فارق: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
«فارق» از باب «فرق، یفرق، فرقاً» به معناى فاصله انداختن و جدا نمودن دو چیز را گویند. این صفت فعلى [[خداوند]] دو بار در [[قرآن|قرآن کریم]] در مورد جدا کردن دریا براى [[بنی اسرائیل|بنى اسرائیل]] و جدا کردن قرآن (نزول تدریجی) آمده است:<ref>اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج۲، ص۱۰۵۹.</ref> | «فارق» از باب «فرق، یفرق، فرقاً» به معناى فاصله انداختن و جدا نمودن دو چیز را گویند. این صفت فعلى [[خداوند]] دو بار در [[قرآن|قرآن کریم]] در مورد جدا کردن دریا براى [[بنی اسرائیل|بنى اسرائیل]] و جدا کردن قرآن (نزول تدریجی) آمده است:<ref>اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج۲، ص۱۰۵۹.</ref> | ||
| − | *{{متن قرآن| | + | *{{متن قرآن|«وَإِذْ فَرَقْنَا بِكُمُ الْبَحْرَ ...»}}. ([[سوره بقره]]/ ۵۰) |
| − | *{{متن قرآن| | + | *{{متن قرآن|«وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ ...»}}. ([[سوره اسراء]]/ ۱۰۶) |
این صفت الهى به صورت اسمى نیز در [[دعای جوشن کبیر]] آمده است: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک بِاسْمِک یا خَالِقُ یا رَازِقُ یا نَاطِقُ یا صَادِقُ یا فَالِقُ یا '''فَارِقُ''' یا فَاتِقُ یا رَاتِقُ یا سَابِقُ یا سَامِق».<ref>دعای جوشن کبیر، بند ۶۱، مصباح کفعمی، ص 247.</ref> | این صفت الهى به صورت اسمى نیز در [[دعای جوشن کبیر]] آمده است: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک بِاسْمِک یا خَالِقُ یا رَازِقُ یا نَاطِقُ یا صَادِقُ یا فَالِقُ یا '''فَارِقُ''' یا فَاتِقُ یا رَاتِقُ یا سَابِقُ یا سَامِق».<ref>دعای جوشن کبیر، بند ۶۱، مصباح کفعمی، ص 247.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۵۲
«فارق» از باب «فرق، یفرق، فرقاً» به معناى فاصله انداختن و جدا نمودن دو چیز را گویند. این صفت فعلى خداوند دو بار در قرآن کریم در مورد جدا کردن دریا براى بنى اسرائیل و جدا کردن قرآن (نزول تدریجی) آمده است:[۱]
- «وَإِذْ فَرَقْنَا بِكُمُ الْبَحْرَ ...». (سوره بقره/ ۵۰)
- «وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ ...». (سوره اسراء/ ۱۰۶)
این صفت الهى به صورت اسمى نیز در دعای جوشن کبیر آمده است: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک بِاسْمِک یا خَالِقُ یا رَازِقُ یا نَاطِقُ یا صَادِقُ یا فَالِقُ یا فَارِقُ یا فَاتِقُ یا رَاتِقُ یا سَابِقُ یا سَامِق».[۲]
پانویس
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد ۲۱، صفحه ۵۰۰.
