محمد بن علی بن عبدالله بن عباس: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{تقویم|روز= 1 ذی القعده|سال= سال 126 هجری قمری}} | {{تقویم|روز= 1 ذی القعده|سال= سال 126 هجری قمری}} | ||
| − | + | محمد بن علي بن [[ابن عباس|عبدالله بن عباس]] بن [[عبدالمطلب]] در اوايل قرن دوم هجري به همراه بسياري از [[علويان]] و [[بنی هاشم|هاشميان]] مخالف حكومت [[بنی امیه|بني‌اميه]] جنبشي بر ضد امويان حاكم با عنوان "الرّضا من آل محمد صلی الله علیه و آله" را پايه‌گذاري و رهبريت شاخه [[عباسیان]] را بر عهده گرفت. | |
| − | |||
| − | محمد بن علي بن عبدالله بن عباس بن [[عبدالمطلب]] در اوايل قرن دوم هجري به همراه بسياري از [[علويان]] و هاشميان مخالف حكومت بني‌اميه جنبشي بر ضد امويان حاكم با عنوان "الرّضا من آل محمد صلی الله علیه و آله" را پايه‌گذاري و رهبريت شاخه [[عباسیان]] را بر عهده گرفت. | ||
وي در آن روزگار در "حميه" و يا در "كرار" از مناطق كوهستاني [[شام]] زندگي مي‌كرد و داعيان و نمايندگان خويش را به طور پنهاني به سراسر مناطق اسلامي گسيل مي داشت و از طريق آنان مردم را به قيام و جنبشي عظيم بر ضد امويان فرامي‌خواند. ولي عمرش كفاف نكرد و پيش از قيام سراسري مردم در همان مكان وفات يافت و به هنگام درگذشت، پسرش ابراهيم را جانشين خود نمود. | وي در آن روزگار در "حميه" و يا در "كرار" از مناطق كوهستاني [[شام]] زندگي مي‌كرد و داعيان و نمايندگان خويش را به طور پنهاني به سراسر مناطق اسلامي گسيل مي داشت و از طريق آنان مردم را به قيام و جنبشي عظيم بر ضد امويان فرامي‌خواند. ولي عمرش كفاف نكرد و پيش از قيام سراسري مردم در همان مكان وفات يافت و به هنگام درگذشت، پسرش ابراهيم را جانشين خود نمود. | ||
| سطر ۹: | سطر ۷: | ||
از آن پس ابراهيم بن محمد معروف به "امام" رهبريت قيام عباسيان را بدست گرفت و آن را بسيار گسترده كرد ولي او نيز به هدف‌هايش دست نيافت. زيرا از سوي مأموران [[مروان حمار]] (آخرين خليفه امويان) دستگير و پس از مدتي در زندان كشته شد. اما ساير فرزندان و خاندان محمد بن علي بنا به توصيه ابراهيم بن محمد موفق شدند از شام به سوي [[كوفه]] هجرت نمايند و در آن جا نخستين حكومت عباسيان را با سرنگوني بني‌اميه پايه‌گذاري كنند. | از آن پس ابراهيم بن محمد معروف به "امام" رهبريت قيام عباسيان را بدست گرفت و آن را بسيار گسترده كرد ولي او نيز به هدف‌هايش دست نيافت. زيرا از سوي مأموران [[مروان حمار]] (آخرين خليفه امويان) دستگير و پس از مدتي در زندان كشته شد. اما ساير فرزندان و خاندان محمد بن علي بنا به توصيه ابراهيم بن محمد موفق شدند از شام به سوي [[كوفه]] هجرت نمايند و در آن جا نخستين حكومت عباسيان را با سرنگوني بني‌اميه پايه‌گذاري كنند. | ||
| − | نخستين خليفه عباسيان عبدالله معروف به ابوالعباس سفاح فرزند محمد بن علي بود و پس از سفاح برادرش منصور بن محمد بن علي معروف به منصور دوانقي به [[خلافت]] رسيد و از آن پس خلافت عباسيان در جامعه اسلامي ريشه دوانيد و ماندگار شد.<ref> نك: تاريخ الطبري، ج 7، ص 412؛ تاريخ اليعقوبي، ج 2، ص 344؛ تاريخ [[دمشق]] (ابن عساكر عسقلاني)، ج 2، ص 203.</ref> درگذشت محمد بن علي مصادف بود با نخستين روز [[ذی القعده]] سال 126 قمري.<ref> وقايع الأيام ([[شیخ عباس قمی]])، ص 85.</ref> | + | نخستين خليفه عباسيان عبدالله معروف به [[ابوالعباس سفاح]] فرزند محمد بن علي بود و پس از سفاح برادرش منصور بن محمد بن علي معروف به [[منصور (خلیفه عباسی)|منصور دوانقي]] به [[خلافت]] رسيد و از آن پس خلافت عباسيان در جامعه اسلامي ريشه دوانيد و ماندگار شد.<ref> نك: تاريخ الطبري، ج 7، ص 412؛ تاريخ اليعقوبي، ج 2، ص 344؛ تاريخ [[دمشق]] (ابن عساكر عسقلاني)، ج 2، ص 203.</ref> درگذشت محمد بن علي مصادف بود با نخستين روز [[ذی القعده]] سال 126 قمري.<ref> وقايع الأيام ([[شیخ عباس قمی]])، ص 85.</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۱۰ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۳۹
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:1 ذی القعده |
| سال 126 هجری قمری |
محمد بن علي بن عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب در اوايل قرن دوم هجري به همراه بسياري از علويان و هاشميان مخالف حكومت بني‌اميه جنبشي بر ضد امويان حاكم با عنوان "الرّضا من آل محمد صلی الله علیه و آله" را پايه‌گذاري و رهبريت شاخه عباسیان را بر عهده گرفت.
وي در آن روزگار در "حميه" و يا در "كرار" از مناطق كوهستاني شام زندگي مي‌كرد و داعيان و نمايندگان خويش را به طور پنهاني به سراسر مناطق اسلامي گسيل مي داشت و از طريق آنان مردم را به قيام و جنبشي عظيم بر ضد امويان فرامي‌خواند. ولي عمرش كفاف نكرد و پيش از قيام سراسري مردم در همان مكان وفات يافت و به هنگام درگذشت، پسرش ابراهيم را جانشين خود نمود.
از آن پس ابراهيم بن محمد معروف به "امام" رهبريت قيام عباسيان را بدست گرفت و آن را بسيار گسترده كرد ولي او نيز به هدف‌هايش دست نيافت. زيرا از سوي مأموران مروان حمار (آخرين خليفه امويان) دستگير و پس از مدتي در زندان كشته شد. اما ساير فرزندان و خاندان محمد بن علي بنا به توصيه ابراهيم بن محمد موفق شدند از شام به سوي كوفه هجرت نمايند و در آن جا نخستين حكومت عباسيان را با سرنگوني بني‌اميه پايه‌گذاري كنند.
نخستين خليفه عباسيان عبدالله معروف به ابوالعباس سفاح فرزند محمد بن علي بود و پس از سفاح برادرش منصور بن محمد بن علي معروف به منصور دوانقي به خلافت رسيد و از آن پس خلافت عباسيان در جامعه اسلامي ريشه دوانيد و ماندگار شد.[۱] درگذشت محمد بن علي مصادف بود با نخستين روز ذی القعده سال 126 قمري.[۲]
پانویس
- ↑ نك: تاريخ الطبري، ج 7، ص 412؛ تاريخ اليعقوبي، ج 2، ص 344؛ تاريخ دمشق (ابن عساكر عسقلاني)، ج 2، ص 203.
- ↑ وقايع الأيام (شیخ عباس قمی)، ص 85.
منابع
موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام
منابع بیشتر:
