شیخ فیاض زنجانی: تفاوت بین نسخهها
سطر ۲: | سطر ۲: | ||
{{شناسنامه عالم | {{شناسنامه عالم | ||
|نام کامل = فیاض زنجانی | |نام کامل = فیاض زنجانی | ||
− | |تصویر=[[پرونده:FAYYAZ ZANJANI.jpg| | + | |تصویر=[[پرونده:FAYYAZ ZANJANI.jpg|230px|center]] |
|زادروز = ۱۲۸۵ قمری | |زادروز = ۱۲۸۵ قمری | ||
|زادگاه = زنجان | |زادگاه = زنجان | ||
سطر ۲۸: | سطر ۲۸: | ||
*علمای بزرگ شیعه از کلینی تا خمینی، م. جرفادقانی، ص ۳۷۶. | *علمای بزرگ شیعه از کلینی تا خمینی، م. جرفادقانی، ص ۳۷۶. | ||
− | [[رده:علمای قرن چهاردهم]] | + | [[رده:علمای قرن چهاردهم|زنجانی،فیاض]] |
+ | [[رده:فقیهان]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۲
آیت الله فیاض زنجانی (۱۳۶۰-۱۲۸۵ ق) فرزند مرحوم مدرس زنجانی، یکی از علما و دانشمندان بزرگ شهرستان زنجان در اواسط قرن چهارده بود. وی در علوم مختلف از جمله کلام و اصول و فلسفه صاحبنظر بود.
نام کامل | فیاض زنجانی |
زادروز | ۱۲۸۵ قمری |
زادگاه | زنجان |
وفات | ۱۳۶۰ قمری |
مدفن | زنجان |
اساتید | |
| |
آثار |
ذخائر الأمة، کتاب الاجاره، رساله ماهیت وجود،... |
تحصیلات
فیاض زنجانی در سال ۱۲۸۵ قمری در زنجان متولد شد و از حضور پدر مجتهد خویش و اعلام آن شهر مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول را به پایان برد. آنگاه عازم تهران شد و چندسالی از کرسی درس میرزا ابوالحسن جلوه و آیت الله آشتیانی دروس حکمت و فقه و اصول و کلام و منطق و تفسیر آموخت و در علوم عقلی و نقلی مهارت یافت.
وی چند سال نیز در عتبات عالیات از کرسی درس علامه شیخ هادی تهرانی و اعلام دیگر بهره مند بود و خود فقیهی محقق و متبحر گشت.
تدریس
آیت الله فیاض پس از دست یابی به مراتب والای علمی و مهارت کافی به تدریس پرداخت. او از سال ۱۳۲۶ قمری تا پایان عمر در زادگاه خویش از مدرسین و مروجین بزرگ مکتب بود، و ملجأ و پناه مردم عصر خویش گردید.
از جمله خصوصیات اخلاقی ایشان در کلاس درس این بود که علی رغم توانایى علمی و تسلط کافی بر مطالب درس، در موقع اشکال درس شاگردان، سکوت می کرد و به حرف آنان گوش می داد و سپس با او به بحث می پرداخت. اگر در ضمن بحث، صحّت گفته های شاگردش با دلیل و برهان برای او مسلّم می شد، در کمال فروتنی و تواضع می پذیرفت.
آثار
آیت الله فیاض زنجانی آثاری به نام ذخائر الأمة، کتاب الاجاره و رسائلی در عبادات و ماهیت وجود به رشته تحریر برد.
وفات
مرحوم زنجانی سرانجام در حالی که مرجعیت مردم زنجان را برعهده داشت، در روز عید غدیر سال ۱۳۶۰ قمری در ۷۵ سالگی درگذشت و در همان دیار به خاک سپرده شد. بعد از وفات او فرزند ارجمندش شیخ زین الدین زنجانی وارث علوم پدر گردید.
منابع
- علمای بزرگ شیعه از کلینی تا خمینی، م. جرفادقانی، ص ۳۷۶.