|
|
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | === متن آیه ===
| + | #تغییرمسیر[[آیه 1 سوره کهف]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَنزَلَ عَلَى عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ یَجْعَل لَّهُ عِوَجَا |سوره=18|آیه=1}}
| |
| − | | |
| − | === ترجمه ===
| |
| − | | |
| − | سپاس خداوندی را که بر بنده خود این، کتاب را نازل کرد و هیچ کجی و انحراف در آن ننهاد
| |
| − | | |
| − | === شأن نزول ===
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسى]]» مشرکین از [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله سؤالاتى مى کردند که یهودیان بنى‌قریظه و بنى‌النضیر تلقین کرده بودند و گفته بودند. اگر جواب سؤالات را شنیدند، بدانند این پیامبر همان پیامبرى است که خدا وعده داده است و اگر جواب نشنیدند، بدانند او شخص دروغگو و متقول است.
| |
| − | | |
| − | اینان نزد پیامبر آمدند و آن سؤالات را مطرح کردند. [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله به آنان وعده داد که در موعد معین به آن‌ها جواب بدهد ولى [[وحى]] خدا نرسید و جواب سؤالات به تأخیر افتاد و [[جبرئیل]] در آن میعاد نیامد.
| |
| − | | |
| − | مشرکین گفتند: چون محمد جواب سؤالات را به تأخیر انداخته است. پیامبر نیست بلکه دروغگو و متقول است سپس [[سوره کهف]] در جواب آن‌ها نازل گشت. ابتداى این سوره تکذیب مشرکین است چنان که محمد بن اسحق از عکرمة او از ابن عباس روایت کنند و مشرکینى که نزد یهودیان رفته بودند تا از وضع پیامبر از آن‌ها بپرسند، عبارت بودند از: نضر بن حرث بن کلده و عقبة بن ابى‌معیط و مسائلى که یهودیان به آنان تلقین کرده بودند؛ سه چیز بوده: اول درباره جوانانى بود که در روزگار نخستین بوده اند و موضوع این جوانان (اصحاب کهف) نزد آنان عجیب می‌نمود که چسان به آنان گذشته است.
| |
| − | | |
| − | دوم سؤال درباره مردى بود که طواف بوده و از اثر طوف و سیر، به مشارق و مغارب زمین رسیده بود و می‌خواستند خبر او را دریافت کنند. سوم از مسئله [[روح]] بوده که چه چیز است، گویند: تأخیر جواب‌هاى مزبور تا پانزده شب به طول انجامید و خداوند در این زمینه چیزى از [[وحى]] نمى فرستاد و [[جبرئیل]] هم نزد وى نمى آمد اهل [[مکه]] به زبان آمدند و اراجیف و بدگوئى را نسبت به پیامبر شروع کردند و این موضوع پیامبر را سخت ناراحت کرد تا این که جبرئیل آمد و [[سوره کهف]] و آیه «یسْئَلُونَک عَنِ الرُّوحِ» را نازل نمود.<ref> طبرى صاحب جامع البیان از طریق ابن اسحق او از شیخى از اهل [[مصر]] و او از ابن عباس نقل نماید که قریش سه نفر را نزد احبار یهود در [[مدینه]] فرستادند و آن‌ها به این سه نفر سؤالات مزبور را تلقین نمودند.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس ==
| |
| − | <references />
| |
| − | ===
| |
| − | | |
| − | | |
| − | === منابع ===
| |
| − | | |
| − | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
| |
| − | | |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 516
| |
| − | | |
| − | === پیوندها ===
| |
| − | | |
| − | *[[سوره کهف ]]
| |
| − | | |
| − | *[[سوره کهف /متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات سوره کهف ]]
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
