شهید آیت الله مرتضی بروجردی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(آرشیو عکس و تصویر)
 
(۱۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
'''شهید آیت الله شیخ مرتضی بروجردی''' (۱۳۴۸ - ۱۴۱۸ ق) از علمای بزرگ [[شیعه]] بود که به رونق علمی و فقهی حوزه علمیه [[نجف|نجف اشرف]] کمک کرد. وی در نجف مورد سوء قصد رژیم وقت [[عراق]] قرار گرفت و به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رسید.
{{الگو:منبع الکترونیکی پایگاه معتبر}}
+
{{شناسنامه عالم
 +
||نام کامل = مرتضی بروجردی
 +
||تصویر= [[پرونده:Morteza borujerdi.jpg|220px]]
 +
||زادروز =  ۱۳۴۸ قمری
 +
|زادگاه = [[نجف]]
 +
|وفات =  ۱۴۱۸ قمری
 +
|مدفن = نجف - [[وادی السلام]]
 +
|اساتید =  آیت الله حسین حلی، آیت الله [[سید محسن حکیم|سید محسن حکیم]] و آیت الله العظمی [[خویی، ابوالقاسم|خویی]]
 +
|شاگردان =
 +
|آثار = تقریرات درس آیت الله العظمی خوئى در 40 جلد
 +
}}
 +
==ولادت و خاندان==
  
 +
در بین الطلوعین هفدهم [[جمادی الاول]] ۱۳۴۸ هجری قمری در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد و وجه تسمیه ایشان به مرتضی به دو جهت می باشد. اول این که ساعاتی قبل از تولد، مادر ایشان که بسیار عابده و زاهده بود در خواب دو سید بزرگوار که یکی [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله و دیگری [[امام علی علیه السلام|امیرالمؤمنین]] علیه السلام را می بیند که از پدر آن شهید، مرحوم حاج شیخ علی محمد سئوالاتی می نمایند و حاج شیخ سئوالات حضرات را پاسخ می گوید و پس از اتمام سؤال ها و بحث از زیر عبای مبارکشان طفل قنداق شده ای را به مرحوم حاج شیخ هدیه می نمایند و می فرمایند نامش مرتضی می باشد. و جهت دوم این که از آنجا که جوار مرقد مطهر [[امام علی علیه السلام|امام علی مرتضی]] علیه السلام متولد شد، نامش را مرتضی گذاشتند.
  
== ولادت ==
+
پدر بزرگوار شهید، مرحوم آیت الله حاج شیخ علی محمد بروجردی (۱۳۱۵ـ۱۳۹۵ ه.ق) یکی از مراجع تقلید [[شیعه]] و از برترین تلامذه آیات عظام: [[میرزا محمدحسین نائینی|میرزای نائینی]]، [[سید ابوالحسن اصفهانی]]، [[آقا ضیاءالدین عراقی]]، محقق اصفهانی، [[سید علی آقا قاضی|سید علی قاضی]] (قدس الله اسرارهم) به شمار می رفت. کتاب های توضیح المسائل، مناسک حج، انیس المقلدین، حاشیه عروه و کتاب الخمس از آثار وی می باشد.
  
در بین الطلوعین هفدهم جمادی الاول هزار وسیصد وچهل و هشت هجری قمری در یك خانواده مذهبی به دنیا آمد و وجه تسمیه ایشان به مرتضی به دو جهت می باشد اول این كه ساعاتی قبل از تولد والده ایشان كه بسیار عابده و زاهده بود در خواب دو سید بزرگوار كه یكی پیامبر اسلام (ص) و دیگری امیر المؤمنین (ع) را می بیند كه از والد آن شهید مرحوم حاج شیخ علی محمد سئوالاتی می نمایند و حاج شیخ سئوالات حضرات را پاسخ میگوید و پس از اتمام سؤالها و بحث از زیر عبای مباركشان طفل قنداق شده ای را به مرحوم حاج شیخ هدیه مینمایند و میفرمایند نامش مرتضی میباشد.
+
==تحصیلات و استادان==
  
و جهت دوم این كه از آنجا كه جوار مرقد مطهر امام علی مرتضی (علیه السلام) متولد شد، به نام [[شیخ مرتضی انصاری]] ثانی نامش را مرتضی گذاشتند.
+
ایشان در سن شش سالگی به کسب علم و دانش زیر نظر والد عظیم الشأن خود مقدمات و سطوح را به پایان و از محضر درس اساتید حوزه علمیه [[نجف]] اشرف همچون مرحوم آیت الله شیخ حسین حلی و آیت الله [[سید محسن حکیم|سید محسن حکیم]] بهره بردند و عمده تلمّذ ایشان از محضر استاد گرانقدرشان استاد الفقهاء والمجتهدین مرحوم آیت الله العظمی [[آیت الله سید ابوالقاسم خویی|ابوالقاسم خوئی]] بوده که در خلال سالهای متمادی بهره علمی به درجه عالیه [[اجتهاد]] نائل گردید و موفق به تألیف تقریرات درس استاد در زمینه [[فقه]] و [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]] در حدود چهل جلد شدند که شانزده جلد آن به نام [[مستند العروة الوثقى (کتاب)|مستند العروة الوثقی]] چاپ گردیده و فضلاء [[حوزه علمیه|حوزه علمیه]] از آن استفاده می نمایند. ایشان غالباً در نوشتن مطالب استاد از چرک نویس استفاده نمی کرد بلکه معمولاَ بدون خط خوردگی یک باره با بیانی شیوا و استدلالی محکم می نوشت.
  
== پدر بزرگوار شهید ==
+
==ویژگی‌های علمی و اخلاقی==
  
پدر بزرگوار شهید مرحوم آیهالله العظمی حاج شیخ علی محمد بروجردی (1315 ـ 1395 ه.ق) یكی از مراجع تقلید شیعه و از برترین تلامذه آیات عظام، میرزای نائینی، سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاء الدین عراقی، محقق اصفهانی، سید علی قاضی (قدس الله اسرارهم) به شمار میرفت، كتاب های توضیح المسائل، مناسك حج، انیس المقلدین، حاشیه عروه، كتاب الخمس از آثار وی می باشد.
+
از خصوصیات شهید بروجردی این بود که در بحث های علمی قوی بودند و معمولا حرف آخر را می زدند و اساسا ایشان ولع عجیبی برای فهم مطالب از خودشان نشان می دادند.
  
== تحصیلات ==
+
یکی از ویژگی های بارز معظم‌له در القاء درس، دقت نظر و بیان شیوا بود. ایشان با بیانی قوی و در عین حال ساده و روان و با احتراز از بکاربردن عبارات پیچیده مطالب سنگین علمی را در دسترس شاگردانشان قرار می دادند و همه را مجذوب خود می ساختند.
  
ایشان در سن شش سالگی به كسب علم و دانش زیر نظر والد عظیم الشأن شان مقدمات و سطوح را به پایان و از محضر درس اساتید حوزه علمیه نجف اشرف هم چون مرحوم آیه الله شیخ حسین حلی (ره) و آیه الله حاج سید محسن حكیم (ره) بهره بردند و عمده تلمّذ ایشان از محضر استاد گران قدرشان استاد الفقهاء و المجتهدین مرحوم آیه الله العظمی خوئی (ره) بوده كه در خلال سال های متمادی بهره علمی به درجه عالیه اجتهاد نائل گردید. و موفق به تألیف تقریرات درس استاد در زمینه فقه و اصول در حدود چهل جلد شدند كه شانزده جلد آن به نام مستند العروه الوثقی چاپ گردیده و فضلاء حوزه علمیه از آن استفاده می نمایند.
+
وارستگی و بی اعتنائی به زخارف دنیا و احتیاط در صرف وجوه شرعیه، یکی دیگر از خصوصیات ایشان بود و خود معظم له از هدایا و نذوراتی که برایشان می آوردند با اقتصار تام مصرف، و مقداری را نیز جهت فقراء و نیازمندان [[نجف]] اشرف اختصاص داده بودند.  
  
== ویژگی های اخلاقی شهید ==
+
وی در سرپرستی و یاری رساندن به خانواده زندانیان [[عراق]] نقش بسیار مهمی داشت و به طور ناشناس و مرتب مایحتاج زندگی آنان را تأمین می نمود.
  
شهید غالباً در نوشتن مطالب استاد از چرك نویس استفاده نمی كرد بلكه معمولا بدون خط خوردگی یك باره با بیانی شیوا و استدلالی محكم می نوشتند.
+
در انجام وظایف دینی خستگی نمی شناخت، غالب اوقات شبانه روز چیزی در حدود ۱۸ ساعت به مطالعه و تدریس و کمک به مستمندان و سایر خدمات دینی انجام می داد. فقرا گاهی اوقات نامناسب دق الباب می نمودند که همه خواب بودند، آقا خودشان برخواسته و با دست خود و با ترحیب به آنان کمک می نمودند و تا حد امکان نمی گذاشتند فقیری دست خالی از در منزلشان رد شود.
  
و خصوصیات دیگر ایشان این بود كه در بحثهای علمی قوی بودند كه معمولا حرف آخر را می زدند، و اساسا ایشان ولع عجیبی برای فهم مطالب از خودشان نشان می دادند.
+
[[تهجد]] و تضرع های نیمه شب و راز و نیاز ایشان به در گاه احدیت چنان از سوز دل برمی خواست که دیگران را تحت تأثیر شدید قرار می داد. بیش از پنجاه سال بود که [[نماز شب]] شان ترک نشده بود و غالب اوقات تهجدِ در شب را در اتاقی کاملا تاریک به حدی که اگر روزنه نوری از پنجره داخل می آمد، آن را پوشانده که اتاق ایشان در ظلمات و تاریکی محض قرار گیرد، علت را که سوال می کردند، می فرمودند: می خواهم به یاد تاریکی قبرم بیافتم و در آنجا معبودش را خطاب و به درگاه احدیت نیایش می نمود، در [[سجده]] به مدت‌های طولانی متضرعانه و ناله کنان با چشمان اشک بار معبود و معشوق اش را مخاطب قرار می داد.
  
یكی از ویژگیهای بارز معظم‌له در القاء درس دقت نظر و بیان شیوا بود ایشان با بیانی قوی و در عین حال ساده و روان و با احتراز از بكار بردن عبارات پیچیده مطالب سنگین علمی را در دسترس شاگردان شان قرار می دادند و همه را مجذوب خود می ساختند.
+
==شهادت==
  
وارستگی و بی اعتنائی به زخارف دنیا، و احتیاط در صرف وجوه شرعیه یكی دیگر از خصوصیات ایشان بود و خود معظم له از هدایا و نذوراتی كه برای شان میآوردند با اقتصار تام مصرف و مقداری را نیز جهت فقراء و نیازمندان نجف اشرف اختصاص داده بودند، در سرپرستی و یاری رساندن به خانواده زندانیان عراق نقش بسیار مهمی داشت و به طور ناشناس و مرتب ما یحتاج زندگی آنان را تأمین مینمود.
+
شهید بروجردی سرانجام در سحرگاه بیست و چهارم [[ذی الحجه]] سال ۱۴۱۸ هجری قمری -که مصادف با شب خاتم بخشی مولی الموحدین [[امیرالمومنین]] علیه السلام و شب [[مباهله]] می باشد- پس از اقامه [[نماز جماعت]] در داخل حرم مطهر و به هنگام بازگشت از آن مکان مقدس که مانند همیشه مؤذن آقا و جمعی از طلاب و فضلا ایشان را همراهی می کردند، پس از ورود به داخل کوچه‌ای که منزل آقا در آن واقع بود، ناگهان از سوی مرد مسلحی مورد تهاجم و رگبار گلوله قرار می گیرند. به گفته شهود، آقا در آن لحظه با فریاد «الله اکبر» در مقابل درب مسجد بر زمین افتاده و همان جا به لقاءالله و دیدار معبود شتافت. پیکر پاک او را بنا به وصیت ایشان که فرموده بود: قبرم را در [[وادی السلام]] نزد دو قبر مطهر [[حضرت هود]] و [[حضرت صالح]] علیهماالسلام تعیین نمایید، در همان نزدیکی به خاک سپردند.
  
در انجام وظایف دینی خستگی نمی شناخت غالب اوقات شبانه روز چیزی در حدود 18 ساعت به مطالعه و تدریس و كمك به مستمندان و سایر خدمات دینی انجام می داد. فقراء گاهی اوقات نامناسب دق الباب می نمودند كه همه خواب بودند، آقا خودشان برخواسته و با دست خود و با ترحیب به آنان كمك می نمودند و تا حد امكان نمی گذاشتند فقیری دست خالی از در منزلشان رد شود.
+
==منابع==
  
== مسافرت به ایران ==
+
*سایت [http://www.andisheqom.com/Files/olamabio.php?level=4&scid=31148 اندیشه قم]
  
در تابستان سال 1398 ه.ق، به منظور زیارت مرقد مطهر ثامن الحجج (ع) و هم زیارت مرقد پدر و به منظور چاپ كتاب های خود به ایران مسافرت و مورد استقبال كم نظیر اهالی بروجرد قرار گرفتند، اهالی قدردان و گوهرشناس بروجرد تا ملایر از معظم له استقبال و مقدمش را گرامی داشتند، در شهرستان های قم، مشهد، تهران و بروجرد از طرف حوزه علمیه و طبقات مختلف تقاضای زیادی برای توقف شان می نمودند.
+
==آرشیو عکس و تصویر==
 +
<gallery mode="packed" heights="170">
 +
پرونده:ش بروجردی (4).jpg|شهید مرتضی بروجردی (نفر اول از چپ) در جوانی
 +
پرونده:ش بروجردی (6).jpg|شهید مرتضی بروجردی
 +
پرونده:ش بروجردی.jpg|شهید مرتضی بروجردی در خانه شخصی
 +
پرونده:مرتضی.jpg|از راست: شهید مرتضی بروجردی، محمدابراهیم بروجردی و عبدالرضا روحانی قوچانی
 +
پرونده:ش بروجردی (3).jpg|شهید مرتضی بروجردی
 +
پرونده:سید علی حسینی سیستانی (10).jpg|از راست: محمد جعفری اراکی، سید رضی مرعشی، [[سید علی حسینی سیستانی]]، شهید سید محمدتقی مرعشی و شهید مرتضی بروجردی
 +
پرونده:ش بروجردی (5).jpg|شهید مرتضی بروجردی
 +
پرونده:سید علی حسینی سیستانی (12).jpg|از راست: اسحاق فیاض، شهید مرتضی بروجردی، سید علی حسینی سیستانی، شهید سید محمدتقی خوئی و جعفر نائینی
 +
پرونده:ش بروجردی (1).jpg|شهید مرتضی بروجردی
 +
پرونده:ش بروجردی (2).jpg|مقبره شهید مرتضی بروجردی در [[وادی السلام]]
 +
</gallery>
  
لكن ایشان به منظور جلوگیری از تضعیف حوزه علمیه نجف اشرف به آن دیار مقدس مراجعت كردند و همواره جهت حفظ آن حوزه علمیه علی رغم مشكلات عدیده احساس وظیفه می نمودند، اقامت در نجف اشرف و ادامه درس و بحث و تربیت طلاب در آن حوزه علمیه مقدسه را بر خویش واجب می دانستند.
+
[[رده:علمای معاصر|بروجردی،مرتضی]]
 
 
== تقوای شهید ==
 
 
 
تهجد و تضرع های نیمه شب و راز و نیاز ایشان به در گاه احدیت چنان از سوز دل برمیخواست كه دیگران را تحت تأثیر شدید قرار می داد، بیش از پنجاه سال بود كه نماز شب شان ترك نشده بود و غالب اوقات تهجدِ در شب را در اتاقی كاملا تاریك به حدی كه اگر روزنه نوری از پنجره داخل می آمد آن را پوشانده كه اتاق ایشان در ظلمات و تاریكی محض قرار گیرد، علت را كه سوال می كردند می فرمودند: می خواهم به یاد تاریكی قبرم بیافتم، و در آنجا معبودش را خطاب و به درگاه احدیت نیایش می نمود، در سجده به مدت‌های طولانی متضرعانه و ناله كنان با چشمان اشك بار معبود و معشوق اش را مخاطب قرار می داد.
 
 
 
== شهادت ==
 
 
 
حدود سه سال قبل از شهادت شان هنگامی كه به حرم مطهر مولی الموحدین در ماه مبارك رمضان مشرف می شدند مضروب شخصی واقع شدند و چند روز بعد مجدداً در راه تشرف به بارگاه ملكوتی مولا در سحر به شدت مضروب چند شخص نقاب پوش واقع و از آنجا كه هیچ حاضر به جدایی از مولایش نبود و ادامه این راه را بر خودش فرض و تكلیف می دانست، حدود یك سال بعد در سحر ماه مبارك رمضان و در حالی كه روزه بودند و برای اقامه جماعت به حرم امام و مقتدایش مشرف میشد بمبی به سوی ایشان پرتاب شد كه به شدت مجروح و به بیمارستان منتقل و مدتی بستری میشوند كه تركش های آن تا آخر عمر شریف شان در پای شان بود و از درد پا رنج میبردند.
 
 
 
سرانجام در سحرگاه بیست و چهارم ذی الحجه سال هزار و چهارصد و هجده هجری قمری كه مصادف با شب خاتم بخشی مولی الموحدین امیرالمومنین علی (ع) و شب مباهله میباشد پس از اقامه نماز جماعت در داخل حرم مطهر (در مهمترین منطقه حرم یعنی بالاسر) و به هنگام بازگشت از آن مكان مقدس كه مانند همیشه مؤذن آقا و جمعی از طلاب و فضلا ایشان را همراهی می كردند. پس از ورود این جمع به داخل كوچه‌ای كه منزل آقا در آن واقع بود ناگهان از سوی مرد مسلحی كه از پشت مراقب آنان بود حالت تهاجمی به خود گرفته و در مقابل این جمع واقع، آنان را تهدید و به آنان شلیك می نماید و هیچ فرصت عكس العمل به آنان نمیدهد بلافاصله آقا را مورد تهاجم رگبار گلوله قرار می دهد، به گفته شهود، آقا در آن لحظه با فریاد (الله اكبر) در مقابل درب مسجد (قتله گاه) بر زمین افتاده و همان جا به لقاء الله و دیدار معبود و معشوق اش شتافت پیكر پاك او را (بنا به وصیت ایشان كه فرموده بود: قبرم را در وادی السلام نزد دو قبر مطهر حضرت هود و صالح (علیهما السلام) تعیین نمایید) طبق وصیت در همان نزدیكی به خاك سپرده شد.
 
 
 
 
 
== منبع ==
 
[http://www.andisheqom.com/Files/olamabio.php?level=4&scid=31148 اندیشه قم]
 
[[رده:علمای قرن چهاردهم]]
 
 
[[رده:علمای شهید]]
 
[[رده:علمای شهید]]
 +
[[رده:مدفونین در وادی السلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۵۷

شهید آیت الله شیخ مرتضی بروجردی (۱۳۴۸ - ۱۴۱۸ ق) از علمای بزرگ شیعه بود که به رونق علمی و فقهی حوزه علمیه نجف اشرف کمک کرد. وی در نجف مورد سوء قصد رژیم وقت عراق قرار گرفت و به شهادت رسید.

Morteza borujerdi.jpg
نام کامل مرتضی بروجردی
زادروز ۱۳۴۸ قمری
زادگاه نجف
وفات ۱۴۱۸ قمری
مدفن نجف - وادی السلام

Line.png

اساتید

آیت الله حسین حلی، آیت الله سید محسن حکیم و آیت الله العظمی خویی


آثار

تقریرات درس آیت الله العظمی خوئى در 40 جلد

ولادت و خاندان

در بین الطلوعین هفدهم جمادی الاول ۱۳۴۸ هجری قمری در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد و وجه تسمیه ایشان به مرتضی به دو جهت می باشد. اول این که ساعاتی قبل از تولد، مادر ایشان که بسیار عابده و زاهده بود در خواب دو سید بزرگوار که یکی پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و دیگری امیرالمؤمنین علیه السلام را می بیند که از پدر آن شهید، مرحوم حاج شیخ علی محمد سئوالاتی می نمایند و حاج شیخ سئوالات حضرات را پاسخ می گوید و پس از اتمام سؤال ها و بحث از زیر عبای مبارکشان طفل قنداق شده ای را به مرحوم حاج شیخ هدیه می نمایند و می فرمایند نامش مرتضی می باشد. و جهت دوم این که از آنجا که جوار مرقد مطهر امام علی مرتضی علیه السلام متولد شد، نامش را مرتضی گذاشتند.

پدر بزرگوار شهید، مرحوم آیت الله حاج شیخ علی محمد بروجردی (۱۳۱۵ـ۱۳۹۵ ه.ق) یکی از مراجع تقلید شیعه و از برترین تلامذه آیات عظام: میرزای نائینی، سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی، محقق اصفهانی، سید علی قاضی (قدس الله اسرارهم) به شمار می رفت. کتاب های توضیح المسائل، مناسک حج، انیس المقلدین، حاشیه عروه و کتاب الخمس از آثار وی می باشد.

تحصیلات و استادان

ایشان در سن شش سالگی به کسب علم و دانش زیر نظر والد عظیم الشأن خود مقدمات و سطوح را به پایان و از محضر درس اساتید حوزه علمیه نجف اشرف همچون مرحوم آیت الله شیخ حسین حلی و آیت الله سید محسن حکیم بهره بردند و عمده تلمّذ ایشان از محضر استاد گرانقدرشان استاد الفقهاء والمجتهدین مرحوم آیت الله العظمی ابوالقاسم خوئی بوده که در خلال سالهای متمادی بهره علمی به درجه عالیه اجتهاد نائل گردید و موفق به تألیف تقریرات درس استاد در زمینه فقه و اصول در حدود چهل جلد شدند که شانزده جلد آن به نام مستند العروة الوثقی چاپ گردیده و فضلاء حوزه علمیه از آن استفاده می نمایند. ایشان غالباً در نوشتن مطالب استاد از چرک نویس استفاده نمی کرد بلکه معمولاَ بدون خط خوردگی یک باره با بیانی شیوا و استدلالی محکم می نوشت.

ویژگی‌های علمی و اخلاقی

از خصوصیات شهید بروجردی این بود که در بحث های علمی قوی بودند و معمولا حرف آخر را می زدند و اساسا ایشان ولع عجیبی برای فهم مطالب از خودشان نشان می دادند.

یکی از ویژگی های بارز معظم‌له در القاء درس، دقت نظر و بیان شیوا بود. ایشان با بیانی قوی و در عین حال ساده و روان و با احتراز از بکاربردن عبارات پیچیده مطالب سنگین علمی را در دسترس شاگردانشان قرار می دادند و همه را مجذوب خود می ساختند.

وارستگی و بی اعتنائی به زخارف دنیا و احتیاط در صرف وجوه شرعیه، یکی دیگر از خصوصیات ایشان بود و خود معظم له از هدایا و نذوراتی که برایشان می آوردند با اقتصار تام مصرف، و مقداری را نیز جهت فقراء و نیازمندان نجف اشرف اختصاص داده بودند.

وی در سرپرستی و یاری رساندن به خانواده زندانیان عراق نقش بسیار مهمی داشت و به طور ناشناس و مرتب مایحتاج زندگی آنان را تأمین می نمود.

در انجام وظایف دینی خستگی نمی شناخت، غالب اوقات شبانه روز چیزی در حدود ۱۸ ساعت به مطالعه و تدریس و کمک به مستمندان و سایر خدمات دینی انجام می داد. فقرا گاهی اوقات نامناسب دق الباب می نمودند که همه خواب بودند، آقا خودشان برخواسته و با دست خود و با ترحیب به آنان کمک می نمودند و تا حد امکان نمی گذاشتند فقیری دست خالی از در منزلشان رد شود.

تهجد و تضرع های نیمه شب و راز و نیاز ایشان به در گاه احدیت چنان از سوز دل برمی خواست که دیگران را تحت تأثیر شدید قرار می داد. بیش از پنجاه سال بود که نماز شب شان ترک نشده بود و غالب اوقات تهجدِ در شب را در اتاقی کاملا تاریک به حدی که اگر روزنه نوری از پنجره داخل می آمد، آن را پوشانده که اتاق ایشان در ظلمات و تاریکی محض قرار گیرد، علت را که سوال می کردند، می فرمودند: می خواهم به یاد تاریکی قبرم بیافتم و در آنجا معبودش را خطاب و به درگاه احدیت نیایش می نمود، در سجده به مدت‌های طولانی متضرعانه و ناله کنان با چشمان اشک بار معبود و معشوق اش را مخاطب قرار می داد.

شهادت

شهید بروجردی سرانجام در سحرگاه بیست و چهارم ذی الحجه سال ۱۴۱۸ هجری قمری -که مصادف با شب خاتم بخشی مولی الموحدین امیرالمومنین علیه السلام و شب مباهله می باشد- پس از اقامه نماز جماعت در داخل حرم مطهر و به هنگام بازگشت از آن مکان مقدس که مانند همیشه مؤذن آقا و جمعی از طلاب و فضلا ایشان را همراهی می کردند، پس از ورود به داخل کوچه‌ای که منزل آقا در آن واقع بود، ناگهان از سوی مرد مسلحی مورد تهاجم و رگبار گلوله قرار می گیرند. به گفته شهود، آقا در آن لحظه با فریاد «الله اکبر» در مقابل درب مسجد بر زمین افتاده و همان جا به لقاءالله و دیدار معبود شتافت. پیکر پاک او را بنا به وصیت ایشان که فرموده بود: قبرم را در وادی السلام نزد دو قبر مطهر حضرت هود و حضرت صالح علیهماالسلام تعیین نمایید، در همان نزدیکی به خاک سپردند.

منابع

آرشیو عکس و تصویر