توشیهیکو ایزوتسو: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (مهدی موسوی صفحهٔ توشيهيكو ايزوتسو را به توشیهیکو ایزوتسو منتقل کرد)
 
(۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''توشيهيكو ايزوتسو'''، اسلام‌شناس معروف ژاپنى در چهارم مه سال 1914 در توكيو متولد شد.
+
{{شناسنامه عالم
  
در سال 1937 از دانشگاه كيو Keio كه يكى از بهترين دانشگاه‌هاى غير دولتى ژاپن است، فارغ‌التحصيل شد. وى در دانشكده ادبيات، در رشته زبان‌شناسى تحصيل كرد و بعد از گرفتن دكترى در همين دانشكده به تدريس زبان‌شناسى و فلسفه زبان پرداخت. از همان ابتدا به فلسفه علاقه‌مند بود؛ به‌ويژه به فلسفه زبان. علاوه بر فلسفه زبان به يونانى قديم نيز تدريس مى‌كرد. در بيست سالگى به فراگيرى زبان عربى پرداخت و سپس با آمدن عالمى تاتارى به نام موسى جارالله (متولد 1878م1295/ق) در روستوف دون روسيه، زبان عربى را به‌خوبى فراگرفت. ايزوتسو به بيشتر زبان‌هاى زنده دنيا تسلط داشت؛ از جمله انگليسى، فرانسه، آلمانى، لاتينى، ايتاليايى، اسپانيايى و روسى كه بعضى از آنها را در دبيرستان و پاره‌اى ديگر را در دوران دانشگاه ياد گرفت. او علاوه بر اين زبان‌ها، عبرى، چينى قديم، چينى جديد، سانسكريت، فارسی، تركى و ادبيات روسى را نيز مى‌دانست.
+
|نام کامل = توشيهيكو ايزوتسو
  
در سال 1959 او براى نخستين بار از ژاپن خارج شد. شش ماه در لبنان و يك سال در قاهره به سر برد. در مصر با محمدابراهيم مدكور، مؤلف كتاب «في الفلسفة الإسلامية منهج و تطبيق» آشنا گرديد و در اين سال‌ها عضو فرهنگستان زبان عربى (مجمع اللغة العربية) قاهره شد. در سال 1961 به مونترال كانادا رفت و سير جديدى از مطالعات اسلامى خود را آغاز كرد. پروفسور ايزوتسو تا سال 1969 شش ماه در ژاپن و شش ماه در مونترال به سر مى‌برد، ولى بعد تصميم گرفت به ایران بيايد و رابطه‌اش را با ژاپن قطع كند. او در سال 1351ش، با حضور جمعى پنج نفره كتاب «فصوص الحكم» محيى‌الدين عربى را شرح مى‌كرد.
+
|تصویر=[[پرونده:توشيهيكو ايزوتسو.jpg|220px|center]]
  
ايزوتسو در مجامع بين‌المللى زير عضويت داشت:
+
|زادروز = ۱۹۱۴ میلادی
  
1. فرهنگستان زبان و ادبيات عرب، قاهره (مصر)؛
+
|زادگاه = توکیو، ژاپن
  
2. مؤسسه بين‌المللى فلسفه، پاريس (فرانسه)؛
+
|وفات = ۱۹۹۳ میلادی
  
3. انجمن بين‌المللى فلسفه در قرون وسطى، لون (بلژيك)؛
+
|مدفن = کاماکارى، ژاپن
  
4. انجمن كانادايى مطالعات تاريخ و فلسفه علوم، مونترال (كانادا)؛
+
|اساتید =
  
5. مدرس كرسى ارانويس سوييس Eranoslectur از سال 1967 ميلادى.
+
|شاگردان =
  
== آثار ==
+
|آثار = [[مفاهیم اخلاقی ـ دینی قرآن مجید (کتاب)|مفاهیم اخلاقی ـ دینی در قرآن مجید]]، ترجمه قرآن به زبان ژاپنى، خدا و انسان در قرآن، تاریخ تفکر اسلامی، کتابى درباره فلسفه، عمق فرهنگ اسلامى،...
 +
}}
 +
'''«توشیهیکو ایزوتسو»''' (۱۹۹۳-۱۹۱۴ م)، اسلام‌شناس، قرآن‌پژوه، زبان‌شناس و فیلسوف معروف ژاپنى است. وی به عنوان قرآن‌پژوهی که با رویکرد زبان‌شناختی به مطالعه [[قرآن کریم]] روی آورده، معرفی شده است. «[[مفاهیم اخلاقی ـ دینی قرآن مجید (کتاب)|مفاهیم اخلاقی ـ دینی در قرآن مجید]]» و [[ترجمه قرآن]] به زبان ژاپنى، از جمله آثار ایزوتسو در مباحث اسلامی است.
  
 +
== زندگی‌نامه ==
 +
توشیهیکو ایزوتسو در چهارم مه سال ۱۹۱۴ میلادی در توکیوی ژاپن متولد شد. او در سال ۱۹۳۷ از دانشگاه کیو Keio که یکى از بهترین دانشگاه‌هاى غیر دولتى ژاپن است، فارغ‌التحصیل شد.
  
1. تاريخ تفكر عربى؛
+
وى در دانشکده ادبیات، در رشته زبان‌شناسى تحصیل کرد و بعد از گرفتن دکترى در همین دانشکده به تدریس زبان‌شناسى و فلسفه زبان پرداخت. از همان ابتدا به [[فلسفه]] علاقه‌مند بود؛ به‌ویژه به فلسفه زبان. علاوه بر فلسفه زبان به یونانى قدیم نیز تدریس مى‌کرد. در بیست سالگى به فراگیرى زبان عربى پرداخت و سپس با آمدن عالمى تاتارى به نام موسى جارالله (متولد ۱۸۷۸م/۱۲۹۵ق) در روستوف دون روسیه، زبان عربى را به‌خوبى فراگرفت.  
  
2. كتابى درباره فلسفه؛
+
ایزوتسو به بیشتر زبان‌هاى زنده دنیا تسلط داشت؛ از جمله انگلیسى، فرانسه، آلمانى، لاتینى، ایتالیایى، اسپانیایى و روسى که بعضى از آنها را در دبیرستان و پاره‌اى دیگر را در دوران دانشگاه یاد گرفت. او علاوه بر این زبان‌ها، عبرى، چینى قدیم، چینى جدید، سانسکریت، فارسی، ترکى و ادبیات روسى را نیز مى‌دانست.
  
3. محمد(ص)؛
+
او در سال ۱۹۵۹ براى نخستین بار از ژاپن خارج شد. شش ماه در [[لبنان]] و یک سال در قاهره به سر برد. در [[مصر]] با محمدابراهیم مدکور، مؤلف کتاب «فی الفلسفة الإسلامیة منهج و تطبیق» آشنا گردید و در این سال‌ها عضو فرهنگستان زبان عربى (مجمع اللغة العربیة) قاهره شد. در سال ۱۹۶۱ به مونترال کانادا رفت و سیر جدیدى از مطالعات [[اسلام|اسلامى]] خود را آغاز کرد. پروفسور ایزوتسو تا سال ۱۹۶۹ شش ماه در ژاپن و شش ماه در مونترال به سر مى‌برد، ولى بعد تصمیم گرفت به [[ایران]] بیاید و رابطه‌اش را با ژاپن قطع کند. او در سال ۱۳۵۱ش، با حضور جمعى پنج نفره کتاب «[[فصوص الحکم ابن عربی (کتاب)|فصوص الحکم]]» [[محیی الدین ابن عربی|محیى‌الدین ابن عربى]] را شرح مى‌کرد.
  
4. ترجمه قرآن مجيد به زبان ژاپنى؛
+
ایزوتسو همچنین در مجامع بین‌المللى زیر عضویت داشت:
  
5. خدا و انسان در قرآن؛
+
* فرهنگستان زبان و ادبیات عرب، قاهره (مصر)؛
 +
* مؤسسه بین‌المللى فلسفه، پاریس (فرانسه)؛
 +
* انجمن بین‌المللى فلسفه در قرون وسطى، لون (بلژیک)؛
 +
* انجمن کانادایى مطالعات تاریخ و فلسفه علوم، مونترال (کانادا)؛
 +
* مدرس کرسى ارانویس سوییس Eranoslectur از سال ۱۹۶۷ میلادى.
  
6. ساختمان معنايى مفاهيم اخلاقى - دينى در قرآن؛
+
توشیهیکو ایزوتسو، در ۷ ژانویه ۱۹۹۳ میلادی (مصادف با ۱۷ دى‌ ۱۳۷۱) در ۷۹ سالگى در شهر کاماکارى ژاپن درگذشت.
  
7. مفهوم ايمان در كلام اسلامى؛
+
==آثار و تألیفات==
 +
برخی از آثار علمی ایزوتسو عبارت است از:
  
8. زبان و جادو: مطالعاتى درباره نقش جادويى زبان؛
+
۱. [[مفاهیم اخلاقی ـ دینی قرآن مجید (کتاب)|مفاهیم اخلاقی ـ دینی در قرآن مجید]]؛
  
9. بررسى تطبيقى مفاهيم كليدى فلسفى در تصوف و تائوئيسم؛
+
۲. ترجمه [[قرآن مجید]] به زبان ژاپنى؛
  
10. مجموعه مقالات درباره فلسفه ذن؛
+
۳. محمد (صلی الله علیه وآله)؛
  
11. مجموعه مقالات درباره مفهوم وجود؛
+
۴. خدا و انسان در قرآن؛
  
12. بنياد حكمت سبزوارى؛
+
۵. کتابى درباره فلسفه؛
  
13. تصحيح كتاب قبسات ميرداماد، با همكارى [[محقق، مهدی|دكتر مهدى محقق]]، دكتر موسوى بهبهانى و دكتر ديباجى؛
+
۶. تاریخ تفکر عربى؛
  
14. منشأ فلسفه اسلامى (سلسله سخنرانى‌هاى ايزوتسو در ژاپن درباره عرفان)؛
+
۷. مفهوم ایمان در کلام اسلامى؛
  
15. عمق فرهنگ اسلامى؛
+
۸. زبان و جادو: مطالعاتى درباره نقش جادویى زبان؛
  
16. تولد اسلام؛
+
۹. بررسى تطبیقى مفاهیم کلیدى فلسفى در تصوف و تائوئیسم؛
  
17. تاريخ تفكر اسلامى؛
+
۱۰. رساله خلق مدام؛
  
18. ترجمه كتاب [[المشاعر]] ملا صدرا؛
+
۱۱. مجموعه مقالات درباره مفهوم وجود؛
  
19. ترجمه كتاب فيه ما فيه مولوى؛
+
۱۲. بنیاد حکمت سبزوارى؛
  
20. سلسله كتاب‌هاى «ميراث اسلام»؛
+
۱۳. تصحیح کتاب قبسات [[میرداماد]]، با همکارى دکتر مهدى محقق، دکتر موسوى بهبهانى و دکتر دیباجى؛
  
21. ترجمه مقدمه [[ابن خلدون]]؛
+
۱۴. منشأ فلسفه اسلامى (سلسله سخنرانى‌هاى ایزوتسو در ژاپن درباره [[عرفان]])؛
  
22. ترجمه كتاب معالم الأصول؛
+
۱۵. عمق فرهنگ اسلامى؛
  
23. مقاله «[[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]»؛
+
۱۶. تولد اسلام؛
  
24. مقاله «اشراقيه»؛
+
۱۷. تاریخ تفکر اسلامى؛
  
25. ترجمه كامل امور عامه و جوهر و عرض شرح منظومه حكمت سبزوارى به انگليسى با همكارى [[محقق، مهدی|دكتر مهدى محقق]]؛
+
۱۸. ترجمه کتاب «[[المشاعر (کتاب)|المشاعر]]» [[ملا صدرا]]؛
  
26. تصحيح شرح منظومه حكمت به انضمام فرهنگ تفصيلى اصطلاحات فلسفى، با همكارى [[محقق، مهدی|دكتر مهدى محقق]]؛
+
۱۹. ترجمه کتاب «فیه ما فیه» [[مولوی|مولوى]]؛
  
27. منطق و مبحث الفاظ، مجموعه متون و مقالات با همكارى [[محقق، مهدی|دكتر مهدى محقق]]؛
+
۲۰. سلسله کتاب‌هاى «میراث اسلام»؛
  
28. نور و ظلمت در گلشن راز [[شبستری، محمود|شبسترى]]؛
+
۲۱. ترجمه مقدمه [[ابن خلدون]]؛
  
29. تصوف و مسئله تشكيك در زبان، در انديشه‌هاى [[عین‌القضات همدانی، عبدالله بن محمد|عين‌القضاة همدانى]]؛
+
۲۲. ترجمه کتاب معالم الأصول؛
  
30. ماهيت و كلى طبيعى در فلسفه اسلامى ایران؛
+
۲۳. مقاله «[[ابن عربى]]»؛
  
31. ماهيت لابشرط در فلسفه اسلامى ایران؛
+
۲۴. مقاله «اشراقیه»؛
  
32. اساس انديشه‌هاى مابعدالطبيعى در فلسفه اسلامى ایران؛
+
۲۵. ترجمه کامل امور عامه و جوهر و عرض [[شرح منظومه سبزواری (کتاب)|شرح منظومه سبزوارى]] به انگلیسى با همکارى دکتر مهدى محقق؛
  
33. رساله خلق مدام؛
+
۲۶. تصحیح شرح منظومه حکمت به انضمام فرهنگ تفصیلى اصطلاحات فلسفى، با همکارى دکتر مهدى محقق؛
  
و...
+
۲۷. منطق و مبحث الفاظ، مجموعه متون و مقالات با همکارى دکتر مهدى محقق؛
  
توشيهيكو ايزوتسو، در هفتم ژانويه 1993م، مصادف با هفدهم دى‌ماه 1371 در 79 سالگى در شهر كاماكارى ژاپن درگذشت (ربيعى آستانه، مسعود، ص328-334).
+
۲۸. نور و ظلمت در «[[گلشن راز (کتاب)|گلشن راز]]» [[محمود شبسترى]]؛
  
==منابع مقاله==
+
۲۹. تصوف و مسئله تشکیک در زبان، در اندیشه‌هاى [[عین‌القضات همدانی]]؛
برگرفته از: ربيعى آستانه، مسعود، «ايزوتسو و معنى‌شناسى در آيات قرآن»، مجله: پژوهش‌هاى قرآنى، بهار و تابستان 1383، شماره 37 و 38، درج مقاله در پايگاه مجلات تخصصى نور به آدرس:
 
  
http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/7728.
+
۳۰. ماهیت و کلى طبیعى در فلسفه اسلامى ایران؛
 +
 
 +
۳۱. ماهیت لابشرط در فلسفه اسلامى ایران؛
 +
 
 +
۳۲. اساس اندیشه‌هاى مابعدالطبیعى در فلسفه اسلامى ایران.
 +
 
 +
==منابع ==
 +
 
 +
* "ایزوتسو و معنى‌شناسى در آیات قرآن"، مسعود ربیعى آستانه، مجله پژوهش‌هاى قرآنى، بهار ۱۳۸۳، شماره ۳۷.
 +
[[رده:مترجمان قرآن]]
 +
[[رده:فیلسوفان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۱۵

توشيهيكو ايزوتسو.jpg
نام کامل توشيهيكو ايزوتسو
زادروز ۱۹۱۴ میلادی
زادگاه توکیو، ژاپن
وفات ۱۹۹۳ میلادی
مدفن کاماکارى، ژاپن

Line.png


آثار

مفاهیم اخلاقی ـ دینی در قرآن مجید، ترجمه قرآن به زبان ژاپنى، خدا و انسان در قرآن، تاریخ تفکر اسلامی، کتابى درباره فلسفه، عمق فرهنگ اسلامى،...

«توشیهیکو ایزوتسو» (۱۹۹۳-۱۹۱۴ م)، اسلام‌شناس، قرآن‌پژوه، زبان‌شناس و فیلسوف معروف ژاپنى است. وی به عنوان قرآن‌پژوهی که با رویکرد زبان‌شناختی به مطالعه قرآن کریم روی آورده، معرفی شده است. «مفاهیم اخلاقی ـ دینی در قرآن مجید» و ترجمه قرآن به زبان ژاپنى، از جمله آثار ایزوتسو در مباحث اسلامی است.

زندگی‌نامه

توشیهیکو ایزوتسو در چهارم مه سال ۱۹۱۴ میلادی در توکیوی ژاپن متولد شد. او در سال ۱۹۳۷ از دانشگاه کیو Keio که یکى از بهترین دانشگاه‌هاى غیر دولتى ژاپن است، فارغ‌التحصیل شد.

وى در دانشکده ادبیات، در رشته زبان‌شناسى تحصیل کرد و بعد از گرفتن دکترى در همین دانشکده به تدریس زبان‌شناسى و فلسفه زبان پرداخت. از همان ابتدا به فلسفه علاقه‌مند بود؛ به‌ویژه به فلسفه زبان. علاوه بر فلسفه زبان به یونانى قدیم نیز تدریس مى‌کرد. در بیست سالگى به فراگیرى زبان عربى پرداخت و سپس با آمدن عالمى تاتارى به نام موسى جارالله (متولد ۱۸۷۸م/۱۲۹۵ق) در روستوف دون روسیه، زبان عربى را به‌خوبى فراگرفت.

ایزوتسو به بیشتر زبان‌هاى زنده دنیا تسلط داشت؛ از جمله انگلیسى، فرانسه، آلمانى، لاتینى، ایتالیایى، اسپانیایى و روسى که بعضى از آنها را در دبیرستان و پاره‌اى دیگر را در دوران دانشگاه یاد گرفت. او علاوه بر این زبان‌ها، عبرى، چینى قدیم، چینى جدید، سانسکریت، فارسی، ترکى و ادبیات روسى را نیز مى‌دانست.

او در سال ۱۹۵۹ براى نخستین بار از ژاپن خارج شد. شش ماه در لبنان و یک سال در قاهره به سر برد. در مصر با محمدابراهیم مدکور، مؤلف کتاب «فی الفلسفة الإسلامیة منهج و تطبیق» آشنا گردید و در این سال‌ها عضو فرهنگستان زبان عربى (مجمع اللغة العربیة) قاهره شد. در سال ۱۹۶۱ به مونترال کانادا رفت و سیر جدیدى از مطالعات اسلامى خود را آغاز کرد. پروفسور ایزوتسو تا سال ۱۹۶۹ شش ماه در ژاپن و شش ماه در مونترال به سر مى‌برد، ولى بعد تصمیم گرفت به ایران بیاید و رابطه‌اش را با ژاپن قطع کند. او در سال ۱۳۵۱ش، با حضور جمعى پنج نفره کتاب «فصوص الحکم» محیى‌الدین ابن عربى را شرح مى‌کرد.

ایزوتسو همچنین در مجامع بین‌المللى زیر عضویت داشت:

  • فرهنگستان زبان و ادبیات عرب، قاهره (مصر)؛
  • مؤسسه بین‌المللى فلسفه، پاریس (فرانسه)؛
  • انجمن بین‌المللى فلسفه در قرون وسطى، لون (بلژیک)؛
  • انجمن کانادایى مطالعات تاریخ و فلسفه علوم، مونترال (کانادا)؛
  • مدرس کرسى ارانویس سوییس Eranoslectur از سال ۱۹۶۷ میلادى.

توشیهیکو ایزوتسو، در ۷ ژانویه ۱۹۹۳ میلادی (مصادف با ۱۷ دى‌ ۱۳۷۱) در ۷۹ سالگى در شهر کاماکارى ژاپن درگذشت.

آثار و تألیفات

برخی از آثار علمی ایزوتسو عبارت است از:

۱. مفاهیم اخلاقی ـ دینی در قرآن مجید؛

۲. ترجمه قرآن مجید به زبان ژاپنى؛

۳. محمد (صلی الله علیه وآله)؛

۴. خدا و انسان در قرآن؛

۵. کتابى درباره فلسفه؛

۶. تاریخ تفکر عربى؛

۷. مفهوم ایمان در کلام اسلامى؛

۸. زبان و جادو: مطالعاتى درباره نقش جادویى زبان؛

۹. بررسى تطبیقى مفاهیم کلیدى فلسفى در تصوف و تائوئیسم؛

۱۰. رساله خلق مدام؛

۱۱. مجموعه مقالات درباره مفهوم وجود؛

۱۲. بنیاد حکمت سبزوارى؛

۱۳. تصحیح کتاب قبسات میرداماد، با همکارى دکتر مهدى محقق، دکتر موسوى بهبهانى و دکتر دیباجى؛

۱۴. منشأ فلسفه اسلامى (سلسله سخنرانى‌هاى ایزوتسو در ژاپن درباره عرفان

۱۵. عمق فرهنگ اسلامى؛

۱۶. تولد اسلام؛

۱۷. تاریخ تفکر اسلامى؛

۱۸. ترجمه کتاب «المشاعر» ملا صدرا؛

۱۹. ترجمه کتاب «فیه ما فیه» مولوى؛

۲۰. سلسله کتاب‌هاى «میراث اسلام»؛

۲۱. ترجمه مقدمه ابن خلدون؛

۲۲. ترجمه کتاب معالم الأصول؛

۲۳. مقاله «ابن عربى»؛

۲۴. مقاله «اشراقیه»؛

۲۵. ترجمه کامل امور عامه و جوهر و عرض شرح منظومه سبزوارى به انگلیسى با همکارى دکتر مهدى محقق؛

۲۶. تصحیح شرح منظومه حکمت به انضمام فرهنگ تفصیلى اصطلاحات فلسفى، با همکارى دکتر مهدى محقق؛

۲۷. منطق و مبحث الفاظ، مجموعه متون و مقالات با همکارى دکتر مهدى محقق؛

۲۸. نور و ظلمت در «گلشن راز» محمود شبسترى؛

۲۹. تصوف و مسئله تشکیک در زبان، در اندیشه‌هاى عین‌القضات همدانی؛

۳۰. ماهیت و کلى طبیعى در فلسفه اسلامى ایران؛

۳۱. ماهیت لابشرط در فلسفه اسلامى ایران؛

۳۲. اساس اندیشه‌هاى مابعدالطبیعى در فلسفه اسلامى ایران.

منابع

  • "ایزوتسو و معنى‌شناسى در آیات قرآن"، مسعود ربیعى آستانه، مجله پژوهش‌هاى قرآنى، بهار ۱۳۸۳، شماره ۳۷.