آیه 31 آل عمران: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحهای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | ==متن و ترجمه آيه== | |
− | |||
− | ''' | + | '''«قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللّهُ وَ يَغْفِرْلَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ».'''{{محل آیه|محل=3:31}} |
− | + | بگو: اگر خدا را دوست داريد از من پيروى كنيد تا خدا دوستتان بدارد و [[گناهان]] شما را بر شما ببخشايد و خداوند آمرزنده مهربان است. | |
− | + | ==نزول== | |
− | + | '''محل نزول:''' | |
− | == | + | اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در [[مدينه]] بر [[پيامبر اسلام]] صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. <ref> طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 2، ص 693.</ref> |
− | <references /> | + | |
+ | '''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 116.</ref> | ||
+ | |||
+ | «[[شیخ طوسى]]» گوید: حسن بصرى و ابن جريج گويند: اين آيه درباره عده اى از اهل كتاب نازل گرديده كه گفته بودند. ما كسانى هستيم كه خداى خود را دوست ميداريم و خداوند همين محبت ما را متابعت و پيروى از [[رسول خدا]] قرار خواهد داد.<ref> در تفسير ابن المنذر نيز از حسن بصرى روايت شده است.</ref><ref> صاحب مجمع البيان از محمد بن جعفر الزبير روايت كند كه اين آيه درباره وفد نجران نازل شده كه مى گفتند: ما به خاطر دوستى با خدا مسيح را بزرگ ميداريم چنان كه در متن ملاحظه شود. شيخ بزرگوار اين موضوع را درباره شأن و نزول آيه بعدى يعني آيه 32 آورده است.</ref><ref> صاحب كشف الاسرار گويد: پيامبر كعب بن اشرف را كه از سران يهود بود به اسلام دعوت كرد و نيز سيد و عاقب را به [[اسلام]] خواند. اينان گفتند: ما پسران خدائيم در واقع حرفى را ميزدند كه مسيحيان گفته بودند و نيز گفته بودند ما دوستان خدائيم. رسول خدا فرمود: اگر دوستان خدا بوديد چرا خداوند بر شما غضب و لعنت فرستاده است سپس اين آيه نازل گرديد.</ref> | ||
+ | |||
+ | ==پانويس== | ||
+ | <references/> | ||
+ | |||
+ | ==منابع== | ||
+ | |||
+ | * قرآن کريم، ترجمه محمدمهدي فولادوند. | ||
+ | * محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامي، تهران، 1361 ش. | ||
+ | * فضل بن حسن طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش. | ||
+ | |||
+ | ==پيوندها== | ||
+ | |||
+ | * [[سوره آل عمران]] | ||
+ | * [[سوره آل عمران/متن و ترجمه سوره]] | ||
+ | |||
+ | [[رده:آيات سوره آل عمران]] | ||
+ | [[رده:آیات دارای شان نزول]] |
نسخهٔ ۲۹ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۰۵:۱۳
محتویات
متن و ترجمه آيه
«قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللّهُ وَ يَغْفِرْلَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ».(مشاهده آیه در مصحف)
بگو: اگر خدا را دوست داريد از من پيروى كنيد تا خدا دوستتان بدارد و گناهان شما را بر شما ببخشايد و خداوند آمرزنده مهربان است.
نزول
محل نزول:
اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. [۱]
شأن نزول:[۲]
«شیخ طوسى» گوید: حسن بصرى و ابن جريج گويند: اين آيه درباره عده اى از اهل كتاب نازل گرديده كه گفته بودند. ما كسانى هستيم كه خداى خود را دوست ميداريم و خداوند همين محبت ما را متابعت و پيروى از رسول خدا قرار خواهد داد.[۳][۴][۵]
پانويس
- ↑ طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 2، ص 693.
- ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شيخ طوسي و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 116.
- ↑ در تفسير ابن المنذر نيز از حسن بصرى روايت شده است.
- ↑ صاحب مجمع البيان از محمد بن جعفر الزبير روايت كند كه اين آيه درباره وفد نجران نازل شده كه مى گفتند: ما به خاطر دوستى با خدا مسيح را بزرگ ميداريم چنان كه در متن ملاحظه شود. شيخ بزرگوار اين موضوع را درباره شأن و نزول آيه بعدى يعني آيه 32 آورده است.
- ↑ صاحب كشف الاسرار گويد: پيامبر كعب بن اشرف را كه از سران يهود بود به اسلام دعوت كرد و نيز سيد و عاقب را به اسلام خواند. اينان گفتند: ما پسران خدائيم در واقع حرفى را ميزدند كه مسيحيان گفته بودند و نيز گفته بودند ما دوستان خدائيم. رسول خدا فرمود: اگر دوستان خدا بوديد چرا خداوند بر شما غضب و لعنت فرستاده است سپس اين آيه نازل گرديد.
منابع
- قرآن کريم، ترجمه محمدمهدي فولادوند.
- محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شيخ طوسي و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامي، تهران، 1361 ش.
- فضل بن حسن طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.