|
|
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آيه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 80 سوره بقره]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«وَ قَالُواْ لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلاَّ أَيَّاماً مَّعْدُودَةً قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِندَاللّهِ عَهْدًا فَلَن يُخْلِفَ اللّهُ عَهْدَهُ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللّهِ مَا لاَتَعْلَمُونَ».|سوره=2|آیه=80}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه آیه==
| |
| − | | |
| − | و گفتند: جز روزهايى چند هرگز آتش به ما نخواهد رسيد. بگو: مگر پيمانى از خدا گرفته‌‌ايد كه خدا پيمان خود را هرگز خلاف نخواهد كرد يا آنچه را نمى‌‌دانيد به [[دروغ]] به خدا نسبت مى‌‌دهيد.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | '''محل نزول:'''
| |
| − | | |
| − | این آیه در [[مدینه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 1، ص 111.</ref>
| |
| − | | |
| − | '''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 14.</ref>
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسی]]» گوید: يهوديان مى پنداشتند كه طول مدت و زمان دنيا هفت هزار سال است و در هنگام ورود به [[مدينه]] مى گفتند: كه در هزار سال يك روز در آتش معذب خواهند بود و معتقد بودند كه بعد از آن يك روز، عذاب از آن‌ها قطع خواهد شد.
| |
| − | | |
| − | ابو العالية<ref> ابوالعالية رفيع بن مهران از تابعين و از شاگردان ابى بن كعب در [[مدينه]] بوده است بعد از وفات [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله مسلمان گرديد و در زمان خود به قرائت [[قرآن]] از سايرين اعلم بوده و در سال 90 هجرى وفات يافته است.</ref> و قتادة<ref> ابوالخطاب قتادة بن دعامة السدوسى بفتح قاف از مشهورترين تابعين و از شاگردان عبدالله بن مسعود در [[عراق]] بوده و داراى حافظه اى قوى بود و در سال 117 هجرى در سن 56 سالگى وفات يافته است و شيخ بزرگوار او را در رديف مفسرينى كه مورد ستايش است قرار داده است.</ref> و سدى و عكرمة<ref> ابوعبدالله عكرمة البربرى المدنى از مشهورترين تابعين و برده عبدالله بن عباس و از شاگردان او بوده علماء عامة در موثق بودن او ترديد دارند و نيز در نزد خاصه هم موثق نمى باشد. گويند وقتى كه وفات يافت در تشييع جنازه او كسى شركت نكرد و در سال 104 هجرى وفات يافت.</ref> گويند: كه يهوديان مى پنداشتند مدت معدودة و شمرده شده عذاب براى آن‌ها چهل روز است يعنى همان عدد و مدتى را كه گوساله پرستى نموده بودند سپس اين آيه نازل گرديد.<ref> طبرى و ابن ابى حاتم از مفسرين عامه و نيز طبرانى در كبير خود بعد از دو واسطه از عكرمة او از سعيد بن جبير او از ابن عباس سبب نزول مزبور را ذكر نموده اند.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | | |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
| |
| − | * فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
| |
| − | * قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
| |
| − | | |
| − | ==پیوندها==
| |
| − | | |
| − | * [[سوره بقره]]
| |
| − | * [[سوره بقره/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات سوره بقره]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
