|
|
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آیه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 109 سوره کهف]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«قُل لَّوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِّكَلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا».|سوره=18|آیه=109}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه==
| |
| − | | |
| − | بگو: اگر دریا برای نوشتن کلمات پروردگار من مرکب شود، دریا به پایان می رسد و کلمات پروردگار من به پایان نمی رسد، هر چند دریای دیگری به مدد آن بیاوریم.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسى]]» گوید: ابن جریج گوید: حى بن اخطب گفت: محمد خیال می‌کند به ما علم و دانش داده نشده است و اگر هم داده شده، بسیار کم است و در عین حال مى گوید: «وَ مَنْ یؤْتَ الْحِکمَةَ فَقَدْ أُوتِی خَیراً کثِیراً».<ref> آیه 269 [[سوره بقره]]، (ترجمه) «و هر که را (خداوند) به دانش و [[حکمت]] رساند، درباره او لطف و مرحمت بسیار فرموده».</ref>
| |
| − | | |
| − | چگونه باید بین این دو موضوع را جمع کرد سپس این آیه و آیه 27 [[سوره لقمان]] «وَلَوْ أَنَّ ما فِی الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلامٌ»<ref> شأن نزول و ترجمه این آیه در [[سوره لقمان]] گفته شده است.</ref> نازل گردید.<ref> حاکم و دیگران از علماء عامه از ابن عباس نقل نمایند که قریش به یهودیان گفته بودند، چیزى به ما بگوئید که از محمد سؤال کنیمُ یهودیان گفتند: از محمد از روح سؤال کنید. قریش از پیامبر پرسیدند و آیه «وَ ما أُوتِیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِیلًا» نازل شد. یهودیان گفتند: به ما علم زیاد داده شده زیرا به ما [[تورات]] عطا شده است سپس گفتند و من اوتى التورة فقد اوتى خیرا کثیرا و بعد این آیه نازل شد.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 521.
| |
| − | | |
| − | ==پیوندها==
| |
| − | * [[سوره کهف]]
| |
| − | * [[سوره کهف/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات سوره کهف]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
