و اشعار او كوشيده اند. از طرفى, ديوان دعبل در دوران حكومت عباسيان, جمع آورى شد; پس بعيد نيست بسيارى از اشعار او را كه در مدح و منقبت خاندان نبوّت و امامت و نشر فرهنگ تشيع و يا در هجو و افشاى خلفاى بنى عباس بوده, نگذاشته اند در ديوانش قرار بگيرد و كسى هم در آن عصر خفقان خلافت عباسيان در سرتاسر كشورهاى اسلامى و عربى, جرأت نكرده آن اشعار را در كتب و معاجم ادبى بياورد, و بدين گونه از ب ين رفته است.
 
  
==منبع==
+
*بخش اوّل: اشعارى که بدون تردید از [[دعبل خزاعی|دعبل]] است و تعداد آن به ۱۰۲۴ بیت مى رسد.
«دعبل خزاعی، شاعر دار بر دوش»، مصطفی قلی زاده در دسترس در [http://www.islamicartz.com/story/-zjZbFRvfNlM7vg8AE2d8Acj_CmLsMs_bJAMyqE8sEQ سایت هنر اسلامی]،بازیابی: 23 بهمن 1391
+
*بخش دوم: ابیاتى است که هم به دعبل و هم در برخى کتاب ها و معاجم ادبى، به شاعران دیگر نسبت داده شده است و مجموع آن ۱۵۲ بیت مى باشد. با توجه به این که دعبل ـ به گفته خود ـ روزى را بى سرودن شعرى نگذرانده است، معلوم مى شود قسمت اعظم اشعار شاعر بزرگ و انقلابى [[شیعه]] از بین رفته است.
  
[[رده:شعرای اهل البیت]]
+
هیچ بعید نمى نماید که دست هاى خیانتکار [[حکومت بنی عباس|عباسى]] یا خودفروختگان و کج اندیشان بى خِرَد، اقدام به این خیانت کرده و اشعار شاعر مجاهد و حماسه آفرین شیعه را از بین برده باشند، چرا که دعبل با سلاح [[شعر]] بیش از پنجاه سال علیه خلافت بنى العباس، مبارزه کرد و خلفاى غاصب و خونخوار و ظالم آن سلسله را مورد هجو و مذمّت و تحقیر قرار داد و با حمایت از [[اهل البیت|اهل بیت]]، دشمنان آنان به ویژه حاکمان عباسى را رسوا کرد.
 +
 
 +
بنابراین طبیعى است [[حکومت بنی عباس|عباسیان]] و هوادارانشان در همه جا دشمن دعبل بوده و در محو آثار و اشعار او کوشیده اند. از طرفى، دیوان دعبل در دوران حکومت عباسیان جمع آورى شد؛ پس بعید نیست بسیارى از اشعار او را که در مدح و منقبت خاندان [[نبوت]] و [[امامت]] و نشر فرهنگ [[تشیع]] و یا در هجو و افشاى خلفاى بنى عباس بوده، نگذاشته اند در دیوانش قرار بگیرد و کسى هم در آن عصر خفقان خلافت [[عباسیان]] در سرتاسر کشورهاى اسلامى و عربى، جرأت نکرده آن اشعار را در کتب و معاجم ادبى بیاورد و بدین گونه از بین رفته است.
 +
 
 +
==منابع==
 +
*«دعبل خزاعی، شاعر دار بر دوش»، مصطفی قلی زاده، در دسترس در [http://www.islamicartz.com/story/-zjZbFRvfNlM7vg8AE2d8Acj_CmLsMs_bJAMyqE8sEQ سایت هنر اسلامی]، بازیابی: ۲۳ بهمن ۱۳۹۱.
 +
 
 +
[[رده:دعبل خزاعی]]
 +
[[رده:دیوان‌های شعر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۵۳

اشعار دعبل خزاعی را ادیب معروف، ابوبکر محمد بن یحیى صولى متوفى به سال ۳۳۵ هـ.ق گردآورى کرده و در سیصد صفحه بزرگ نوشته بود. دیوان دعبل براى اولین بار در سال ۱۳۸۲هـ.ق./۱۹۶۲م. در بیروت با مقدمه و تحقیقات و تعلیقات ادیب محقق معاصر استاد عبدالصاحب عمران الدُّجَیلى چاپ و منتشر شد و مشتمل بر ۱۱۷۶ بیت در دو بخش است:

  • بخش اوّل: اشعارى که بدون تردید از دعبل است و تعداد آن به ۱۰۲۴ بیت مى رسد.
  • بخش دوم: ابیاتى است که هم به دعبل و هم در برخى کتاب ها و معاجم ادبى، به شاعران دیگر نسبت داده شده است و مجموع آن ۱۵۲ بیت مى باشد. با توجه به این که دعبل ـ به گفته خود ـ روزى را بى سرودن شعرى نگذرانده است، معلوم مى شود قسمت اعظم اشعار شاعر بزرگ و انقلابى شیعه از بین رفته است.

هیچ بعید نمى نماید که دست هاى خیانتکار عباسى یا خودفروختگان و کج اندیشان بى خِرَد، اقدام به این خیانت کرده و اشعار شاعر مجاهد و حماسه آفرین شیعه را از بین برده باشند، چرا که دعبل با سلاح شعر بیش از پنجاه سال علیه خلافت بنى العباس، مبارزه کرد و خلفاى غاصب و خونخوار و ظالم آن سلسله را مورد هجو و مذمّت و تحقیر قرار داد و با حمایت از اهل بیت، دشمنان آنان به ویژه حاکمان عباسى را رسوا کرد.

بنابراین طبیعى است عباسیان و هوادارانشان در همه جا دشمن دعبل بوده و در محو آثار و اشعار او کوشیده اند. از طرفى، دیوان دعبل در دوران حکومت عباسیان جمع آورى شد؛ پس بعید نیست بسیارى از اشعار او را که در مدح و منقبت خاندان نبوت و امامت و نشر فرهنگ تشیع و یا در هجو و افشاى خلفاى بنى عباس بوده، نگذاشته اند در دیوانش قرار بگیرد و کسى هم در آن عصر خفقان خلافت عباسیان در سرتاسر کشورهاى اسلامى و عربى، جرأت نکرده آن اشعار را در کتب و معاجم ادبى بیاورد و بدین گونه از بین رفته است.

منابع

  • «دعبل خزاعی، شاعر دار بر دوش»، مصطفی قلی زاده، در دسترس در سایت هنر اسلامی، بازیابی: ۲۳ بهمن ۱۳۹۱.
مسابقه از خطبه ۱۱۱ نهج البلاغه